دیپلماسی

🔵🔴وال‌استریت ژورنال: قطعنامه تروئیکا علیه ایران در  شورای حکام ارائه شده است 🔹خبرنگار ارشد وال‌استریت ژورنال دوشنبه شب با انتشار پیامی در شبکه اجتماعی ایکس (توئیتر سابق) ادعا کرد که پیش‌نویس قطعنامه درباره برنامه هسته ای ایران به دبیرخانه شورای حکام ارائه شده است. 🔹 لارنس نورمن در پیام خود نوشته است: به من گفته شده که قطعنامه تروئیکا علیه ایران در شورای حکام رسما ارائه شده است. 🔹در این سند که خبرگزاری رویترز هفته پیش مدعی توزیع آن بین اعضای شورای حکام شد، از روند همکاری‌ها میان ایران و آژانس انتقاد و از رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی خواسته شده که گزارش جامع‌تری را از فعالیت‌های اتمی ایران ارائه کند./رصد @bestdiplomacy

دکتر محمود سریع القلم: فهم دموکراسی و عمل دموکراتیک بسیار کار مشکلی است.... @bestdiplomacy

محمد فاضلی جامعه شناس: حمله به ایران شر مطلق است.... @bestdiplomacy

🔵🔴از شکنجه عکاس ایرانی در کنسولگری افغانستان تا تلاش دیپلمات‌های طالبان برای آدم‌ربایی در مشهد 🔗روزنامه‌ی جمهوری اسلامی: دیپلماتی افغانستانی به نام «سلیم» [مشهور به دکتر سلیم] یک عکاس ایرانی را به داخل کنسولگری افغانستان در مشهد کشانده و در آنجا شکنجه کرده است. با شکایت این فرد، آن دیپلمات از ایران اخراج و یک دیپلمات جایگزین او شده‌است 🔗همچنین سه دیپلمات طالبان چند ماه پیش با استفاده از پوشش و خودروی دیپلماتیک در فرودگاه مشهد اقدام به ربودن قاری عیسی محمدی یکی از اعضای سرشناس اپوزیسیون حکومت طالبان کردند. قاری عیسی محمدی از مشهد با پرواز اسلامبول عازم آلمان بوده که به او اعلام‌ شده ممنوع‌الخروج است. او از پرواز جا ماند و این سه تن از اعضای گروه طالبان با استفاده ازاین فرصت سعی کردند در محوطه فرودگاه مشهد وی را به زور به یک ماشین پلاک دیپلماتیک سوار کنند. 🔗اگر طرفداران جبهه مقاومت ملی افغانستان در فرودگاه مشهد همزمان نرسیده و با طالبان درگیر نمی‌شدند و او را نجات نمی‌دادند،قاری عیسی محمدی به سرنوشت جمال قاشقچی، دچار می‌شد ❓اجازه هست سوال کنیم وزارتخارجه در این چندماه در برابر این تعرض فاحش طالبان چه کرده‌/این سکوت به چه معناست؟ ✍ سارا معصومی 🔗 ...همین که شما سرگرم انتخابات هستید، فاجعه‌ایی در مشهد رقم خورد که یک عکاس توسط دیپلمات وحشی طالبان به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته! معنای این حرکت اینه که اگر زود اقدام نکنیم ایرانمون رو از دست خواهیم داد! ✍ وحید جعفری 🔗یکی ازدوستان گفت: ماجرای کنسولگری افغانستان بسیار پیچیده‌تر از آن است که فکر می‌کنید. ماجرای شکنجه عکاس ایرانی در کنسولگری و گروگانگیری مسلحانه در فرودگاه توسط ۳دیپلمات طالبان از آن جمله است. گفت: نمیدانم چه سرّی است که اینقدر با طالبان مدارا می‌شود. ✍ سعید کوشافر 🔦کانال صدای افغانستان T.me/bestdiplomacy

