POV

از حق نگذریم آقای عباسی واقعاً باهوشه. اون از انتخاب زهرا امیرابراهیمی و جریحه‌دار کردن احساسات ما از بازگشت زنی که سال‌ها پیش با اون وضعیت کشور رو ترک کرده. این از دریافت مبلغی هنگفت درجهت ستایش از ترامپ ولی رفتن مسیری دقیقاً برعکس. این‌که هردو فیلم به بخش رقابتی جشنوارهٔ کن راه پیدا می‌کنن هم از دیگر نشانه‌های زبلیِ آقای کارگردانه.

علی عباسی این مسیر رو با عنکبوت مقدس شروع کرد: بیوگرافی‌ای ضعیف ولی جنجالی. فیلمْ با شیطنت‌های حساب‌شده، کاری کرد که نمایندگانِ ایدئولوژی‌‌ای که عباسی ادعای نقدش رو داشت بهش حمله کنن. حملاتی که در شدیدترین وضعیتش به تهدید به مرگ رسیدن. خب مسلماً عدهٔ زیادی از جمله خودم تحت‌تأثیر قرار گرفته بودیم و حمایت هم می‌کردیم، ولی درنهایت دیدیم که همه‌ش در جهت تبلیغات خودش بوده (شخصِ خودش و نه فیلمش) و با فیلمی طرفیم که نه تا چندسالِ بعد، بلکه تا چندروز بعد فراموش می‌شه و انگارنه‌انگار که وجود داشته. حالا کارگردانِ جنجالی و نترس ما، از سعید حنایی پریده روی دونالد ترامپ و طرف مقابلش هم داره دستِ درستی رو بازی می‌کنه: اعمال تهدید و ارعاب در مقام تبلیغاتِ مفتی.

یک‌نفر با پروفایل امیرعبداللهیان درحال بوسیدن سلیمانی پس‌از رؤیت این پیام این‌جا رو ترک کرد. ظاهراً نباید می‌گفتم امروز روز خوبیه. رئیسی مُرده، امیرعبداللهیان مُرده، حال دوستان هم خوب نیست.

دروغ گفتم من هم‌‌چنان وضعیتم همینه.

امروز 3/3/3 و این‌جا 777، نتیجه می‌گیریم که همگی‌ امروز 10/10 هستیم.

for POV 🎬 Red Post on Escher Street (2020) 🎧 New Order - Power, Corruption & Lies

ناشناس‌های من در یک روز خیلی عادی.

اگر مایل بودید این پیام من رو در کانال خودتون بذارید تا یک فیلم و یک آلبوم موسیقی بر اساس فضای کانالتون بهتون معرفی کنم.

حالا احساس ناکافی بودن نمی‌خوام بدم. ولی کاش اگر درمورد سینما بحث می‌کردیم انقدر ناشناس دریافت می‌کردم.

عصبانیت‌های خام معمولاً منجر به چنین فجایعی می‌شن. دوستانی که ناشناس‌هاشون صرفاً خونده شد و پاسخی دریافت نکردن من رو ببخشن. ولی حداقل می‌تونم بگم خوندم. اتمام بحث.