شهرِ زنان، شهرِ امن

زهره دادرس، از فعالان زنان استان گیلان که به ۹ سال و نیم زندان محکوم شده: «در کنار این روایتگری‌ها، در این مدت برای اعتراض به مشکلات بند زنان زندان لاکان، به سازمان زندان‌ها و دادگستری استان گیلان رفتیم. توضیح اینکه چرا آمده‌ایم و چه می‌خواهیم سخت، اما شنیدن ان بسیار عجیب و شگفت‌انگیز بود. فکر کنید کسی می‌آید و می‌گوید قرار است که برای حبس طولانی وارد زندان شود و پیشتر آنجا بازداشت بوده، حالا آمده راجع به شرایط بد آنجا صحبت کند! ملاقات اول با آقای فرحناک در بخش اجرای احکام بود. من و فروغ، یک ساعت با او صحبت کردیم. سعی در توجیه وضعیت زندان داشت اما توضیحات ما از نبودن امکانات حداقلی و تبعیض بین بند مردان و زنان لاکان، او را تا حدودی مجاب کرد. چند روز بعد به دیدار آقای مسرور معاونت قضایی و امور شهروندی در دادگستری گیلان رفتیم. به ما گفته شد که مجموعه جدید بند زنان لاکان در شرف افتتاح است و به این مسائل در ساختمان جدید توجه شده است. از برخوردهای سلیقه‌ای مسئولان زندان در ممنوعیت ورود کتاب، تا مدیریت تلفن و وضعیت بهداشت و.. گفتیم، گفت ازین موارد اطلاعی نداشته و قول داد که در زمان حضور ما، بیشتر به بند زنان سر بزنند. آخرین ملاقات اما دیروز اتفاق افتاد. من سه‌شنبه برای دیدن رئیس زندان‌های استان گیلان رفته بودم اما ایشان حاضر نبودند و به همین خاطر با جدیت قول گرفتم که فردایش حتما بتوانم ایشان را ببینم. برخورد اولیه مسئول دفتر، تقریبا تند بود اما من که می‌دانستم چرا آنجا هستم، نامه‌ام را نوشتم و به ایشان دادم و گفتم می‌مانم که رییس را ملاقات کنم. وارد دفتر آقای محمدی‌اصل شدم و بعد از آنکه متوجه مدت حبس من و تعدادمان شد، معاونان و بازرس‌ها را فراخواند و کاملا مشخص بود که این تعداد زندانی سیاسی را مستعد یک بحران جدی می‌داند. من در بند زنان حاضر بودم برای همین نمی‌توانستند به راحتی تکذیب کنند. این گفتگو مختصات متفاوتی برایشان داشت. گاهی صحبت را شخصی می‌کردند که ما برایت شرایط را مهیا می‌کنیم که زودتر از یک سال بتوانی به مرخصی بروی و کار کنی و من هربار در پاسخ گفتم، امروز برای مسئله خودم به اینجا نیامده‌ام و برای همه زندانیان باید شرایط تغییر کند که صحبت از مجموعه جدید شد. آنجا که بودم برای ماشین لباسشویی و خشک‌کن، انتقال میز پینگ‌پنگ و چند وسیله ورزشی به بند زنان و چند مورد دیگر دستور نوشتند. به رئیس زندان‌ها گفتم که امروز امدم که در جریان باشید که ما از داخل هم پیگیر مسائل خواهیم بود. همزمان او به رییس زندان لاکان زنگ می‌زد و می‌پرسید این دادرس چه می‌گوید؟‌ الان جلو من نشسته است. خودت را آماده کن که خواهران دادرس و بقیه دارند می‌آیند. ؛) » .

یکشنبه ۲۰ خرداد ساعت ۲۱ همصدا با فعالان جنبش زنان در ایران همپیمان با جنبش زن، زندگی، آزادی طوفان توییتری در اعتراض به «احکام سنگین» علیه فعالان حوزه‌ی زنان در سراسر ایران، از کردستان تا گیلان: #ژینا_مدرس_گرجی #زهره_دادرس #زهرا_دادرس #سارا_جهانی #فروغ_سمیع_نیا #آزاده_چاوشیان #یاسمین_حشدری #نگین_رضایی #شیوا_شاه_سیاه #متین_یزدانی #هومن_طاهری #جلوه_جواهری #ژن_ژیان_ئازادی #زن_زندگی_آزادی @harasswatch

🔹بیانیه بیش از ۳۵۰ کنشگر مدنی و فعال حقوق زنان در حمایت از فعالان گیلان:  ما، جمعی از فعالان حقوق زنان و کنش‌گران مدنی و سیاسی، خواستار لغو همه‌ این احکام، توقف فشار بر این کنش‌گران و تداوم آزادی آن‌ها به‌صورت بی‌قید‌و‌شرط هستیم. متن کامل و اسامی امضاکنندگان: https://docs.google.com/forms/d/1z-XlWH9gQkshykEH1WdnCLmOfzwIRmwVc1ZVPMamtBE/edit @harasswatch

