‏𝓦 𝓮 𝓲 𝓻 𝓭 𝓶 𝓸 𝓸 𝓭

بیا روزِ دور و درازی کنار یکدیگر بنشینیم،از حال و احوال این روزها بگوییم. بیا به جای تمام دلتنگی هایمان در چشمان هم غرق و در اغوش هم گم شویم. بیا ما یاد بگیریم "ما" باشیم. اما اگر این چنین نخواهد بود تا ابد برو،بین ابرها بمان، طلوعی دیگر را تماشا کن و هیچوقت از پشت ابر بیرون میا که این تن و روح تاب و توانی ندارد دگر.

زندگی یک جور بلاتکلیفی‌ست که مدام انسان را با ترفندهای مختلف به دلخوشی‌های موقتی که بوی نجات می‌دهند، امیدوار میکند!