موهومےجات

الو؟ صدام هست؟ مُحرَذم... الو؟ آها هست، خب... اولاً ممنونم از تلگرام که نیستم ولی پست رو می‌ذاره: (ثانیاً اون حرف قانع‌کننده‌ بود ولی برآیند همه‌چی، نه.) در ادامه باید بگم که: - سخت بود گذشتن از لحظاتی که اینجا بودم، تک‌تک‌ پست‌هایی که نوشتم و بخاطر محبت دوستان ویو خورد و سخته ادامه ندادن اما خب... نباشیم بهتره. - ممنونم که تشریف آوردین، امیدوارم از حرفام و کانال تو این مدت راضی بوده باشین و اگه نه، عذرمی‌خوام. - مشخصاً آدم‌ها همیشه منتظرت نمی‌مونن، خودم هم فعلاً تصمیمی ندارم اما «شاید» یه روزی، دور یا نزدیک، به همین شکل یا شکل دیگه، با وجود من یا بدون من، موهومےجات دیگه‌‌‌ای‌ وجود داشت... - خوبی که هِچ! بدی‌هارو ببخشین. یاعلی. [ اگر رفتیم بی‌برگشت، اگر ماندیم بی‌منت... ] (صدای بوق...)

.

- خب؟ + اولاً که چیزی نگم بهتره...

- نصفه‌شبی چی می‌خوای بگی؟ + اینکه قراره چه حرکتی بزنم.

- چرا پست‌هات رو پاک کردی؟ + فازشون زیادی غمگین شد درصورتی‌ که نبود اون‌قدرا.

- چرا گاهی می‌ری؟ + چون نمی‌خوام عادت کنم.

عاره آقا سکوت بهتره گاهی...

نه زیادتر شدین‌!

حالا اینم بگم این وسط انتظار لفت چند نفری رو نداشتم.