جغرافیای‌شخصی

کسانی را می‌دانم که چکامه‌های آتشین در وصف آزادی می‌سرایند، و نیز ترجمان آزادگی را به چهارده روایت، و پریشانی‌های آدمی را به هنگامه‌ی برافراشتن گردن... با من از اعجاز کلمات و سِحر سخن در بساط شاعران چیزی نگو! جملگی دیدم که سرهاشان را تا سینه در پِهن فرو کرده‌اند... و اینچنین به تفصیل دریافتم که: «فضیلت در گمنامی و خاموشی است!» مرتضی نعمتی

جامعه کوتاه مدت، نظریه‌پردازان کلنگی انتخابات این‌ بار هم مانند یک فیلم تکراری در حال پخش است و آب‌ها که از آسیاب افتاد بار دیگر نویسندگان، بازیگران، کارگردان، سیاهی‌لشکران و تماشاچیان جملگی به جعلی بودن و بی‌اعتباری این نمایش اعتراف خواهند کرد. اما نکاتی درین بازار مکاره فریب و خودفریبی هست که نمی‌توان از کنارش به سادگی گذشت و تاکید بر آنها می‌تواند چراغ راه آینده باشد. نظریه‌پردازان وقتی وضع میدان اجتماع و سیاست آنگونه که انتظار دارند پیش نمی‌رود و نظریات آنها آنگونه که می‌پسندند محقق نمی‌شوند، می‌مانند تا کورسویی از امید نظریاتشان را نوری بتاباند و آنگاه به یکباره پیدایشان می‌شود. از آن میان «همایون کاتوزیان» ناگهان از گور برآمده، لب به سخن گشوده و «پزشکیان» را کاندید اصلح تشخیص داده است! او که خودش را همواره «مشاهده‌گر» می‌داند و نه «کنشگر»، حالا در نقش یک مبلغ انتخاباتی ظاهر شده است. کسی که جامعه‌ایرانی را اجتماعی «کلنگی و کوتاه مدت» تعریف کرده، با چنین موضع و کنشی هم شاهدی‌است بر تایید نظریه‌اش و هم دلیلی است برای انکار خویشتن! یک جامعه کوتاه مدت با نظریه‌پردازانی کلنگی و کوتاه‌مدت! پیشتر نیز «محمد فاضلی» در مواجه با سنگ واقعیت چنان از کوره در رفت که آشکارا دفاع جانانه‌اش از «کنشگری مرزی» و مبانی مورد وثوقش برای «روزنه‌گشایی» را یکجا بر باد داد تا بار دیگر دریابیم که: ....این نظریه‌ها نیستند که جنبش‌ها و کنش‌های اجتماعی را بوجود می‌آورند، بلکه آنچه تعیین کننده است سیلی واقعیت است که در بزنگاه‌های تعیین‌کننده بر صورت آدمی نواخته می‌شود! ـــــــــــــــــــــــــــــــــ این روزها تحلیل‌ راننده تاکسی‌های تهران را به مراتب دقیق‌تر، اخلاقی‌تر و مسئولانه‌تر از امثال کاتوزیان یافته‌ام. مرتضی نعمتی

آنچه پای افراد دانشگاهی چون من را به ساحت سیاست باز کرده، امر سیاسی به معنای بازی رایج قدرت نیست. بلکه محصول تقابلی است سامانه‌ی دروغ و نیرنگ با حقیقت بوجود آورده است. چرا که «انسان آکادمیک نمی‌تواند در برابر حقیقت بی‌تفاوت باشد»! با این توضیح حدس بزنید که دوره‌گردی برخی از دانشگاهیان برای نامزدهای انتخاباتی چه میزان منزجرکننده و تهوع‌آور است! https://t.me/MortezaNemati1

