كنكور ١٤٠٣ دوره هفدهم سلام

علقمه موج شد، عكسِ قمرش ریخت به هم دستش افتاد زمین، بال و پرش ریخت به هم كِتف ها را كه تكان داد، حسین افتاد و دست بگذاشت به رویِ كمرش، ریخت به هم فرارسیدن تاسوعای حسینی تسلیت و تعزیت باد🖤🖤🖤

⭕️ نمرات امتحانات نهایی دوازدهم اعلام شد. 🌐 my.medu.ir 🌐 dana.medu.ir

نمره پایانی ۲ مهمه

‌‌ اعلام نمرات امتحانات نهایی پایهٔ دوازدهم از ساعت ۱۴ 🔹رئیس مرکز ارزشیابی آموزش‌و‌پرورش: نتایج امتحانات نهایی پایهٔ دوازدهم برای حدود ۹۸۰ هزار دانش‌آموز پایه‌ٔ دوازدهم از ساعت ۱۴ امروز بر روی سامانهٔ my.medu.ir قابل مشاهده است. 🔹دانش‌آموزان امروز بعد از اعلام نمرات امتحانات نهایی به مدت ۴۸ ساعت فرصت اعتراض دارند. 🔹در صورت ثبت درخواست، برگه برای تصحیح در اختیار مصحح چهارم قرار می‌گیرد.

