کاناپه قرمز

حالا پینترست نرفتم هنوز ایده بگیرم. دوس داشتم رو یه تیکه تخته سرو هم مزه‌های هیجان انگیز می‌چیدم. اما چون اهل نوشیدنی نیستیم، نمی‌کنم. برای تولد خواهرم میز مزه می‌چینم.

مشخصا دارم سعی می‌کنم توت فرنگی نیارم قاطی چیزا‌. چون که میخوام تو یه طیف رنگی باشه.

برای تولدش می‌خوام آفتابگردون بگیرم، بابونه و لیموترش[آخری برای ادا]. تارت درست کنم با تیکه کیوی روش. و رومیزی لینن‌ای چیزی.

پس برای خودم مقادیر زیادی حوصله خریدم. روز تولدشو احتمالا بریم کافه؟ و هفته بعد براش تو طبیعت میخوام میز بچینم. اگر بشه.

اما امسال سال خاصیه، تولد چهل سالگی‌اش، و میخوام این کار رو بکنم. همیشه دوست داشتم چهل سالگی‌اش رو ببینم. چون که چهل سکسی‌ترینه برام.

البته که درد و بی‌تحرکی، بی‌حوصله‌ام کرده و حوصله تولد گرفتن رو ندارم. حوصله خودمم ندارم.

تولد شوهرم دو روز دیگه‌ست و لیترلی هنوز براش هیچ کاری نکردم. از جمله زندگی یک آدم زمینگیر.

اگر ازم بپرسن بزرگ‌ترین حسرتت چیه؟ میگم اینکه نمی‌تونم برم بدوئم. اونقد زیاد میخوامش که کافیه یک نفر بنویسه امروز صبح رفتم دویدم، خیلی فوری فالوش می‌کنم. انقدر که این لایف استایل سکسی و‌ خواستنیه برام.

هر روز روی مت ورزشم با خود کم توانم صبوری می‌کنم، که آسته آسته بسازم بدنمو. اینکه یک روزی بتونم برقصم یا بدوئم خیلی دور از ذهنه. خیلی روزها تو این مسیر کم میارم. یا میشینم وسط مت گریه می‌کنم.

هفته اول رژیمم یک روز درمیون چیزی حدود یک ربع بیست دقیقه پیاده‌روی می‌کردم. یک روز درمیون، نه هر روز؛ برای اینکه بهم فشار نیاد. با اینکه اردی‌بهشت بود و هوا سکسی و واقعا می‌خواستمش. ولی جوری زمینگیر شدم از کمردرد و پادرد که خدا میدونه.