نمی‌دونم.

چقد کسشره همچی

به قولِ مهیار : دوباره تو سرمه سمت تو بیام خالین دستام و دستتو می خوام با اینکه انداختی پایین سرم و همه جا بعد من یاد گرفتن قلب تو کیا کاش یکی بیدار کنه منو ازین کابوس حالیم نمیشه قصه تهش همینجا بود تو دردسری فقط واست درد میکنه سرم فراموش نمیشی با زور خودمو که گول نمیشه بزنم نپریدی از سرم یه ذرم افتاده دوباره باز تو سرم بیام ببینمت تو رو

من ک باشم یا نباشم کار دنیا لنگ نیست من بمیرم یا بمانم هیچکس دلتنگ نیست روزگاری مث گل ماهم نگاری داشتیم این چنین خار نبودیم اعتباری داشتیم ای که در فصل زمستان اینگونه میبینی مرا این زمستان را نبین ماهم بهاری داشتیم

من ک باشم یا نباشم کار دنیا لنگ نیست من بمیرم یا بمانم هیچکس دلتنگ نیست روزگاری مث گل ماهم نگاری داشتیم این چنین خار نبودیم اعتباری داشتیم ایکه در فصل زمستان اینگونه میبینی مرا این زمستان را نبین ماهم بهاری داشتیم

میگه دوستی با هرکه کردم خصم مادرزاد شد آشیان هرجا نهادم لانه صیاد شد آن رفیقی ک با خون و جگر پروردمش من عاقبت خنجر کشید و بر سرم جلاد شد میگه تاکه بودیم نبودید کشت مارا غم بی هم نفسی تا که هستیم همگی خار شدن تا که مردیم همگی یار شدن قدر آن شیشه بدانید که هست ن در آن لحظه که افتاد و شکست

من ک باشم یا نباشم کار دنیا لنگ نیست من بمیرم یا بمانم هیچکس دلتنگ نیست روزگاری مث گل ماهم نگاری داشتیم این چنین خار نبودیم اعتباری داشتیم ایکه در فصل زمستان اینگونه میبینی مرا این زمستان را نبین ماهم بهاری داشتیم

در پی خود گشتم خدارا یافتم در پی خدا گشتم خود را یافتم

🌿

.