نــــــــــــــه چند وقتی است که دوستان و آشنایانی از طیف اصلاح‌طلب به اشکال مختلف از «منِ خانه‌نشین» می‌خواهند که از آنها حمایت کنم!   لابد نزد خود چنین گمان کرده‌اند که یک استاد تعلیقی می‌تواند بواسطه‌ی سرمایه‌ی اجتماعی‌اش چند رای بیشتر به سبدشان حواله کند! سرمایه‌ی اجتماعی که خودم هم مطمئن نیستم اگر واقعا وجود دارد چه میزان است؟ یا اگر بخواهم «آن را تبدیل رای کنم» چند رای برای اصلاح‌طلبان به ارمغان خواهد آورد؟ چنین سرمایه‌ای اگر واقعی باشد محصول رنجی است که امثال من برای گفتن حقیقت متحمل شده‌اند. رنجی که همین اصلاح‌طلبان آن را کوچک شمردند و یا با بی‌تفاوتی از کنارش گذشتند و آنرا به هیچ انگاشتند. رنجی که آنها در تداوم و استمرارش نقش کلیدی داشته و دارند. آنها می‌خواهند از سرمایه‌ی اجتماعی استفاده کنند که در ایجاد آن هیچ نقشی نداشته و حتی با مبانی آن مخالف بوده‌ و هستند. همانگونه که از آهنگ «برای» شروین و خشم اعتراضی مردم (که آنرا «خشونت‌طلبی» و «رادیکالیسم» می‌دانستند)، به نفع خود بهره می‌برند! ـــــــــــــــــــــ چیزی که شما تلاش می‌کنید تبدیل به رای کرده و آنرا در سبد مشروعیت حاکمیت بریزید، دل‌هایی است که به ناروا شکسته، زبان‌هایی است که برای گفتن حقیقت خانه‌نشین شده، خون‌هایی است که به ناروا ریخته و عمری است که به ناروا پشت میله‌های زندان تلف شده است...! فرقی ندارد که دوستانی مثل «شریفی‌زارچی و رنانی» صادقانه و یا ساده‌دلانه اعتبارشان را برای شما جماعت دوزیست هزینه کنند و یا دیگر استادان اخراجی و زخم خورده‌ای که به طمع برگشتن به کارشان در ستادهای انتخاباتی دوره‌گردی کنند...! هنوز هم استادان دگراندیش و «اصول‌گرایی» هستند که پاسخ‌شان به استبداد، ابتذال و به اصلاحات همان پاسخ همیشگی است، چه برنده‌ی انتخابات باشید و چه بازنده:                           نــــــــــــــــــه مرتضی نعمتی پنجم تیرماه ۱۴٠۱ https://t.me/MortezaNemati1 https://www.instagram.com/p/C8oG6mSIutt/?igsh=dGI0dTgzMXYzbGt2

کام‌بخشی‌های مازوخیستی اصلاح‌طلبان مرتضی نعمتی «چه می‌شود اگر کسی در بازی شرکت نکند؟» مخاطب این پرسش «واستلاو هاول» کسانی است که قوائد تعیین شده‌ی بازی تمامیت‌خواهی را می‌پذیرند و از این طریق به تداوم سلطه‌ی بازی‌گردان یاری می‌رسانند. آنها شعارها و حرف‌هایی را تکرار می‌کنند که کمترین باوری به آن ندارند اما برای آنکه مجوز حضور در بازی را کسب کنند، مجبورند به آن تن دهند! به تعبیر هاول حتی وقتی که یک حکومت پایگاه مردمی ندارد این «نشانه‌گذارانِ عمومی» هستند که باعث تداوم حیات یک رژیم می‌شوند. منظور او از نشانه‌گذاران عمومی کسانی است که از طریق اعلام وفاداری، آداب و آیین و مناسک مقرر شده‌ توسط حاکمیت را تبلیغ می‌کنند. این گروه آشکارا در مدعایشان برای باورمندی و اعتقاد به نظام دروغ می‌گویند و جالب است که حاکمیت هم به دروغگویی آنها آگاه است، اما تا زمانی که طبق بازی که قوائدش را حکومت تعیین کرده عمل می‌کنند، وجودشان را هم غنمیت می‌داند و هم مایه‌ی سرگرمی و کیفوریت دوچندان! چه لذتی بالاتر از آنکه رقیب توپ را بکارد و بعد به افتخار گل زدن در دروازه‌ی خالی برایت کف بزند و هورا بکشد!؟ ــــــــــــــــــــــ اصلاح‌طلبان هرگز تلاش نکرده‌اند تصویر جعلی که هواداران خام‌اندیش‌شان به عنوان مخالف، معترض و چه بسا برانداز از آنها دارند را تعدیل و یا اصلاح کنند. تلقی و تخیلات جعلی و غیر واقعی هواداران از اصلاح‌طلبان سالهاست که باعث تکرار یک اشتباه مشخص می‌شود! این خود‌فریبی دسته‌جمعی بخشی از یک هیستری سیاسی و اجتماعی و افول اخلاقی و انسانی بوده است. اکنون اما این تصویر جعلی و مبهم به بالاترین درجه از وضوح و شفافیت رسیده است. در واپسین راند این بازی، اصلاحات‌چی‌ها در اعلام تبعیت و اطاعت،  گوی سبقت را از «اصولگرایان و ذوبی‌ها» هم ربوده‌ و وارد مرزهای جدیدی از دروغ و نیرنگ شده‌اند. آنها در کشمکشی که یک سمت آن حاکمیت است و سمت دیگرش مردم، ته‌مانده‌ی پایگاه اجتماعی خود را فدای مصالحی خام‌اندیشانه می‌کنند تا بازنده‌ی نهایی بازی کام‌بخشی به حاکمیت باشند. https://t.me/MortezaNemati1

