دیگرشهر

هیچکاک و مبارزه طبقاتی نویسنده: مروین نیکلسون مترجم: نیما کوشیار #کتاب #کتاب_سینمایی @Alborzname

فیلم مستند نوشتن بر شهر (13945) کارگردان: کیوان کریمی این مستند به گرافیتی‌ها و دیوارنویسی‌های خیابان‌های ایران می‌پردازد. دیوار‌نوشته‌هایی که در دوره‌های مختلف و با توجه به اتفاقات سیاسی و اجتماعی تغییر کرده‌اند. دانلود فیلم @irandocfilms

فیلم مستند نوشتن بر شهر (1384) کارگردان: کیوان کریمی @irandocfilms

❤️ گزیده­‌ای از شهر فمینیستی: مطالبه­‌ی فضا در دنیای مردساخته 🔴زنان، ترس­ها و شهرها 🖋 لزلی کرن 🖍مترجم: فاطمه همتی زنان به طور مستمر از فضایی ناامن به فضای نا ایمن دیگری در حال حرکت‌اند. ممکن است ندانیم یک شهر امن دقیقاً چگونه به نظر می‌رسد، اما می­‌دانیم که متکی بر پلیس نیست. بارها به ما هشدار صریح داده شده است تا از غریبه­‌ها و فضاهای عمومی، شب هنگام اجتناب کنیم. رسانه‌های خبری از طریق گزارش‌های هیجان‌انگیز درباره ­ی جنایات خشونت‌آمیز غریبه‌ها، علیه زنان و فقدان نسبی گزارش در مورد خشونت شریک جنسی، در این راستا نقش بزرگی ایفا می‌کنند. کل ژانر نمایش‌های جنایی _ پلیسی حول به تصویر کشیدن اِعمال خشونت فجیع علیه زنان می‌چرخد، که در هر فصل نیز نسبت به فصل پیشین وضوح صحنه­ های جنایت­بار را تشدید می ­کنند. تجاوز جنسی یک موضوع رایج در فیلم­ها، کتاب­ها و تلویزیون است که اغلب توسط نویسندگان برای نشان دادن لحظه­ ای مهم در رشد شخصیت یک زن استفاده می شود.

در مجموع، این تصاویر نشان می‌دهد که غریبه‌­ها با نیت خشونت و تجاوز جنسی همواره در گوشه و کنار به کمین نشسته‌اند.

به نوعی معتقدیم که «تجاوز به عنف» برای همه ما به صورت بالقوه در همین لحظه وجود دارد، امری اجتناب ناپذیر، که در سایه ­ها به انتظار ما ایستاده است. در مقابل، خشونت خانگی، تجاوز جنسی توسط آشنایان، زنای با محارم، کودک آزاری، و سایر جرایم «خصوصی» که بسیار شایع­تر هستند بسیار کمتر مورد توجه قرار می ­گیرند. 🟡از منظر فمینیستی، این تفاوت در توجه، باعث هدایت ترس زنان به بیرون، دور از خانه و خانواده، تقویت نهادهای مردسالارانه، مانند خانواده­ هسته‌ای و اتکای زنان به مشارکت دگرجنس‌گرایان برای ظهور امنیت می‌شود. در یک چرخه­ ی معیوب، خشونت تجربه شده در فضای «ایمنِ» خانه لکه ننگی است بر اعتبار امنیت این فضا و همین دلیلی است برای پنهان کردن خشونت رخ داده. با سنجیدن همه ­ی این عوامل – گزارش کم، آزار و اذیت، اجتماعی شدن، رسانه­ ها ­- پارادوکسِ ترس زنان شروع به از بین رفتن می‌­کند. فمینیست­ها به جای تلاش برای یافتن علت یا توضیحی درونی برای ترس زنان، بیشتر علاقه­ مند هستند که آن­را در ساختارها، سیستم­ها و نهادهای گسترده­‌تر قرار دهند. و این منجر به این سوال می ­شود که «چرا ترس زنان از نظر اجتماعی و فرهنگی این­قدر عمیق است؟» تنها توضیح این است که تابع نوعی کارکرد اجتماعی است. این مطالب الفبای «مطالعات زنان» است، اما باید تکرار شود:

کارکرد اجتماعی ترس زنان، کنترل زنان است.

