جنآب فرفری ؛

داشتم به زآویه دید هم فکر میکردم. به‌ اینکه یک انسان توی زندگیش ممکنه هزاروسیصدوپنجاه‌وسه‌تا زاویه دید به‌دست بیاره اما اون یدونه‌ای که لازمه رو هیچوقت پیدا نکنه! یعنی مثلا نتونه بفهمه تو، به‌عنوان یک آدم ارزشمند توی زندگیش، دقیقا داری چجوری و به چی فکر می‌کنی و اصلا چرا اونجوری فکر می‌کنی! خب انسان‌ها هرچقدر هم قوی و فرهیخته باشن بازم هیچوقت نباید می‌تونستن انقدر قاطعانه راجع‌ به افکارشون بنویسن و حکم صادر کنن؛ چون آدمیزاد اصلا قرار نبوده هیچوقت همه‌چی‌دان باشه و همیشه قرار بوده کشف کنه، سعی کنه، بجنگه تا پیدا کنه. گاهی نگاه می‌کنم به آدم‌هایی که توی کلماتم خلقشون کردم و از خودم می‌پرسم حالا تو به‌عنوان یک خالق کوچک، همه‌چیز رو راجع‌به انسان کاغذیت می‌دونی؟

کاش یه کتاب به نوشته‌ی خودم داشتم که الان میرفتم سراغ یکی از شخصیت‌هاش و بهش می‌گفتم ببین منو. من؛ اونهمه مدت من برای نوشتنتون باهاتون حرف زدم و یادتون گرفتم، حالا تو بیا با من حرف بزن ببینم چی بلدی!.