دیپلماسی

یادی کنیم از مناظره‌ی دکتر موسی غنی‌نژاد با پروفسور مسعود درخشان! مشاور ارشد اقتصادی سعید جلیلی درخشان براحتی #اتهام میزند آنچه خوانده است را برای #قدرت کنار می گذارد و توانایی دفاع از چیزی که میگوید را ندارد فقط #حرف بدون #فکت! @bestdiplomacy

🔵🔴 #عامیانگی و #عوامانگی بین «عامیانگی» و «عوامانگی» یک تفاوت بسیار مهم وجود دارد. آدم «عامی»‌ با آدم «عوام» یکی نیست. «عامیانگی» اغلب در پیوند با «محتوا»ی ذهنی آدم‌ها قابل تعریف است اما «عوامانگی» یک «شیوه‌» و «سبک» رفتاری است. ۲ آدم‌ «عامی» یکی از هزاران و میلیون‌ها مردمی است که زندگی روزمره‌ی خود را (به تناسب ِ مکان ِ‌زیست و وضعیّت طبقاتی ِ خود) در سطح و کیفیت ِ فرهنگی ِ کم و بیش مشابهی می‌گذرانند، زیاد اهل تدقیق و تامّل در سطوح ِ بالاتر یا مسئولانه‌تر ِ اندیشه‌ و اعتقاد نیستند، به تبع ِ وضعیت ِ حاکم سرمایه‌داری ِ مصرفی، اغلب تحت تاثیر ِ تبلیغات ِ رایج ِ فرهنگی هستند، اغلب سرشان به کسب و کار و زندگی شخصی خود گرم است و به همان هم حساسیّت دارند،‌ یعنی زندگی و معنای زیست‌شان معمولاً گرفتاری‌های روزمره و منافع‌ شخصی یا گروهی‌شان است و هرچند معمولاً به حقوق دیگران تجاوز نمی‌کنند یا به آن چشم‌ ندارند، اما در دفاع از حقوق دیگران تلاش هم نمی‌کنند. آدم «عامی» ممکن است شخصیت بسیار مهربان یا متینی داشته باشد یا نداشته‌باشد. عصاره‌ی وجودی آدم «عامی» دغدغه‌های شخصی و ارجح‌دادن منافعی است که فکر می‌کند به «او» تعلق دارد: از قبیل منافع خود و خانواده یا محله و شهر و کشورش، عشیره و مذهب و طبقه‌اش، و... ۳ امّا آدم ِ «عوام» یک شلتاق‌چی ِ حرفه‌ای است. «عوامی‌گری» یک شیوه‌ی رفتار و نمود اجتماعی است و ربطی به اعتقادات آدم‌ها ندارد. آدم «عامی» اغلب به محدودیّت‌های خود آگاه است یا دست کم ادعای بزرگی ندارد اما آدم «عوام» هرگونه اصالت اندیشه و منش یا تلاش روشنفکرانه یا عدالت‌طلبانه را تحقیر می‌کند. او دشمن ِ روشنفکران و اندیشمندان و منتقدان است، چرا که نه حوصله و توان فهم آن‌ها و نقد یا همراهی ِ آن‌ها را دارد و نه شرافت ِ پذیرش محدودیت‌های خود را. او هوچی‌گر است و به راحتی می‌تواند دانشمند یا پژوهشگری را که صاحب ده‌ها کتاب و صدها مقاله است در چند جمله‌ی مبتذل به لجن بکشد و طلبکار هم دربیاید. او در هر بحث پیچیده یا گسترده‌ای (که طبیعتا فهم یا مشارکت در آن از توان او خارج است) به یک نکته‌ی بسیار بی‌‌اهمیت بند می‌کند و به آن پر و بال می‌دهد تا کل بحث را منحرف کند و به ابتذال بکشاند. «عوامیگری» اغلب ربطی به تحصیلات ندارد و حتا دارندگان عالی‌ترین تحصیلات هم ممکن است «عوام»‌باشند، اما آدم «عامی» (در زمینه‌ی مورد اشاره) اغلب تحصیلات یا تخصص بالایی ندارد و ادعایی هم در این زمینه‌ها ندارد. بنابراین یک آدم بی‌سواد بی‌ادعا یک آدم «عامی» است، اما یک آدم بسیار باسواد اما هوچی‌گر و سفسطه‌باز یک «عوام» است. ۴ هر کسی با هر تخصص و سواد و پایه‌ای ممکن است در زمینه‌هایی که «بلد نیست» یک «عامی» باشد امّا هر کسی یک «عوام» نیست. «عامیانگی»‌ یک وضعیّت ِ نسبی ِ محتوایی است و می‌تواند در موقعیت‌ها و زمینه‌های مختلف به هر انسانی قابل ِ اطلاق باشد، اما «عوامی‌گری» یک «لات‌بازی حرفه‌ای» است و البته کار هر کسی نیست: کار «لات‌»ها و مزدوران ست./سیاست شناسی ✍خالد رسول‌پور T.me/bestdiplomacy