🌸 ترس، زندگی زنان را محدود می کند. استفاده‌­ی ما از فضاهای عمومی را محدود می کند، انتخاب­های ما را در مورد کار و سایر فرصت‌های اقتصادی شکل می­‌دهد، و ما را در چیزی که شاید یک پارادوکس واقعی است، وابسته به مردان به عنوان محافظ نگه می‌­دارد. همه این­ها برای تقویت یک نظام سرمایه‌داری دگرجنسگرا کار می‌کند که در آن زنان به فضای خصوصی خانه گره خورده و مسئول کار خانگی در نهاد خانواده هسته­‌ای هستند. 🌸این سیستمی است که به نفع مردان به عنوان یک گروه است و وضعیت موجود را به طور مؤثر حفظ می ­کند. 🌸بهای ترس اقدامات پیش­گیرانه بی‌پایان، زمان و انرژی ارزشمندی را به سرقت می‌برد. هرزنی روایتی از زمان­‌هایی دارد که از مترو یا اتوبوس در ایستگاهی دور پیاده شده، چرا که نگران بوده او را تعقیب کنند، یا مسیری طولانی و پر پیچ و خم را به خانه طی کرده تا مطمئن شود که واقعاً تنهاست. ما از میان­برها در جاده­‌ها و پارک­‌ها اجتناب می‌کنیم. مسیرهای سفر خود را تغییر می‌دهیم و کلیدهای خود را در مشت می‌گیریم. وانمود می­‌کنیم که مشغول صحبت تلفنی هستیم، به طور کامل از مکان­هایی خاص اجتناب می‌کنیم. همه این­ها افزوده می‌شود به مجموعه­‌ای طاقت‌فرسا از تصمیمات ایمنی که هم به شکل برنامه ­ریزی­.شده و روتین رخ می­‌دهند و هم به صورت فی‌البداهه نیاز به آگاهی و توجه مداوم به مسائل ایمنی دارند.

چه کسی از این همه سود می­ برد؟ آیا این ظالمانه و حتی غیرمنطقی به نظر نمی ­رسد که جامعه زنان را تا این حد محدود کند؟

#زنان_فضای_شهری #امنیت_زنان 🗂ادامه مطلب 👉👉 🔮@Zane_Ruz_Channel

Emitai AKA Emitaï (1971)

زیرنویس اختصاصی ناسینما اِمیتای (خدای تندر) 1971 🎥 عثمان سمبن داستان این فیلم درباره ی دیولا (یا جولا)، یک گروه قومی ست که در دهکده های کوچک پراکنده در سرتاسر سِنگال زندگی می کنند. حداقل هزار سال است که اقتصاد دیولاها مبتنی بر کِشت برنج است. سیستم کشاورزی آنها به عنوان یکی از شاخص ترین نمونه های تمدن کشاورزی در غرب آفریقا توصیف شده است. دین سنتی دیولاها، آنیمیسم ست که از طریق آئین ها و مراسمات فتیشیستی انجام می پذیرد، هرچند که امروز اغلب آنها مسلمان شده اند. عنوان فیلم، اِمیتای، اشاره به یکی از خدایان قوم دیولا دارد که سمبل گذر از یک مرحله ی زندگی به زندگی بهتر است. در طی جنگ جهانی دولت ویشی فرانسه به رهبری مارشال پتن تشکیل شده بود که بر بخش های جنوبی فرانسه که هنوز به اشغال نازی ها درنیامده بود تسلط داشتند. دولت ویشی به علت فشارهای سنگین ناشی از جنگ بیش از هر زمان به غارت مستعمرات خود در آفریقا روی آورده بود. از همین رو نظامیان فرانسوی، پسران جوان آفریقائی را بزور وارد ارتش خود کرده و وادار به جنگی می کردند که جنگ آنها نبود. فرانسوی ها به سربازگیری نیز قناعت نکرده و برای تامین غذای ارتش خود به عنوان مالیات از روستاهای مستعمرات، برنج دریافت می کردند. وقتی یکی از افسران فرانسوی برای گرفتن برنج وارد یکی از روستاهای دیولا می شود با شورش مردم روبرو شده مجبور به مقابله می شود. در حالیکه ریش سفیدان دیولا برای رهایی از شر فرانسوی ها تنها به این نتیجه می رسند که به درگاه خدایان شان (از جمله اِمیتای) قربانی کنند، زنان روستا اما به راهکاری عملگرایانه تر رو می آورند و برنج های خود را پنهان می کنند تا به دست سربازان فرانسوی نیفتد. به دستور افسر فرانسوی، زنان را زیر آفتاب سوزان می نشانند تا مُقُر آیند برنج ها را کجا مخفی کرده اند. در حالیکه فرانسوی ها در برخورد با مردم دیولا به بن بست خورده اند، دولت مارشال پتن سقوط می کند و ژنرال دوگل جای او را می گیرد. غرب آفریقا با تغییر موازنه ی قدرت روبروست ولی این برای مردم دیولا هیچ توفیری ندارد چراکه نیروهای استعمار همچنان نیازمند برنج هستند و در این راه از کشتن مردم دیولا نیز اِبائی ندارند. در این شاهکار، سمبن سعی می کند برای تصویر کردن مقاومت خاموش قبیله ی دیولا، بجای تکیه بر دیالوگ، فضای بصری خود را فربه کند که امضای سمبن است. برای نخستین بار این فیلم در سال 1972 در آمریکا به نمایش درآمد اما به مدت 5 سال در آفریقای فرانسوی زبان، ممنوع شده و اجازه ی اکران نیافت. #سینمای_سیاه #سینمای_آفریقا انــــتـــــــخــــــــاب ، مــــــــــــعـــــــــرفــــــی و تــــــــــرجــــــــــمـــــــــــــه ی فــــــــــــــــیـــــــلـم : مــــــــزدُشــــــــــت / Mazdosht @NAcinema @Naacinema IMDB Emitai AKA Emitaï (1971) Director: Ousmane Sembene

