کافه روانشناسی

حفره‌هایی که فریب می‌دهند! فیلم کوتاه The Black Hole

حفره‌هایی که فریب می‌دهند! فیلم کوتاه The black Hole

اغلب از مراجعان حتی آنهایی که با تشخیص یک بیماری وخیم زندگی می‌کنند، شنیده‌ام که می‌گویند تجربه ابتلا به سرطان باعث شده است که زندگی را بهتر زندگی کنند. مراجعان می‌توانند از طریق درمان سوال‌ها و شرایط خود را بررسی کرده و با کمک مشاور، روابط‌شان را با دیگرانِ مهم و همچنین ارزش‌ها، باورها و پیش‌فرض‌هایی را که تاکنون زندگی‌شان را تحت تاثیر قرار داده است دوباره بررسی کنند. آنها ممکن است بیشتر به زندگی کردن در لحظه اکنون بپردازند و در روابط‌شان عشق بیشتری را ابراز نمایند. من از گلوریا کسی که ۳۸ سال داشت، خواستم درباره نحوه‌ای که دوست داشت در مدت کوتاه زندگی‌اش زندگی کند بنویسد: او نوشت، اینکه به شما بگویند به زودی خواهید مرد، آن لحظه پایان راه نیست؛ اما (اگر بخواهید)، آغاز یک ماجرای بسیار قوی، هیجانی، آسیب‌زا و زیباست. این تجربه منحصر به فرد است و اغلب به تنهایی در انزوا انجام می‌شود، اما من سعی دارم بهترین استفاده را از آن ببرم...  می‌خواهم شیمی‌درمانی شوم، همه لباس‌ها و کفش‌های درون کمدام را بپوشم و تجربه و دانشم را در اختیار افرادی قرار دهم که هنوز به جایی که من هستم نرسیده‌اند. می‌خواهم سعی کنم کارهایی را انجام دهم که مرا خوشحال می‌کند و به خانواده و دوستانم بیشتر عشق بورزم. لورا بارنت، از کتاب وقتی مرگ وارد فضای درمانی می‌شود، ترجمه مجتبی دلیر، فرزانه رسانه

این کانال برای آن مادرانی که به سلامت روان کودک خود اهمیت می‌دهند. @kodakanegi

تنهایی مقطعی، که در طول زندگی ممکن است چندین بار تجربه‌اش کنیم و از آن خلاص شویم -دانشگاه رفتن در شهری دیگر، تغییر شغل، طلاق گرفتن- می‌تواند زمینه را برای رشد شخصی فراهم کند و راهی باشد برای اینکه ببینیم از ارتباطمان با دیگران چه می‌خواهیم؛ و البته چه نمی‌خواهیم، چرا که احساس تنهایی در میان جمع یا با فردی بی‌تفاوت و بی‌عاطفه چنان خلایی در وجود انسان ایجاد می‌کند که هیچ‌کس تمایل ندارد تجربه‌اش کند. تنهایی می‌تواند انتخابی شخصی باشد، همدم زندگی‌مان باشد نه سایه‌ای سنگین بر آن. فی آلبرتی، از کتاب سرگذشت تنهایی، ترجمه اکرم رضایی بایندر

نیل به خویشتن خود، به تنهایی «راه‌حل» مشکل نیست، بلکه فقط راه تازه‌ای است که در آن ژرفا، اوج، وسعت و میدان دید بیشتری برای تجربه احساسات فرد به وجود می‌آید. فرد بیش از پیش به احساسی از بی‌همتایی دست می‌یابد، و در نتیجه بیشتر از گذشته احساس تنهایی می‌کند. اما در این حال او چنان به واقعیت وجود خویشتن دست یافته است که روابطش با دیگران کیفیت ساختگی خود را از دست می‌دهد؛ عمیق‌تر و قانع‌تر می‌شود و در هرگونه ارتباطی که با فرد دیگری برقرار می‌کند، به جوهر واقعی ارتباط دست می‌یابد. کارل راجرز، از کتاب هنر انسان شدن، ترجمه مهین میلانی

با یادگیری نکات پزشکی و سلامتی،( شرایط اورژانسی و کمک های اولیه )،  زندگی سالم تری داشته باشیم. ⭕️ رادیو سلامتی ، تلاش می کند مطالبی  بر پایه ی علم به روز شده و واقعی،  قدمی کوچک اما مفید ، جهت آموزش همگانی بردارد. 👈باهمکاری پزشک و پرستار 💥کامنت ها جهت پرسش و پاسخ باز است. از طریق لینک زیر عضو شوید : https://t.me/RadioSalamatii

مشكل در رابطه، مشكل در آميختگى تنهايى‌ست. فرد باید بیاموزد با دیگری رابطه برقرار کند بی‌آنکه با بدل شدن به بخشی از او، به آرزوی فرار از تنهایی پروبال بدهد. از سوی دیگر، باید بیاموزد با دیگری ارتباط برقرار کند بی‌آنکه او را تا سطح ابزاری برای دفاع در برابر تنهایی پایین بیاورد. اروین یالوم، از کتاب روان‌درمانی اگزیستانسیال، ترجمه سپیده حبیب

سوگیری تاییدی عبارت است از تمایل شما به پذیرش تنها آن دسته از اطلاعاتی که یکی از دیدگاه‌های موجود را تایید می‌کند. افراد اغلب دیدگاه های متناقض با باورهای تثبیت شده‌شان را نادیده می‌گیرند، این امر به نوعی از صافی گذراندن است یعنی توجه انتخابی به موضوع. شما خیلی راحت به رویدادهایی که با دید شما نسبت به خودتان و دنیای اطرافتان هماهنگی ندارد توجه نمی‌کنید یا آن را به خاطر نمی‌آورید. ماتیو مک‌کی و پاتریک فانینگ، از کتاب زندانیان باور، ترجمه زهرا اندوز

خودپسندی و عشق به خود نه تنها به یک مفهوم نیستند، بلکه نقطه مقابل هم می‌باشند. خودپسند خود را کم دوست دارد نه زیاد و در حقیقت از خود بیزار است. این فقدان علاقه و توجه به خود، که فقط یکی از نشانه‌های عدم باروری است، شخص خودپسند را تهی و بی‌اثر می‌سازد. وی لزوما ناشاد بوده و با نگرانی به زندگی می‌آویزد و خود راه رسیدن به خوشنودی‌ها را به خود می‌بندد. او به ظاهر زیاده از حد مراقب خویش است ولی عملا بیهوده کوشش دارد تا شکست خود را در راه مراقبت از «خود» حقیقی خویش بپوشاند. فروید عقیده دارد که آدم خودپسند عاشق خویش است، گویی که عشق خود را از دیگران پس گرفته و به شخص خود معطوف داشته است. گرچه شخص خودپسند توانایی عشق‌ورزی به دیگران را ندارد، ولی توانایی عشق به خود را نیز فاقد است. اریک فروم، از کتاب انسان برای خویشتن، ترجمه اکبر تبریزی