Vision of Light ✨

Wanneer je na maandenlang non stop met en/of voor je vader bezig bent geweest, je daardoor in de hoogste versnelling hebt geleefd en je nu vooralsnog in rustiger vaarwater bent beland. Dan merk je pas hoeveel energie die periode heeft gekost en hoe je zenuwstelsel tot rust moet komen. De laatste weken heb ik minder berichten geschreven en de komende tijd verwacht ik dat het niet anders gaat zijn. Hoewel ik veel heb te melden, komt er gewoonweg niks concreets uit mijn vingers. Mijn aandacht ligt voor nu elders. Vooral aardse zaken houden me (dagelijks) bezig. Dingen waar ik de laatste tijd niet aan toe kwam maar ook dingen die mij niet (langer) dienen welke ik bezig ben met deze op te ruimen op zowel fysiek, mentaal als spiritueel gebied. Dit proces vraagt om introspectie en zelfreflectie en is nodig om terug, of liever gezegd nog dichter, bij mezelf te komen. Het laatste half jaar is er veel gebeurd waarbij ik de nodige bijkomende uitdagingen het hoofd mocht bieden. Daarmee heb ik ook gemerkt dat ik al veel heb geheeld door eerdere (soortgelijke) ervaringen. Dit alles mag zich nu in mijn systeem gaan settelen. Daarnaast staat goede zelfzorg op prioriteit nummer 1. Dingen doen die ik leuk vind, waar ik blij van word en waar ik dan ook positieve energie van krijg. Iets wat ik anderen altijd adviseer te doen mag ik nu zelf met bewuste aandacht toepassen. Van mijn kant zal het, voor zolang het nodig voelt, wat stiller zijn. Het is wat het is en ik laat het dan ook helemaal zijn. In allesomvattende licht en liefde. ✨️

Een soort van kwartet maar dan anders. Wordt het in 2032 een bijna overstroming in Zwolle, een landelijke lockdown vanwege de vogelgriep of wellicht beiden? We wachten het maar rustig af. 👇🏻 https://themasites.pbl.nl/scenarios-inrichting-nl2050

Het regent momenteel diagnoses 'onbekend'. Of wat te denken van diagnoses die kant noch wal raken. Om maar niet te spreken van de vele 'onwelwordingen' die in vaagheid zijn verhuld. Bijna dagelijks hoor ik vanuit eerste hand over dergelijke casussen en dat buiten de (thuis)zorg om want deze maand werk ik niet. Eergisteren kwam ik een bekende van me tegen. Ze vertelde dat haar man onlangs in het ziekenhuis had gelegen. Vanuit het niets had hij rode streperige verkleuringen aan handen en armen gekregen welke richting zijn lichaam trokken. In eerste instantie dachten de internisten aan een bloedvergiftiging maar dit bleek niet zo te zijn. Ook was het geen auto-immuunziekte. De dermatoloog kwam in consult maar het bleek ook geen huidaandoening te zijn. Wat het dan wel was? Men had geen flauw idee. Enige tijd later trok de verkleuring weg en werd het een diagnose 'onbekend'. De man mocht naar huis. Gisteren sprak manlief een vader van een leeftijdsgenootje van onze jongste zoon. Een jongen van 12 of 13 jaar die een groot deel van het afgelopen schooljaar thuis heeft gezeten dan wel losse dagdelen naar school. Dit ivm longproblemen, extreme vermoeidheid en sterk verminderde conditie. Artsen spreken letterlijk van longcovid zonder de covid. De jongen heeft namelijk geen corona gehad. Iets wat ik begin dit jaar zelf van de vader had vernomen en wat bij mij toen het 'prikalarm' liet afgaan. Mijn hele energetische systeem sloeg er op aan en ik wist genoeg. Manlief trok gisteren de stoute schoenen aan en vroeg of zijn zoon misschien geprikt was. Blijkt hij alle prikken te hebben gehad. Maar volgens de artsen zou de fysieke gesteldheid van zijn zoon daar niet door komen, aldus de vader. 🙄 Diagnoses 'onbekend'. Diagnoses die kant noch wal raken. Vage 'onwelwordingen'. Iets wat ik de laatste jaren zowel binnen als buiten de (thuis)zorg ben tegengekomen en waar ik ook over heb geschreven. Zoals iedereen inmiddels wel weet heb ik daar zo mijn eigen ideeën over. In mijn optiek zijn het stuk voor stuk schrijnende gevallen waarbij ik me serieus afvraag wanneer het grote gros het eindelijk een keer gaat (in)zien. Mede daarom blijf ik onverminderd delen over wat de mensheid is aangedaan. In allesomvattende licht en liefde. ✨️