🔵🔴 شکنجه عکاس ایرانی در کنسولگری طالبان در مشهد 🔹 روزنامه‌ جمهوری اسلامی در مطلب خود از دیپلماتی افغانستانی به نام «سلیم» [مشهور به دکتر سلیم] نام برده که یک عکاس ایرانی را به داخل کنسولگری افغانستان در مشهد کشانده و در آنجا شکنجه کرده است پ ن:بارها گفتیم روزی طالبان خطرناک تر از آن چیزی میشود که مقامات فکر میکنند فعلا مردم عادی از همان ابتدای حاکم شدن طالبان خطر را درک کردند اما اگر مماشات حکومت با طالبان بخواهد طوری پیش رود که دائم امتیاز دهد و منافع ملی ایران و ملت ایران قربانی شود ممکن است روزی خود مردم دست به اقدامات لازم زنند..... @bestdiplomacy

🔵🔴مفت سواری دانشگاهی ✍نعمت الله فاضلی، 6 خرداد 1403 ✅ نمی توان و نباید گاری را به جای اتومبیل به افکار عمومی فروخت و معرفی کرد. حتی اگر گاری خوب و زیبا و به درد بخوری باشد. هر چیز هویت و هستی مناسب معنا و عملکردش را دارد. خب، این البته از بدیهیات است؛ اما چه می توان گفت که کار بیخ پیدا کرده و حتی از بدیهیات هم گذشته! 🔻در مملکت ما دهه هاست که گاری را به جای اتومبیل آن هم بهترین مارکش، مرسدس بنز در جامعه معرفی و گاه به شیوه شگفتی به افکار عمومی غالب می کنند.  این شامل بسیاری چیزها و حتی همه چیز می شود. جعلی و ساختگی را به جای اصل و اصیل جا زدن. 🔻از #سیاستمدار جعلی تا #سرمایه_دار ، از شبه هنرمند تا دانشمند و مخترع دروغین. دیندار را نمی گویم؛ چه، دروغینش جایی برای راستینش نگذاشته. ✅ این قاعده استثنابردار نیست و شامل دانشگاهیان هم شده است. القاب روان شناس، جامعه شناس، اقتصاددان، مورخ، فیزیکدان، زیست شناس، انسان شناس، فیلسوف، خلاصه هر نام دانشگاهی و دانشورانه ای را زینت و زیور اسامی هر مدرک دار و شاغل دانشگاهی می کنند. آش چنان شور شده که گاه کسانی حتی مدرک، همان مدرک های الکی، را هم ندارند، شاغل دانشگاه هم نیستند،  ولی لقب دهن پرکن دانشگاهی دارند! 🔻”دکترها" و "هیات علمی ها" و "صاحب منصبان  دانشگاهی" لزوما انسان دانشگاهی، یعنی جامعه شناس، اقتصاددان، فیلسوف، مورخ و ... نیستند. 🔻رییس دانشگاه، دانشکده، گروه، یا مرکز پژوهشی، فقط منصب اداری دارد و منصوب حاکمانند نه عالمان.  به همین سادگی و سرراستی. 🔻دکترها و استادتمام ها و دانشیارها و صاحبان مدارج و مدارک دانشگاهی هم به اعتبار مدرک و درجه شان فقط "منزلت اداری دانشگاهی" دارند نه "منزلت علمی و فکری". 🔻منزلت علمی و فکری، مدرک و منصب نیست که خریده یا بخشیده یا غصب شود و چون نقل و نبات نثار خویشان و دوستان و هم مسلکان یا خودمان کنیم. ✅ منزلت علمی و فکری حاصل خلاقیت، جسارت، سخت کوشی، استعداد، کنجکاوی، انضباط و سال ها کار اصیل فکری و نوشتن و ممارست است. 🔻مرجع تعیین کننده و تشخیص آن هم "اجتماع علمی" است نه "شبکه های اجتماعی" و بوق های تبلیغاتی رسانه ای. اجتماع علمی هم "کتاب ها" و " مقالات" اصیل و خلاقانه و نوآورانه را مبنای داوری می داند نه مصاحبه ها و سخنرانی های جنجالی رسانه ای یا هواداران سینه چاک کسی را. 