ققنوسِ بالتیس"

شبى كه خوابت نميبره بدون يه نفر ب فكرتع

شاید من سیاه چاله ای بودم که همه چیز را می بلعید. به خاطر همین بود که اطرافم تهی به نظر می رسید و درونم دنیایی از شور و هیاهو وجود داشت. اطراف من، آنها فقط سایه ای می دیدند که برای گذر زیادی تاریک، و برای نادیده گرفتن زیادی عجیب بود.

گاهی چنان درین شب تب‌ کرده‌ی عبوس، پای زمان به قیر فرو می‌رود که مَرد، اندیشه می‌کند: شب را گذار نیست! اما به چشم‌های تو ای چشمه ی امید شب، پایدار نیست...!✨🍷