مجموعه تئاتر گروه سیسترن Sistren در جاماییکا از #هنرهای_نمایشی جمعی، به عنوان راهی برای جلب مشارکت جامعه جهت مقابله با #خشونت_علیه_زنان استفاده می‌کند کانال #شهر_زنان گروه تئاتر مشارکتی سیسترن از هنرهای مختلف مانند شعر و رقص در تئاترهای خود استفاده می‌کنند تا اعتماد و عزت نفس را در بین شرکت کنندگان 7 تا 17 سال ایجاد کنند، در حالی‌که ارزش‌ها و نگرش‌های مناسب را به طور همزمان شویق می‌کنند. 🔻اخیرا ، آنها «درامز زدن» را در فعالیت‌هایشان افزوده‌اند که باعث افزایش علاقه و مشارکت در فعالیت‌ها و پیام‌های آنها شد. 🔻در هر جامعه‌ای که در این ابتکار مشارکت داشته نمایش‌هایی برگزار شده است. 🔻علاوه بر مشارکت جوانان در هنرهای نمایشی ، Sistren با گروه تئاتر «زنان شهر» همکاری می‌کند تا جلسات تئاتر خیابانی را با موضوعات مختلف مانند خشونت والدین و خشونت‌های باندها و گنگ‌ها ترتیب دهد. هدف این جلسات ایجاد #آگاهی_اجتماعی در مورد مسائل پیش روی جامعه است. 🔻جلسات به دنبال بحث‌های اجتماعی است که در آن ساکنان در مورد موضوعات برجسته در اجراهای تئاتر خیابانی اظهار نظر می‌کنند. 🔻بازخورد ساکنان نشان داد که آنها احساس می‌کردند تئاتر خیابانی دانش آنها را در مورد مسائل محلی افزایش داده و فضایی را برای ابراز نگرانی‌های آنها در مورد کامیونیتی خود فراهم کرده است. /دفتر اسکان سازمان ملل @Shahr_Zanan

اگر مرگ داد است بیداد چیست؟ #نیاوفر امرایی مترجم جوانی که تلاش می‌کرد جهان ما را رنگین‌ کند با یک دنیا شور زندگی از میان ما رفت … از استوری پدر ایشان، اسدالله امرایی …

. «زنان و اندیشه» برگزار می‌کند: ❇️  رؤیای تغییر؛ گریز و شوق توأمان از منظر روان‌شناسی اجتماعی ما انسان‌ها در زندگی‌ با وضعیت‌هایی مواجه می‌شویم که نمی‌پسندیم، ولی برای تغییرشان تلاش نمی‌کنیم! چرا؟ چون ممکن است باور داشته باشیم که قدرتی برای ایجاد تغییر نداریم! یا بترسیم که با تلاش برای تغییر، وضعیت را بدتر کنیم؛ ممکن است با کمال میل آزادی‌ خودمان در تلاش برای ایجاد تغییر را، و البته همه‌ی مسئولیت پی‌آمدهای آن تغییر را، به کسی واگذار کنیم که قدرتش از ما بیش‌تر است. بدین ترتیب، درصورت نارضایتی می‌توانیم خودمان را قربانی و فریب‌خورده بدانیم و کسی را که حق تصمیم‌گیری‌مان را به او سپرده بودیم ظالم. ما انسان‌ها از آزادی و مسئولیت‌هایش بیش از هرچیز دیگری می‌ترسیم. از اطاعت و تسلیم هم البته بیزاریم و انتخاب‌های اجتماعی‌مان در میانه‌ی این دو گریز و شوق توأمان، خواستن و نخواستن آزادی و خواستن و نخواستن اطاعت‌کردن از دیگری، سامان می‌یابند و تغییرات اجتماعی وقتی رقم می‌خورند که انسان‌هایی بتوانند، در کنار هم، از دل این سردرگمی‌ها نظمی جدید بیافرینند. این وضعیت برای زنان به‌مراتب پیچیده‌تر است، چون اغلب در همان گام اول، هنگام توجه به ناخوشایندی یا آسیب‌زابودن فلان وضعیت، با این سوال‌های تکراری مواجه می‌شوند که «الان اولویت ما این است؟ واقعا این مطالبه‌ی زنانه تااین‌حد مهم است؟ نمی‌توانید به‌خاطر مصالح مهم‌تر قدری صبر کنید؟». در این نشست، درباره‌ی این موضوع صحبت می‌کنیم که هرکدام از ما می‌توانیم چه نقشی در تغییر وضعیت‌های نامطلوب اجتماعی و ساختن نظم جدید اجتماعی داشته باشیم. سخنران: فاطمه علمدار دبیر نشست: مرضیه لطفی 🔹 زمان برگزاری: شنبه، ۲۲ اردیبهشت  ۱۴۰۳، ساعت ۱۸-۲۰ (به‌وقت ایران) 🔹 محل برگزاری: به‌صورت آنلاین و در پلت‌فرم زوم (zoom)، با مراجعه به لینک زیر: https://uni-freiburg.zoom-x.de/j/68015765667?pwd=bzkwTDA1VlhDQnNlZVd0SzBXa0wyQT09 Meeting-ID: 680 1576 5667 Kenncode: VXn1A47ia 🔸دوستانی که تمایل دارند اطلاعیه‌ی برگزاری نشست‌ها، دو روز پیش از هر نشست، برایشان ارسال شود لطفاً ایمیلی برای ما ارسال کنند، به‌ این آدرس: [email protected] مشتاق حضورتان هستیم.                                            «زنان و اندیشه»