🔻حتی ترجمه #کتاب یا تاسیس یک گروه آموزشی هم ملاک دانشمندی و اندیشمندی نیست. کسی با این چیزها نه تنها بنیانگذار و پیشرو علم و اندیشه نیست و نخواهد شد بل شایسته القاب روان شناس، جامعه شناس، اقتصاددان و ... نیز نیست. 🔻استفاده از این القاب البته برای استفاده کنندگانش نان و آب دارد و "مفت سواری دانشگاهی" است. زیر سایه این القاب بادآورده، ثروت و مکنت و شهرت بادآورده است. اما بخاطر بداریم که بادآورده را باد می برد. 🔻مفت سواری در هر جا پایدار باشد در دانشگاه نیست. نام های دروغین دانشگاهی همین حالا هم برای دانشگاهیان راستین و هشیار نه تنها وجاهتی ندارند بل وهن دانشگاه و دانشگاهیان است. T.me/bestdiplomacy

🔵🔴موضع گیری کشورها علیه جزایر سه گانه ایرانی، نمود توان دستگاه دیپلماسی ایران است! ✍ حبیب رمضانخانی در پی حمایت دوباره چین از موضع امارات نسب به جزایر سه گانه ایرانی، سفیر چین امروز به وزارت خارجه احضار و اعتراض ایران نسبت این موضع گیری خصمانه، ابلاغ شد. بی شک احضار سفیر چین و ابلاغ و تسلیم اعتراض ایران به حاکمان آن کشور، اقدامی در خور و معقول هست. ولی چرا بعد از آن اعتراض و موضع گیری اولیه، چینی ها مجدد و علنی موضع گذشته را تکرار کردند، به موضع ضعف و وابستگی ایران نسبت به آن ها برمی گردد! بی شک اگر امروز ایران کشوری غرق در تحریم و انزوا نبود و با استقلال و از موضع قدرت، کارت های زیادی برای بازی داشت و می توانست گزینه های مختلفی برای پاسخ گویی قاطع داشته باشد، چینی ها و روس ها محاسبه نفع و زیان کرده و بدون شک دست به چنین جسارت و اقدامی نمی زدند! سال ها دشمنی با غرب و خزیدن در آغوش شرق، باعث شد ما امروز وابسته به چین و روس بوده تا از بابت آن تحریم های کمرشکن و انزوای خودخواسته و تحمیلی، راه فرار و تنفس را از وابستگی و تمنای شرقی ها بجوییم! آن ها نیز با فهم بر این نکته، می دانند هر کاری هم انجام دهند، این ایران است که وابسته به آن ها بوده و راه تنفسش از آن مسیر امکانپذیر می باشد. مثلا چینی به عنوان خریداران نفت ایران در دوران تحریم، آن هم به نصف قیمت، می دانند این ایران است که به این مبادله نیاز حیاتی دارد. در نتیجه با این روند هیچگاه نمی تواند از کارت نفت برای اقدامی تلافی جویانه استفاده کند و دیر یا زود مجبور خواهد شد حتی با شرایط بدتر و هر نوع تحمیل قیمتی، التماس چینی ها کند. پس ناتوانی ایران در پاسخ، فرصت را به برادران شرقی داده تا علاوه بر نفع یکطرفه از داخل، با کارت ایران از همسایگان و غربی ها امتیاز بگیرند. اما در پایان؛ عیار دستگاه دیپلماسی قدرتمند و پر نفوذ هر کشوری را در درجه اول در میزان احترام کشورهای دیگر به تمامیت ارضی و ملی گرایی آن کشورها باید دید، نه در تعارفات و پیام های تبریک و تسلیت میان سیاستمداران و حضور در فلان اجلاس و ...! از دیگر سو، معیار روابط مستحکم و داشتن مناسبات سیاسی عمیق با دیگر کشورها، در میزان احترام آن ها به تمامیت ارضی و استقلال آن کشور نمود می یابد. با این اوصاف؛ با مروری بر موضع گیری کشورهای به اصطلاح دوست و متحد، از چین و روس تا سوریه، عراق و دیگر کشورها در مورد جزایر ایرانی، خود نشان دهنده و گویای میزان موفقیت و عیار دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی ایران در میدان عمل است. T.me/bestdiplomacy