محمد فاضلی نماینده اساتید تعلیقی و اخراجی و زخم خورده نیست روشنفکری که آب در آسیاب تمامیت‌خواهی می‌ریزد، در سمت قدرت ایستاده است، نه حقیقت! بی‌جهت از او قهرمان نسازید! کاش دکتر «مقصود فراستخواه» را هم به میزگردی مشابه دعوت کنند تا همچون «دکتر فاضلی» از «کنشگری مرزی» وارد فاز انقلابی شود! ....این نظریه‌ها نیستند که جنبش‌ها و کنش‌های اجتماعی را بوجود می‌آورند، بلکه آنچه تعیین کننده است سیلی واقعیت است که در بزنگاه‌های تعیین‌کننده بر صورت آدمی نواخته می‌شود. با این وجود عصبانیت و خشم فاضلی را درک میکنم... این جماعت بیسواد و شیاد که بر کسوت استادی دانشگاه نشسته‌اند، با استناد به قوانین جعلی و خودساخته‌ی «تبدیل وضعیت و ارتقا» می‌توانند هر استادی را کله پا کنند و بعد در موضع حق به جانب و قانونی بنشینند. دشوار است که بتوان در برابر این همه «خباثت قانونی» آرام و متین بود! اما خشم فاضلی نقض و انکار خودش و تفکر مورد دفاعش است! کسی که منادی «رواداری و روزنه‌گشایی» بود، در مواجه با سیلی واقعیت دریافت که به نام «رواداری» باید که با نارواداران «ناروادار» بود! حضرات اصلاح‌طلب از این اتفاق به نفع تهییج مردم بهره‌ خواهند برد، اما پیام این اتفاق بوضوح نشان داد:  تا زمانی که تریبون در دست شما نیست، کاری از پیش نخواهید برد! https://www.instagram.com/p/C8bYekWoPxF/?igsh=MmZuZjg5aW04Y2pn

«محمد فاضلی» نماینده اساتید تعلیقی و اخراجی و زخم خورده نیست! روشنفکری که آب در آسیاب تمامیت‌خواهی می‌ریزد، در سمت قدرت ایستاده است، نه حقیقت! بی جهت از او قهرمان نسازید!

عصبانیت و خشم فاضلی را درک میکنم... این جماعت بیسواد که بر کسوت استادی دانشگاه نشسته‌اند، با استناد به قوانین جعلی و خودساخته‌ی «تبدیل وضعیت و ارتقا» می‌توانند هر استادی را کله پا کنند و بعد در موضع حق به جانب و قانونی بنشینند... دشوار است که بتوان در برابر این همه «خباثت قانونی» آرام و متین بود! اما خشم فاضلی نقض و انکار خودش و تفکرش بود! کسی که منادی «رواداری و روزنه‌گشایی» بود، در مواجه با سیلی واقعیت دریافت که به نام «رواداری» باید که با نارواداران «ناروادار» بود! حضرات اصلاح‌طلب از این اتفاق به نفع تهییج مردم بهره‌ خواهند برد، اما پیام این اتفاق بوضوح نشان داد که تا زمانی که تریبون در دست شما نیست، کاری از پیش نخواهید برد!

