Deep sense 🎭

کاش انسانها زبان جدایی را بلد بودند

This rain isn't like the commonplace rain, certainly somewhere to the distance, a sea is lost. این باران‌، بارانی معمولی نیست، حتما جایی دور، دریایی گم شده است.

من را شبیه به همان چیزی دوست بدار که هرگز حاضر نیستی از خودت جدایش کنی! شبیه به کتاب مورد علاقه ات که هیچ زمانی نه به کسی قرض اش خواهی داد ‌و نه گم اش خواهی کرد! شبیه به همان پیراهنی که برایت انقدر استثتا و مهم است که تنها برای ملاقات ها و دیدار های حیاتی به تن میکنی شبیه به همان خودکاری که برنامه های اساسی و مهمت را با آن مینویسی! که گمان میکنی برایت خوش یمن است و موفقیت میاورد.... شبیه به همان گلدان کنجِ اتاق دنج ات که هرگز فراموش نمیکنی که به برگ هایش آب بدهی تا نکند یک روز پژمره و بی جان بشوند...که من را شبیه به همان دوست بدار تا هرگز نگذاری پژمرده شوم،که بی جان شوم از نبودن ها و نداشتن ها...که تو چون همان آب که به ریشه های گلدانت جان دوباره میدهد و زندگی میبخشد،بودنت به من،به ریشه های وجودی من جان دوباره میدهد و زندگی میبخشد... من را شبیه به سازت دوست بدار...شبیه به سازت که اگر از تمام دنیا هم رنجیده شوی ،باز هم به آن پناه خواهی برد و قلبت تنها تمنای آن را میکند... من را شبیه همان دوست بدار...که اگر از تمام دنیا هم رنجیدی به من پناه بیاوری...كه قلبت تمناي بودن من را داشته باشد! که برایت با ارزش است،که گران قیمت است... که نمیگذاری جز خودت کسی به آن دست بزند...که در نبودنت میگذاری اش در یکجای امن و آرام...که نگرانش میشوی،برای کوچکترین خراشی به رویش آشفته و پریشان میشوی... من را شبیه همان دوست داشته باش...که نگرانم شوی،که از رنج ها و خراش های افتاده به تنم آشفته شوی من را شبیه همان سازت دوست بدار که اجازه ندهی کسی جز خودت به من برسد...که من را بگذاری در یک جای آرام و امن جایی شبیه به قلبت،که بشود تمام خانه و آرامش من من را بگذار در یک جایی که هرگز دست کسی به روح و جسمم نرسد..که من خسته ام از نا آرامی ها...از نا امنی ها... و من را شبیه به تمام چیزهایی دوست بدار که برایت استثنا و منحصر به فرد هستند شبیه به تمام چیزهایی که برایت خیلی می ارزند،که مهم و جدا نشدنی هستند از تو بگذار من همان بخش جدانشدنی از تو بشوم که هرگز نباشم بی تو... #نيلوفر_رضايى