📹 رکوردزنی تورم آموزش ▫️آمارهای بانک مرکزی حکایت از بازگشت تورم تولیدکننده «آموزش» به رکوردهای بالای دهه 70 می‌دهد. آیا این رخداد می‌تواند منجر به افزایش هزینه خانوارها در حوزه آموزش شود؟  ▫️آمارهای بانک مرکزی نشان می‌دهد که تورم تولیدکننده خدمات مربوط به «آموزش» در سال 1402 به رکورد مهمی بعد از دهه 70 رسیده است. به عبارت دیگر هزینه خدمات در بخش آموزش، قله‌ای جدید را فتح کرده است. آیا این اتفاق آموزش در کشور را گران‌تر می‌کند؟ ▫️مرور داده‌ها در حدودا 30 سال گذشته نشان می‌دهد کم‌تورم‌ترین سال‌های آموزش در ایران، از نیمه دوم دهه 80 تا اواخر دهه 90 بوده است. چه عواملی سبب شده تا قبل و بعد از این بازه زمانی، این شاخص قیمتی افزایش یابد؟ #روند 📺 @ecoiran_webtv

🎥 جایگاه تهران در شهرهای جهانی ▫️حجت میرزایی، اقتصاددان در نشست «تداخل نهادی در نظام برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای ایران» جایگاه تهران را در بین شهرهای بزرگ دنیا بررسی کرد: «در آستانه برنامه سوم توسعه شهری تهران، وضعیت شهر تهران را با کلانشهرهای دیگر مقایسه کردیم، تهران در شهرهای ایمن، از 60شهر رتبه 52 را دارد. در شهرهای جهانی از 128 رتبه 98 است، در شهرهایی با چشم‌انداز جهانی از 178 شهر در رتبه 118 است و در رقابت‌پذیری شهری از 120 شهر، در رتبه 120 قرار دارد.» ▫️او با اشاره به اینکه این آمارها برای سال 96 است، تاکید کرد: «اکنون اگر نگاه کنید بدون شک وضعیت ما بدتر شده است.» 📺 @ecoiran_webtv

این کلکسیون بی‌نظیر که دهه‌ی ۷۰ توسط George Costakis (ویژوال آرتیست یونانی-روس) جمع‌آوری شد، شامل مجموعه‌ی فوق‌العاده‌ای از هنر آوانگارد روسیه است. #نقاشی #کتاب @Alborzname

کیک محبوب من، با موضوعی جذاب و روایتی معصومانه، تلاش دارد با ترکیب مسائل فردی و مسائل جهانی، تنهایی و عدم تمایل به قبول این وضعیت تلخ را در زندگی افراد میانسال بررسی کند. اما آنچه این روایت را ویژه می‌سازد، تمرکز بر روابط انسانی و ارتباطات عمیق بین افراد است. فیلم بیش از آنکه بر روابط جنسی تمرکز داشته باشد، بر اهمیت ارتباط عاطفی و درک متقابل از طریق خلق لحظات لطیف و جذاب و موسیقی نوستالژیک و کیک پختن زن و مرد تأکید دارد. در این فیلم شخصیت‌ها سعی دارند جاهای خالی زندگی یکدیگر را پر کنند و کارگردانان توانسته‌اند احساسات انسانی و حس صمیمیت و اصالت را در روایتشان با ظرافت به مخاطب القا کنند. یادداشت مینا اکبری دربارۀ فیلم «کیک محبوب من» را در سایت «زنان امروز» بخوانید: http://zananemrooz.com/article/دیگر-تکرار-دروغ-سخت-است/ @zanan_emrooz