در دفاع از خشم! من با رویه و دیدگاه دکتر «محمد فاضلی» در باب انتخابات و دفاعش از «کنشگری مرزی» به هیچ وجه موافق نیستم، اما این متن را به او و «خشم اخلاقی‌اش» تقدیم می‌کنم: ــــــــــــــــــــــ «خوب بودن» بدان معناست که در بزنگاهِ ضرورت، توان انجام «کارهای ظاهرا بد» را داشته باشیم. برای آنکه خوب بمانیم لازم است از پشت آن «فضیلت کذایی» و «بودیسم تقلبی» خارج و کمی شرور باشیم!   «خشم» پاسخی اخلاقی به تباهی و شرارت است. در یک پس‌زمینه تباه‌شده مخالفت با پرخاشگری و ستیزه‌جویی در برابر منبع بوجود آورنده‌ی خشم، هم‌دستی با شرور و نوعی پنهان از «ترویج و تشدید خشونت» است. «اپیکور و سنکا» هم اگر در چنین وضع پریشان اخلاقی و انسانی گرفتار می‌شدند، فریاد خشم‌ و برافروختگی‌شان بلندتر از ژست «رواقی‌گری»شان بود. برای خلاصی از دست یک گرگِ هار در تنگه‌ای بن‌بست، باید «هار» بود...! دیر یا زود خواهیم دانست که «سکوت و مماشات» گاهی (نه رفتاری صلح‌طلبانه که) یک «جنایت جنگی» است! چراغ سبز است به قاتل در برپایی چوبه‌های دار بیشتر! کف‌زدن است برای دیکتاتور در بزم خون‌خواری! چنین رفتار غیرمسئولانه‌ای هم واجد بار اخلاقی است و هم می‌تواند در یک محکمه‌ی عادل حامل بار حقوقی و جزایی مبنی بر همدستی در جنایت باشد! ایستادن در پشت فضیلت دروغینِ خشونت‌پرهیزی در چنین مهلکه‌ایی یک دلیل‌تراشی عافیت‌طلبانه است. اعتراف به ناتوانی و بزدلی است! خشمی که در زمان درست و بر منبع تولید آن وارد نشود، تبدیل به نژند و رفتارهای ضداجتماعی می‌شود که در خانواده و جامعه بروز می‌کند. انکار و نکوهش خشم، نادیده‌ انگاشتن بخشی از هویت انسان و تن دادن به ناکامی و شکست است. صلح‌طلبی کذایی در چنین بساطی اگر فقدان شهامت نباشد، نوعی از خودارضایی و کامجویی از ناکامی جمعی است!  خشم، پاسداری از ذات است در مواجهه‌ی با ناامنی و پلیدی!  وضع طبیعی انسان است در مواجهه با خطر و تعرض و بیمناکی از مرگ که هر «قرارداد اجتماعی» باید آنرا در مسیر درستش به رسمیت بشناسد!  تصمیم به اقدام برای توقف نیروی بیرونی و تهدید‌کننده‌ی «جان و فردیت»، یک اقدام عقلایی و اخلاقی است. دفاع از خشم، به معنای تجویز خشونت و کینه‌توزی و انتقام نیست! بروز خشم نیز الزاما در دست‌بردن به سلاح و کشتار نیست! گاهی یک فریاد است، گاهی تن ندادن به قانون ظالمانه، نافرمانی مدنی و گاهی ایستادن در کف خیابان! مرتضی نعمتی

کاش دکتر «مقصود فراستخواه» را هم به میزگردی مشابه دعوت کنند تا همچون «دکتر فاضلی» از «کنشگری مرزی» وارد فاز انقلابی شود... ....این نظریه‌های نیستند که جنبش‌ها و کنش‌های اجتماعی را بوجود می‌آورند، بلکه آنچه تعیین کننده است سیلی واقعیت است که در بزنگاه‌های تعیین‌کننده بر صورت آدمی نواخته می‌شود! https://t.me/MortezaNemati1