كتاب زنان پرده‌نشین و نخبگان جوشن‌پوش نوشته فاطمه مرنیسی @Digari_ir https://t.me/womenstudiesisaorg

🔹متن ارسالی برای #نیکا_شاکرمی نیکای عزیز و شجاع، امروز اسنادی منتشر شده که نشان می‌دهد تو، به وحشیانه‌ترین حالت ممکن وقتی تنها ۱۶ سال داشتی کشته شدی. تو را گرفته‌اند؛ در همان روزی که آزادانه کنار ما در حوالی بلوار کشاورز، چند قدم آن طرف‌تر، نزدیکی پارک لاله، فریاد «زن، زندگی، آزادی» سر می‌دادی. همان روزی که جسورانه و شادمان، بالای یک سطل زباله شال آتش‌زده‌ات را در هوا می‌چرخاندی. ما پیش از این هم می‌دانستیم کشته شده‌ای، اما امروز چشم‌مان بر جزئیات هولناک لحظات آخرت باز شد؛ با قساوتی فراتر توان تحمل جسم و جان. چه کسی می‌داند چه بر تو گذشته است؟ تو که تقلا می‌کردی خودت را نجات دهی و زندگی کنی. شاید تمام جوانان و نوجوانانی که آن روزها در خیابان بودند، بفهمند که تو چه کشیدی دختر. احتمالا هنگامی که قلبت به‌شدت می‌تپیده، در کوچه‌پس‌کوچه‌ها می‌دویدی تا شاید کمتر دچار گازگرفتی آن گازهای اشک‌آور فلفلی شوی، تا شاید گوشه امنی پیدا کنی که آنجا گوشی‌‌ات آنتن دهد و دوستانت را پیدا کنی. آن هم در روزهایی که همه عالم و آدم مشکی‌پوش بودند تا شناسایی نشوند اما در همان حالت هم هیچ‌کداممان برای هم غریبه نبودیم، به جز قاتلان. می‌گفتند تو سردسته بودی. اما نمی‌دانستند که تو، ما و همه‌ی جوانان این کشور پرچم «زن، زندگی، آزادی» را برابرانه هدایت می‌کردیم و می‌کنیم. همه ما سردسته‌ بودیم. تک‌تک ما و حالا آن‌ها می‌دانند که ما تمام نمی‌شویم. نیکای جسور، نوشته‌اند در محفظه یخچالی ون هم به تنهایی از خودت دفاع می‌کردی، داد می‌زدی، فحش می‌دادی، شعار می‌دادی و مقاومت می‌کردی. من هم غرق خشمم از خشونتی که بر تو رفته، هم از شجاعت تو مانده‌ام. شجاعت؟ میل سرکشانه زندگی‌ و آزادی‌خواهی؟ می‌گویند تا آخرین لحظه در اتاقک سردی که هیچ‌کدام از ما صدایت را نمی‌شنیدیم، فریاد می‌زدی. چه می‌گفتی؟ چون من تو را با آن صدای زیبایت به یاد دارم که سلطان قلب‌ها می‌خوانی و می‌گویی: «بچه‌ها نخندینا.» با رقصیدنت، شعر خواندنت در کودکی در آن علفزار، تصاویر مهرورزی‌ات به دیگر موجودات زنده. نیکای عزیز، تو مانند آن دیگرانِ نامیرا هستی. صدای‌تان متصل شده به «زن زندگی آزادی» و همچنان در بلندای بلوار کشاورز، میان شاخ و برگ‌ درخت‌هایش و آواز گنجشگان پارک لاله می‌رقصد. امکان ندارد خون تو، یاد تو و فریادهایت فراموش شود. زیرا می‌شکند دستی که بر بدن تو تازیانه زده است، می‌شکند دستی که به تو خشونت جنسی رسانده است و می‌شکند دستی که دوباره برای ریختن خون ما به خیابان آمده تا ما را خفه کند. @harasswatch

موسسه فرهنگی-هنری شک: «دانشگاه به اعتبار دانشجویان و اساتیدی که باور به استقلال آکادمی دارند، دانشگاه است. در غیر این صورت خلاصه می‌شود به رونوشتی از وضع موجود با گذراندن مقداری واحد و آماده‌شدن، گاه هم نشدن، برای بازار کار. برای شرکت در این گفت‌وگو در تلگرام به شمارۀ ۰۹۳۳۹۶۹۶۵۰۸ پیام دهید.» @Shahr_Zanan https://www.instagram.com/p/C6RYSWyNUHl/?igsh=YXo1dnRjeGxsaXBx