سَهَـــ☾ــر

عرفه را خوانده و نخوانده توی مسیر افتاده‌اند. قافله‌ای طویل. با صدای جرس شتران. بزرگ‌مردی با وقار، ردای سبز بر دوش، پیشاپیش کاروان می‌رود و بلندقامتی استوار، علَم بر دوش، به گامی در پس‌ او. اهل حرم، به جهازهای پرده‌پوش شتران؛ بچگان به‌خنده و بازی دوان بین کاروان. سه‌ساله دخترکی. پنج‌ساله پسری. دختران هنوز چشم بر مرد بلندقامت قافله دارند. پسران هنوز پسر اند؛ شرایط مردشان نکرده هنوز؛ صدای خنده میان کاروان. مشک‌های آویخته از زین اسبان، هنوز پر. احترام هنوز برجا. آنسوتر اما، سر سفیر بر سرنیزه است. و پیکرش از بام دارالاماره میان بازار افتاده. وصیت‌نامه در جیب: به پسرعمویم بگویید که راهِ آمده را بازگردد. زبان‌ها با اوست ولی شمشیرها بر او.

به اینکه دانشجوی تو ام افتخار میکنم❤️

سریال دیدن در شبهای امتحان واقعا میچسبه. ناراحتم که ترم آخره و دیگه نمیتونم‌ این لذت عمیق رو تجربه کنم.

دست خودم نیست کسی که فخر میفروشه و حس کنم توی حرفاش اندکی بوی پز دادن میاد، در جا برام‌ کنسل میشه. هر کسی.

خلوتی خواهم و در بسته و یک محرم راز که گشایم سر راز و گله‌ای چند قدیم -وحشی بافقی-

خانواده ی خوب، خانواده ی خوب تمام ماجراست!

(اگه نمیدونی این چیه بهت حسودی میکنم)

عاشقدم دست خودََََم نییییست این حالا دوس داراااااا

اگه لاریجانی یا احمدی نژاد رای بیارن مهاجرت میکنم☠