➖دفترچه اول رشته تجربی-زیست ✈️

متني بسيار ارزشمند از مردي كه سال ها پيش تلاش مي كرد با كتابهايش "انديشه ها را بسازد"… (براي برادران و خواهران عزيز پايه دوازدهم كه امروز و ديروز كنكور داشتند …) 🔸 کنکور باز هم آمد و رفت؛ و باز هم هم‌چون همیشه‌ی هر رقابتی، عدّه‌ی معدودی به آن‌چه می‌خواستند رسیدند و عده‌ی کثیری از آن‌چه می‌خواستند بازماندند؛ و من نمی‌دانم تو که خواننده‌ی این سطور هستی از کدام گروهی. اما یک چیز را می‌دانم و از آن بیم دارم. از آن بیم دارم که در میان این هیاهوها، شخصیت انسانی تو تبدیل به یک عدد شده باشد، حالا یک رقمی یا دو رقمی یا سه یا چهار یا... رقمی‌اش فرق نمی‌کند. این روزها، روزهایی است که همگان خودشان را به‌صورت یک عدد می‌بینند که در پای کارنامه‌شان درج شده؛ و این، مستقل از آن‌که آن عدد چند باشد، کوچک باشد یا بزرگ، یک رقمی باشد یا n رقمی، چیزی نیست جز به حقارت کشیدن ظرفیت‌های وجودی انسان. زندانی‌ها از وقتی وارد زندان می‌شوند، دیگر نام و فامیل و هویت بیرونی ندارند؛ تبدیل می‌شوند به یک شماره، که در همان بدو ورود به زندان، پلاکِ آن را می‌اندازند گردن‌شان و یک عکس روبرو و یک عکس نیم‌رخ از آن‌ها می‌گیرند. و آن زندانی از آن پس خودش را با آن شماره معرفی می‌کند؛ از آن پس یک عدد است نه یک آدم. و چه‌قدر سخت است که ما هر سال شاهد یک زندان 1.5 میلیون نفری باشیم، که همه‌ی آدم‌هایش به یک شماره تبدیل می‌شوند، و از این نظر فرقی بین آن‌ها نیست؛ حتی شماره‌های 1، 2 و 3اش عکس تمام رخ‌شان را می‌بینند که این‌جا و آن‌جا چاپ می‌شود. اگر عکس نیم‌رخ‌شان هم چاپ می‌شد در کنار همان تمام‌رخ، شاید اندکی به خود می‌آمدند و از قید غرور خطرناکی که می‌تواند تا سال‌ها زندانی‌شان کند خلاصی می‌یافتند. و آن‌ یکی‌ها هم که رقم‌شان بیشتر از آنی است که می‌خواستند، به کنجی می‌خزند و خود را در زندان غم اسیر می‌کنند. زندانی، زندانی است. چه فرقی می‌کند که زندانی غرور باشد یا زندانی غم. و این‌که انسان با تمام ظرائف روحی‌اش، با تمام حساسیت‌هایش، با تمام انسانیت‌هایش، با تمام دغدغه‌هایش، با تمام خوبی‌هایش(بیشتر) و بدی‌هایش(کمتر) را تبدیل کنیم به یک عدد و این بشود معیار ارزش‌گذاری، چیزی نیست جز به حقارت کشیدن وجود بشر، و مایه‌ی تاسف است. حقّاً که بد امانتداری هستیم. 🔹 اما این با توست که در میان این قیل و قال از کدام گروه باشی. می‌توانی به این حقارت تن در دهی و همراه با جریان سیلابی که شخصیت انسانی‌ات را به قهقرا می‌برد، همراه شوی. می‌توانی در غرور رتبه‌ی خوبت گم شوی یا در غم رتبه‌ای که مناسب خودت نمی‌دانی اسیر. امّا ...... می‌توانی جور دیگری هم باشی. می‌توانی زنجیرها را پاره کنی، خودت را از زندان تنگ آن چند رقم لعنتی رها کنی، به‌سوی حقیقت فرار کنی، ریه‌هایت را پر از اکسیژنِ انسانیت کنی، بر فراز قلّه‌ی توانایی‌های بشر بایستی، دستانت را از هم باز کنی و بلند فریاد کنی: 🔸 «من یک انسانم، با تمام ابعاد متنوعی که یک انسان دارد، و با تمام خصوصیاتی که بسیاری از آن‌ها منحصر به‌فردند. زنجیرها را پاره کرده‌ام، و مسیر عروج را می‌بینم که چه‌قدر راه‌های مختلف دارد. من باز به پیش خواهم رفت.» 🔹و من دختر مهربانی را می‌شناختم، که هر چند وقت یک‌بار به یکی از مراکز نگهداری کودکان بی‌سرپرست سر می‌زد، و چه محبت‌ها که به بچه‌های آن‌جا داشت، و چه‌قدر به آن‌ها می‌رسید، و بچه‌های آن‌جا چه‌قدر او را دوست داشتند. 🔸و روزی که دیدم به‌خاطر رتبه‌ی چهار رقمی کنکورش دارد گریه می‌کند، نشستم و های‌های به حال «انسانیت» گریستم. و بر خودم لعنت فرستادم که مترهامان را چه شده‌است. آیا داریم ارزش انسانی یک فرد را با این اندازه می‌گیریم که توانسته‌است در چند دقیقه به چند سوال پاسخ دهد!؟

سوالات ریاضیات رشته ریاضی و فیزیک

الهی به امیدتو سلام علیکم خداقوت این راه تموم شد،باهمه ی سختی هاش و راحتی هاش، خوشی هاش و تلخی هاش... باورکردن تموم شدنش برای من خیلی سخته چون باشمادراوج سختی ها، برای رسیدن به موفقیت ها، جنگیدن خاطره انگیزبود... اماهرشروعی بالاخره پایانی داره واگرپایان نباشه اصلاشروع معنانداره. (البته كه اين پايان دوستي و برادري ما نيست و حالا حالاها باهم كار داريم) ازخدا می خوام این پایان آغازی باشه برای موفقيت های بزرگتر. وآخرین خواهش برادران عزيزم فرداوپس فردا، درجلسه آزمون فقط وفقط خودتون باشیدوخودتون. همین و بس شماکم زحمت نکشیدیدومطمئنم به زودی تاثیرش روهم خواهیددید... حتمادرلحظاتی که شمامشغول جنگیدن هستیدمن هم مثل همه ی اونهایی که شمارودوست دارند،دریک جای خوب مشغول دعابرای موفقیتتون خواهم بود... یاعلی #حميد_صالحي #مسئول_سال_دوازدهم

#دعا_اثر_دارد