🔵🔴نگاهی به برخی بندهای گزارش اخیر آژانس بین‌الملی انرژی اتمی:ایران و آژانس همدیگر را «سرِ کار» گذاشته‌اند! جدیدترین گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی منتشر شد و همان نگرانی‌های سابق و ابراز نارضایتی‌های پیشین در گزارش جدید تکرار شد. اصلی‌ترین مورد نگرانی آقای دبیر کل در این گزارش بالا بودن میزان ذخایر اورانیوم نسبت به تعهدات برجامی ایران است. «طبق گزارش مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ذخایر اورانیوم غنی شده در ایران به ۳۰ برابر حد توافق شده در برجام رسیده است. » نکاتی متعددی در این بحث شایسته توجه است: نکته مهم این است که نهادی به نام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مسئول پایش انطباق ایران با تعهدات هسته‌ای‌اش در برجام است و گزارشات فصلی از وضعیت منتشر می‌کند اما در طرف مقابل هیچ نهادی وجود ندارد که گزارشی از عدم انطباق تعهدات 1+5 به آنچه در برجام تصریح شده با وضع موجود بدهد. هیچ نهادی نیست که بگوید ایالات متحده امریکا به وظیفه مصرح خود برای تسهیل تجارت با ایران عمل نکرده و حتی با وضع تحریم‌ها در این راه خلل ایجاد کرده‌است. هیچ نهادی دست به این محاسبه نمی‌زند که از عدم اجرای برجام چه خسارتی به اقتصاد ایران خورده است. مطابق این گزارش ایران از ذخائر اورانیوم غنی شده تا 5 درصد خود کاسته است و آنرا به 2376.9 کیلوگرم رسانده که کاهش 19.9 کیلوگرمی را نشان می دهد. همچنین در این گزارش از افزایش میزان ذخائر اورانیوم 20 درصدی به میزان 39.1 کیلوگرم خبر داده شده که بر اساس آن ایران این ذخائر را به 751.3 کیلوگرم رسانده است.» در گزارش اخر آژانس بین‌اللملی انرژی اتمی آمده که «در سال گذشته هیچ پیشرفتی در راستای اجرای بیانیه مشترک 4 مارس 2023 صورت نگرفته است. مدیرکل از موافقت ایران مبنی بر ادامه بیانیه مشترک برای ارائه چارچوبی برای همکاری با آژانس و رسیدگی به موضوعات پادمان باقی مانده استقبال می کند و از ایران می خواهد برای اجرای بیانیه مشترک (بیانیه مارس) از طریق تعامل جدی با پیشنهادات ملموس آژانس همکاری کند.» بیانیه مورد اشاره آقای گروسی، متعلق به 13 اسفند 1401 است که بین او و اسلامی رییس سازمان انرژی اتمی منعقد شده و در بخشی از آن آمده‌است. راستش را بخواهید فهم این بیانیه مشترک و تفاهم صورت گرفته و آنچه اکنون گروسی می‌گوید نیازمند شناخت روحیه ایرانی است. شواهد نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی ایران برای آرام کردن آژانس زمان می‌خرد تا موقع توافق جدید برسد. جمهوری اسلامی هیچ‌گاه پرونده ‌های مرتبط با مساله هسته‌ای را خارج از چارچوب سیاسی و حل و فصل مساله تحریم‌ها نمی‌بیند. همان‌گونه که در دوره مذاکرات هسته‌ای توافق فنی، هم عرض توافق سیاسی و در مذاکراتی جداگانه اما هم عرض به دست آمد. شاید تا به دست آمدن توافق سیاسی، ایران به چند بازرس دسترسی‌های محدودی برای گزارش‌گیری بدهد اما هیچ‌کدام از مسالی اصلی ایران و آژانس در این قالب حل و فصل نمی‌شود. به عبارتی ایران زمان می‌خرد و آژانس را سرگرم می‌کند تا وقت مذاکرات اصلی برسد. اما آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مسایل فی مابین با ایران را فنی می‌داند./امتداد T.me/bestdiplomacy