صلح ایرانی با نگاه غربی فهمیده نمی شود! بخش دوم من درباره نظر عوام درباره ی ارتفاع دماوند یا متوسط ضریب هوشی ایرانیان نظری ندارم، اما به جد باور دارم که هنر نزد ایرانیان است و بس! آقای مجاهدی تحت تاثیر تبلیغات سهمگین و پرهزینه ی این سال ها احتمالا بدون توجه به متن شاهنامه این گزاره ی پرافتخار را زیر سوال برده اند. این بیت در شاهنامه در داستان بهرام گور در گفتار اندر به زن کردن بهرام گور دختر شنگل را، آمده است. (بیت ۲۲۳۰) داستان این است که بهرام گور که خود را فرستاده ی بهرام گور جا زده با دختر شنگل ازدواج کرده است. خاقان چین نامه ای به او می فرستد که در آن عنوان «شاه جهان» را برای خود به کار برده است. در این نامه از فرستاده که در واقع خود بهرام گور است، دعوت می کند به چین برود. فرستاده یا در واقع خود بهرام گور به خاقان چین می نویسد که شاهنشاه و شاه جهان بهرام گور است و نه تو و هنر نزد ایرانیان است و بس. هنر در اینجا به معنای هنر جنگ یا قدرت نظامی است ‌و نه هنر به معنای معروف در روزگار ما. فهم این بیت بسیار آسان است و مایه غرور ملی. و البته فردوسی مسئول بدفهمی های زمانه ی ما نیست. t.me/melliiran

صلح ایرانی با نگاه غربی فهمیده نمی شود! جواد رنجبر درخشیلر بخش اول «صلح ایرانی» مفهومی است که انجمن علمی مطالعات صلح ایران در حال بررسی و تدقیق علمی آن است، بدون پیش داوری های مرسوم. هدف اصلی این است که بدانیم آیا صلح ایرانی داریم یا خیر؟ و‌ اگر داریم چه کمکی به تحقق صلح می کند؟ جالب است که اغلب افراد با شنیدن عبارت صلح ایرانی بلافاصله و بی مطالعه، علیه مضاف این ترکیب موضع می گیرند. گویا ایران و ایرانی مفهومی تحمل ناپذیر و بد بوده باشد. صلح ایرانی مفهومی ساده، قابل فهم ‌و یاریگر صلح جهانی است. نخستین گام فهم صلح ایرانی این است که مفهوم ایران را بفهمیم. ایران مفهومی ویژه در فرهنگ و اندیشه و تاریخ و سیاست جهان است، در کنار مفاهیم دیگر، نه برتر و نه پست تر. داوری ارزشی در اینجا به کار نمی آید. به عبارت دیگر: ایران ساختی و ساحتی از فرهنگ و اندیشه ی بشری است و فهم آن با اندیشه ی فلسفی یونانی، مبانی حقوقی امپراتوری روم، رنسانس غربی، و حتی تاریخ اسلام دچار امتناع است. اگر با هر کدام از این مبانی به فهم ایران اقدام کنیم راهی به دهی نخواهیم برد. همان طور که روشنفکران غرب گرا، چپ های شرق گرا و اسلام گرایان نبردند. ایران را با ایران می توان فهمید. در این زمینه بحث فراوان است. به عنوان نمونه ای از نقص روش شناختی فهم ایران و به تبع آن فهم صلح ایرانی به یکی از سخنرانی های پنجمین همایش بین المللی «صلح و حل منازعه» در دانشگاه تهران، اشاره می کنم. (در سایت خبرآنلاین ببینید!) در این سخنرانی آقای محمدمهدی مجاهدی می کوشد صلح ایرانی را با مفهوم فارماکون و مفهوم