ИБРАТЛЫ СӨЗЛЕР...

😢Жылдың ең тәсирли сүўрети Ашынарлысы, туўыў уақтында ана қайтыс болады. Биринши ҳәм соңғы рет анасын көрсин деп нәрестени анасының қасына әкеледи. Нәресте кишкене қолы менен анасының мойнынан беккем қушақлағанша жылай баслады. Оларды бир-биринен ажыратыўға көзлери қыймас, ҳүжданлары жол бермейтин еди. Сол ўақытта ҳәдийсени гүзетип турғанлардың "ШОХ"қа салған ўақыя жүз береди яғный.. Толық оқыў😢 Толық оқыў😢

ӨНЕР ҲАҚҚЫНДА ЕРТЕК. Бир атаның балалары Уста екен кәсип кәри, Өнер тамған он бармағы, Бир шаңарақ болған екен. Ата айтса бәржай сөзи, Шенеп тахтай жонған көзи, Топлап бәрин иске өзи, Усташылық еткен екен. Өмир екен өсти келип, Үйлениў жасқа бәри келип, Екеў болып басың несип, Нәсият айтып өткен екен. Хожалықтың аўыр жүгин, Көрмес болса еки көзиң, Тыңлап мениң мына сөзим, Улларына келген екен. Улкенине жүзин берип, Сен үлкени тиклен турып, Инилериңди жүрме урып, Ай балтасын берген екен. Сен шабасаң,иниң жонар, Тағы бириң нағыс ояр, Болсаң бириң бояў жағар, Бирлескен ел деген екен. Ел болыпты балалары, Қолларында ата кәри, Айырылмапты сонда бәри, Зор кәрхана ашқан екен. Басқарыпты үлкен улы, Көклерге жетипти қолы, Шәкиртлерге берип жолды, Өнер мектеп ашқан екен. Дүнья көрип еткен исин, Таппай ҳеште кемисин, Байлықтың мол жемисин, Тең бөлисип алған екен. Даўам етип ата кәсип, Болып бәршеси мүнәсип, Усы күнге шекем асып, Бахытлы өмир сүрген екен. Өнерлиниң қолы алтын, Ата берген нәсиятын, Перзент,шәкиртлерге зыятын, Үйретип зор қылған екен. Өнериң болса болмадың хор, Заманыңа ылайық бол, Ашық бүгин сизлерге жол, Деп устазлар айтқан екен. Мадина Бекбаулиева. Әмиўдәрья районы 58-мектеп.

МӘТНИЯЗ "ШАТАҚ"ТЫҢ АҚЛЫҒЫ          (гурриң)      Жаз күнлериниң бири. Шаңқай түс. Балалар аўыл шетиндеги үлкен жапқа шомылыўға келди. Ҳәмме көйлек, майкаларын шешип өзлерин суўға атып атыр... Бир ўақытта олар бир-бирине ылай ылақтырысып ойнаўға қарады. Қәпелимде "ўай-ўай" деген даўыс шықты. Балалардың ең кишкенеси Садықтың көзиниң айналасына ылай жалп ете қалыпты. Ол енди қалай болса солай қоллары менен көзлерин басып жағада қалай болса солай аўнап қышқырып жылап атыр. Ҳәмме оны жубатыў менен ҳәлек. - Сизлердиң ҳәмменизди "мени ылай менен урды" деп атама айтаман. Балалар албырасып қалды. -Атана айтпай-ақ қойса... Қәне, тур-тура ғой, бет қолыңды жуўамыз, көзиңди де тәўир қыламыз, - десип, бари жалбырақлап атыр. Садық оннан сайын қышқырып жылайды. Балалар не қыларын билмейди. Әллен ўакытта, Садықтың өзи де шаршады ма?! Бети батпақ, көзлери қызарып кеткен ол: -Ал, ал көзлериме қараң, енди көрмей қалса не қыламан? Тез болың көзлеримди тәўир қылып бериң! Болмаса бәрибир атама айтаман дедим бе, айтаман, - деп қайтадан қышқырып жылап жиберди. Даўысы да қарлығып қалды.     Оның атасын аўылда  ҳәмме "Мәтнияз шатақ" дейди. Атасы ақлығының мына аҳўалын көрсе, оннан кейин көретуғынымызды көрсетеди,- деди балалардың ең үлкени Айдос. Атасы еринбестен ҳәммемиздиң үйимизге барып салады "шатақ"ты! Тегинликте оннан аңсат қутылыў қыйын. Ата-аналарымызды да бийзар қылады. Қалай болмасын Садықты көндирейик,- деди әсте ғана Медет. Балалар Садықты жубатыўға ҳәрекет етип атыр. Биреўи үйиндеги пышығынын суп-сулыў баласын, биреўи үкесинин ойыншық машинасын, тағы биреўи  қылышын, биреўи көп шокалад бермекши болып атыр. Оннан сайын Садық шатақ салып атыр.     Ақыры шыдамы таўсылган Бахтияр: - Ҳәй өзииң де бир атаңа уқсаған шатақ екенсең! - деп бақырып жиберди. - Не, не мен, мен "шатақ"пан ба?! - деп көзлери әбден қызарған Садық орнынан ушып турды. Яа-ақ, мен "шатақ" болмайман! Тап атама да айтпайман! -деди. Көзлерин уўкалап. Ҳәмме дуў күлисти. Солай етип, балалар жапқа қарай шапқыласып кетти. Дариха УББИНИЯЗОВА