در زمانیکه هنوز روابط ایران و عربستان قطع نشده بود #روزنامه وطن امروز که مهرداد بذرپاش آن را مدیریت میکرد در قبال مرگ ملک عبدا... پادشاه وقت عربستان چنین تیتر زشت و سخیفی را در صفحه اول کار کرد این روزنامه و چنین تفکراتی باید از نحوه مواجهه کشورهای عربی و غربی در قبال واکنش به مرگ ابراهیم رییسی بیاموزند و بدانند فرق دیپلماسی و جنگ چیست تفاوت تنفر و رفتار دیپلماتیک چیست کاش روزی یاد بگیرند! @bestdiplomacy

کاهش اعتماد مردم به مجلس،دولت و قوه قضاییه @bestdiplomacy

‌ 🎥 سخنان استاد دانشگاه نیویورک دربارۀ فرهنگ ایران ایران مرکز جهان قدیم و چهارراه دنیا بوده است. از سمت غرب، #مقدونیان و #اعراب و از مشرق، #ترکان و #مغولان به این سرزمین یورش آورده‌اند اما همه رفتند و ایران باقی ماند و این پیروزی #فرهنگ برتر بر #شمشیر است. این فیلم بخشی از سخنان پروفسور پیتر جنتوکوفسکی، استاد دانشگاه نیویورک دربارۀ ایران و فرهنگ غنی آن است که توانسته اقوام مهاجم را در خود ذوب کند./ایران دل @bestdiplomacy