کهنه و نوی گرامشی توضیح دهد. به نظر می رسد جز در یک روش منسجم پژوهشی نمی توان از این مفاهیم در فهم صلح ایرانی یاری جست. مثلا «کهنه» و «نو» در سنت فلسفی غربی با کهنه و نوی ایرانی ناسازگار است. نو شدن ایرانیان در مشروطه برابر با نو شدن غربی در رنسانس نیست، همان طور که کهنه های ایرانی در ذات خود نو بودند و به کار می آمدند. آنچه به عنوان معضل پدیدار شده‌ است چگونه آمیختن نو و کهنه ایرانی و غربی در دویست سال اخیر است که تقریبا همیشه به ضرر نو و کهنه ایرانی انجامیده بی آنکه ما را غربی سازد. صلح ایرانی مفهومی در ذیل مفهوم ایران با کهنه و نوی ویژه ی خود است. صلح ایرانی مفهومی است خاص و به زبان آقای مجاهدی «مستثناپندارانه»، چون از امری تاریخی سخن می گوییم که در ایران تجربه شده و صورت واقعیت یافته است. ایران مثل هر موجودیت دیگر مستثناست. اما این استثنا در گذشته ی تاریخی خود بت پرستی، استعمار، برده داری، نسل کشی و نژادپرستی ندارد که مستثناپنداري اش مبتنی بر ترویج خشونت باشد. باز به همان امر روش شناختی می رسیم که ایران را نمی توان با مفاهیم و نظریه های غربی فهمید. باید ادبیات پارسی و تاریخ ایران را خوب آموخت. در آموزش درست ادبیات و تاریخ ایران می توان گوهرهایی ارزشمند یافت که اتفاقا از آن نظریه ی صلح ایرانی به دست می آید. برای صورت بندی صلح ایرانی برخلاف گفته ی سخنران، توجیه گرا و گزینش گر نیستیم. می کوشیم ادبیات را درست بخوانیم. ادبیات پارسی سرشار از مضامین صلح است، از قهر ‌و غضب هم نمونه های فراوانی دارد. باید بدانیم که کجا چه چیزی را می جوییم. ادبیات آن قدر آسان نیست که با یکی دو بار خواندن درباره اش حکم های قطعی صادر کنیم، به طور خلاصه باید گفت ما انواع صلح نداریم. صلح مفهومی واحد است و از یک صورت هستی شناختی معنا می گیرد. فهرست ارايه شده از انواع صلح در اين سخنراني، مغشوش به نظر ميرسد. کمی بیشتر باید با ادبیات گران سنگ پارسی آشنا شویم تا بدانیم که آنچه بین عاشق و معشوق است وصال است و صلح در اینجا معنای منظور ما در عبارت صلح ایرانی را ندارد. تازه، اگر وصال روی دهد! عشق و عاشقی ربطی چندان محکم به صلح ندارد و اغلب خشونت بار و خون بار است. یا تقدیرگرایی، از زروانیسم تا اشعری گری، مفاهیم صلح طلبانه و صلح فهمانه نمی سازد و نمی توان تقدیرگرایی را وجهی از صلح ایرانی قلمداد کرد. وقتی سراغ ادبیات با هدف نظریه پردازی می رویم کاری سخت در پیش داریم. بی دقتی به طور کلی معنایی غلط به ما می دهد و قطعا نظریه ای غلط از آن به دست می آید. آقای مجاهدی شعری از حافظ را به عنوان شاهد آورده اند که در آن واژه داوری به کار رفته است. داوری در متن های کهن به معنای مراجعه به دادگاه به معنای امروز آن نیست، به معنای جنگ است. حافظ می گوید: ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری. داوری عطف به جنگ شده است و مترادف آن است. آقای مجاهدی در بخشي ديگر از اين سخنراني، نظر عوام را به تمسخر گرفته اند و نمونه هایی آورده اند.

‌🔵🔴داستانِ دولتِ چابک ✍️ آرش رئیسی‌نژاد، دکترای روابط بین‌الملل در جهان شبکه‌ای در ساختار گذار نظم بین‌الملل، کشورهایی می‌توانند از فرصت‌های گذرا بهره برند و تهدیدهای سهمگین را مهار سازند که بتوانند ضمنِ حفظِ امنیت‌، توسعه را در پیش گیرند. برای دستیابی به چنین هدفی، کشور باید برخوردار از دولتِ چابک باشد؛ دولتی مؤثر و منعطف! دولت چابک، رابطۀ امنیتی با جامعه ندارد و جامعۀ قوی را تهدید نمی‌بیند و تهدید نمی‌کند چنین دولتی، رابطۀ غیرامنیتی با جامعه دارد و ملت را یگانه متحدِ خود می‌داند از آنجا که وظیفۀ این دولت، دفاع از موجودیتِ ایران و ملتِ ایران است سرچشمۀ تهدید را درون مرزها و در میانِ ملت، نمی‌جوید. دولت چابک در سودای کنترل جامعه نیست و از تمرکز و فربهی از طریق نهادسازی دائمی و گسترش بازوهای سازمانی، روی‌گردان است. چنین دولتی نه نیاز به بوروکراسی عریض و طویل دارد و نه خواهانِ نظامِ اداری، لجام‌گسیخته است؛ بلکه واجد دیوان‌سالاری به‌روز شده است که توان تصمیماتِ کارا و سریع را دارد. دولت چابک در حوزۀ اجتماعی، کنترل‌گر نیست و از مداخله روی بر می‌تابد. چرا که متکی بر جامعه قوی است؛ جامعه‌ای که شهروندانش به حفظ حقوق شهروندی و هویت ملی آگاه است. در چنین جامعه‌ای ارزش‌ها نه از طریق داغ و درفش حکومت، بلکه از طریق گفتگو درون نهادهای مدنی حفظ می‌شود و قوام می‌یابد. دولت چابک در حوزۀ اقتصادی، دولتی کوچک است. به مکانیزمِ بازارِ آزاد، اعتماد داشته، موانع کسب و کار خصوصی را برچیده‌، در قیمت‌گذاری مستقیم مداخله نکرده‌، روندهای ژئواکونومیک را دریافته و با پیروی از قاعدۀ «خیلی دور - خیلی نزدیک» در سیاست‌گذاری کمینه، ولی هوشمند، تسهیل‌گرِ توسعۀ ملی می‌شود. دولت چابک در حوزۀ نظامی بر پایۀ بازدارندگی مؤثر، بنا شده و هوشمندانه بر استراتژی رقبا تأثیر می‌نهد. قدرت را برای دفاع می‌خواهد نه تهاجم. جنگ را آغاز نمی‌کند، ولی تا پای جان دفاع می‌کند. چنین دولتی اتکایش بر نسلِ چهارم جنگ است و نیاز به نیروی نظامی بزرگ با هزینۀ سنگین اقتصادی ندارد. دولت چابک در حوزۀ سیاسی همزمان انسجام و انعطاف دارد؛ هم از توانِ تصمیم‌گیری در بزنگاه برخوردار است و هم از ظرفیتِ پذیرشِ تغییر، چنین خصوصیاتی پیوندی ارگانیک با رضایتمندیِ سیاسیِ شهروندان دارد و مقوّمِ همبستگیِ ملی در عینِ آزادی‌بیان است. دولت چابک، والاترین نمودِ امروزینِ دولتِ مقتدر است. پس دولتِ چابک در حوزۀ سیاسی و نظامی، «سرشتی واحد» دارد؛ ولی در حوزۀ اقتصادی و اجتماعی، وجه «متکثر» خود را به نمایش می‌گذارد. در وجه نخستین منسجم است و در وجه دوم غیرکنترل‌گر. دولتی است که با توجه به شرایطِ داخلی و بین‌المللی می‌تواند میان دو سرشتِ توأمانِ واحد و متکثر در رفت و آمد باشد. دولت چابک، دولتی است که از یک‌سو توان ترجمۀ دستاوردِ نظامی نفوذ سیاسی و جاذبۀ فرهنگی در منطقه را به توسعۀ اقتصادی دارد و از سوی دیگر با تکیه بر رویکردِ «هم شرقی، هم غربی»، توانایی رابطه با همۀ قدرت‌های بزرگ را دارد. چنین دولتی‌، زندگی در شکاف را هم ضرورت و هم سرنوشتِ ایران می‌داند. دولت چابک، پیش و بیش از هر چیزی باید ایران و ملتِ ایران را دوست داشته باشد و سیاستِ «نخست ایران» را بپذیرد؛ سیاستی که رفاه شادی و سربلندی شهروندانِ ملتِ ایران را در اولویت قرار دهد و این محقق نمی‌گردد‌، «مگر آنکه کسانی که اولویت‌شان ایران و ملت ایران است، سرکار بیایند» و آن روز فرا می‌رسد/کانال ایران دل ‌t.me/bestdiplomacy ‌