233هزار بازدید از اینستاگرام دیپلماسی طی یکماه با سپاس از همراهان فرهیخته🙏🙏🙏🙏

🔵🔴رژیم های خودکامه،تباهی و انحطاط اجتماعی ✍علی احمد باوندپور 🔹آلکسی #دوتوکویل(1859-1805)نویسنده و سیاستمدار فرانسوی در کتاب درخشان«انقلاب فرانسه و رژیم سیاسی پیش از آن» به بررسی زمینه ها و شرایط اجتماعی و سیاسی رژیم پیش از انقلاب بزرگ فرانسه می پردازد.شرایطی که شاید هنوز در تمام وضعیت های پیشاانقلابی در همه جای جهان صادق باشد. توکویل در این کتاب درباره انحطاط طبقه اشراف در رژیم ماقبل انقلاب فرانسه چنین می نویسد: "خودکامگی در هیچ کجا مانند گروه اجتماعی اشراف، پیامدهای زیانباری  به بار نمی آورد، زیرا رژیم های خودکامه بیشتر از هر رژیم دیگری برای رشد تباهی هایی که طبقه اشراف ذاتاً مستعد آنها هستند، زمینه فراهم می کند و حتی آنها را به فراسوی آنچه که گرایش طبیعی آنها به فساد است، سوق می دهد". 🔷توکویل شرایط اجتماعی و اقتصادی رژیم توتالیتر ماقبل انقلاب را به روشنی توضیح می دهد: "در اجتماعی که پیوندهای خانوادگی، کاستی، طبقاتی و اخوت های صنفی از میان رفته باشد، مردم بسیار آمادگی دارند که تنها بر حسب منافع شخص شان بیندیشند و بر وفق یک فردیت گرایی بسیار محدود، فقط در اندیشه خود باشند و هیچگونه دلبستگی به خیر همگانی از خود نشان ندهند". 🔹اما سیاست رژیم خودکامه راجع به این فردیت گرایی مفرط و منفعت جویی شخصی مهلک چگونه است؟رژیم های توتالیتر در پی مهار این ویژگی های منحط کننده هستند یا مشوق آن؟ توکویل می گوید: "رژیم خودکامه نه تنها با چنین گرایش های فردپرستانه ای مقابله نمی کند،بلکه به آنها بال و پر هم می دهد و بدین سان،حکومت شوندگان را از هرگونه احساس همبستگی و وابستگی متقابل و علایق همسایگی و دلبستگی به افزایش رفاه کل اجتماع، محروم می سازد. این گونه، حکومت،مردم را در زندگی خصوصی شان محصور می دارد و با سوء استفاده از این گرایشی که آنها در جهت جدا نگهداشتن شان از دیگران پیدا می کنند، موفق می شود که آنها را از یکدیگر بیگانه سازد. در جامعه ای که احساس افراد آن نسبت به همدیگر سرد بوده باشد، «رژیم» خودکامه می تواند یک گام بیشتر گذارد و این سردی را به یخ زدگی مبدل کند." 🔹شرایط اجتماعی، ارزش ها و رفتار مردم در زمانه سیطره رژیم توتالیتر به انحطاط کامل گرایش پیدا می کند، خیر عمومی فراموش می شود و افراد جز به خویش و تعقیب منافع خویش به چیزی نمی اندیشند.چرا؟ توکویل پاسخ می دهد: "از آنجا که در چنین جامعه ای هیچ چیز پایدار نیست، هر کسی از فرو افتادن به یک سطح اجتماعی پایین تر هراسان است و سراسیمه می کوشد تا وضع شخصی خویش را بهبود بخشد.چون در این اجتماع پول نه تنها معیار انحصاری پایگاه اجتماعی شخص می گردد، بلکه برای انسان پرستیژ نیز می خرد.در چنین جامعه ای هر کسی بی تابانه در جستجوی پول است و یا در صورت ثروتمند بودن، می کوشد تا ثروتش را دست نخورده نگهدارد. 🔹در یک حکومت خودکامه عشق به سود، اشتیاق به کسب و کارهای پولساز، آرزوی پول درآوردن به هر قیمت و دلبستگی به آسایش مادی و زندگی آسوده، به گونه سوداهای حاکم در می آیند.فقدان نظارت بر چنین سوداهایی، این سوداها را فراگیر می کند و بدین سان، ارزش های اخلاقی کل ملت را به پستی می کشانند. 🔷"این سرشت خودکامگی است که چنین آرزوهایی را تقویت کند و به آنها میدانی برای تاخت و تاز بدهد.رژیم خودکامه که برای تضمین حاکمیت خود روحیه اخلاقی جامعه را تنزل می دهد،توجه مردم را از امور اجتماعی بر می گرداند و حتی آنها را از اندیشیدن به یک انقلاب نیز بیزار می سازد.«رژیم»خودکامه تنها می تواند جوی از پنهانکاری را بپروراند که در آن، معاملات تقلب آمیز رواج دارند و چپاولگران می توانند سودهای هنگفتی ببرند". 🔹توکویل تنها به شرح وضعیت رژیم خودکامه بسنده نمی کند.با توجه به شناخت و تجربه ای که از حضور در دنیای سیاست اندوخته است و مطالعات گسترده ای که درباره نظام های سیاسی داشته است راه برون رفت و خلاصی از این وضعیت انحطاط آمیز را نیز تجویز و توصیه می کند.او راه مقابله با این تباهی ها را فقط و فقط یک چیز می داند: "آزادی" "تنها آزادی است که می تواند اعضای یک اجتماع را از انزوا درآورد،انزوایی که در آن،یک فرد فقط سرگرم امور شخصی خویش است و به دیگران کاری ندارد؛این آزادی است که انسان ها را به تماس با یکدیگر وا می دارد و بدان ها احساس عضویت فعالانه در اجتماع می بخشد.تنها آزادی است که می تواند اذهان«انسان ها» را به فراسوی مال پرستی محض و نگرانی های تنگ نظرانه شخصی که در مسیر زندگی روزانه پیوسته مطرح می شوند،راه برد.تنها آزادی است که در برخی لحظات بحرانی،آرمان والاتر و نیرومند تری را جایگزین عشق انسان ها به رفاه مادی می سازد و هدف های دیگری به جز ثروتمند شدن را به پیش می کشد و پرتوی می افشاند که همگان تحت آن می توانند تباهی ها و شایستگی های راستین شان را ببینند و بسنجند"./مدرسه علوم انسانی T.me/bestdiplomacy