ШИКОЯТ ХАТИ
Ҳажвия
Бир пайтлар қишлоқдан менгина бечорага бир қаричгина ҳовли жой топилмаганлиги боис атрофи тоғ билан ўралган қишлоқнинг энг пасти бўлган ягона йўлнинг ёқасидан бир қаричгина жойни тош-кесакдан тозалаб, уй учун пойдевор ташлагандим. Аввалига, бироз пул йиғиб, кейин уй кўтармоқчи бўлиб тургандим. Аммо, укамни уйлантирганимиздан сўнг қирқ кун ўтар-ўтмас янги келин билан хотиним ошхона эшигининг олдида бир-бирини тепиб, жағини синдирганидан кейин мен, хотиним ва у сепига қўшиб келган атлас кўрпачаларни эшакка ортишдию, эшак-пешакка қўшиб реактив тезликда бизни ўша тошлоққа кўчириб юборишди!
Кўчиб чиққач, бу қақроқ ерда бир томчи сув топиш муаммо бўлгани учун тизза қатори келадиган упадек тупроққа тупуриб, шу тупукдан лой бўлган гуваладан икки хона уйни қишгача битказиб олдик. Аммо бу гувалак уй қишлоққа киришдаги биринчи уй бўлгани учун ўтган ҳам, қайтган ҳам уйдан бир камчилик топиб, ҳуноб қилишди. Мени ғирт дангасага, қўлидан пул топиш келмайдиган лапашангга чиқаришди.
Ҳаммасига-ку чидаб юргандим-а, аммо энангни эммагур Жигит калнинг мендан бир ёш кичик ўғли маҳалла раиси бўлганига бир йил бўлмасдан яп-янги машина олганлигига чидай олмадим! “Обод маҳалла”га тушган қишлоғимизнинг ҳали чаласи битмасдан унинг машина миниши жуда-жуда шубҳали эди! Бахиллигим тутиб кетиб, унинг устидан ёзишга қарор қилдим. Ҳа нима, ёзувчи деган номимиз бор. Шу ном билан битта қишлоқ оқсоқолини курсисини қимирлатадиган даражада ёза олмасак, банан еб юрибмизми?! Биз ҳам бир давлатнинг пулини чеккароғидан ейлик ахир! Шунча одам еб, ёрилиб ўлаётгани йўқ-ку!
Мана қаламнинг кучи! Биргина шикоят хати ортидан шу гувалак уйимнинг остонасида туманнинг каттакони, оёғимнинг остида эса қишлоқ раиси – “Биздан нима хизмат?”, деб қўл қовуштириб туришибди. Шикоят ёзишга ёзиб қўйдиму, аммо буларнинг йиғламсираган юзига қараб виждончам қийналиб кетди. Тўғрироғи давлатнинг пулидан ейишни ор билдим. Аммо ёзилган гап – отилган ўқ! Шунча ёзиб булардан ҳеч нарса сўрамасам, “Ҳолинг шу экан, нима қилардинг кучаниб!” дейишмайдими?! Шу ўйда уйимдаги бири тушгача, бири тушдан кейин ҳомиладор бўладиган икки дона товуғимга емиш бўлиши учун рамзий маънода “Пепси”нинг баклашка қопқоғи билан ўлчаб, икки қопқоқ жўхори дони олиб келиб беришларини сўрадим...
Эрталаб уйғониб ташқарига чиқсам, остонамда бир қоп жўхори дони қийшайиб турибди! Ярамаслар қопни ташлаб, хайр маъзурни ҳам насия қилиб “суриб” юборишибди. Энди бир қоп жўхорини нима қилсам экан-а? Товуқлар эса бир челак ер. Қолгани увол-ку ахир. Шундан сўнг ҳовлидаги ерни ағдариб қолган жўхори донини ерга сепдим!
Худо бераман деса, ҳеч гап эмас экан. Жўхори шу даражада гуркираб ўсдики, бўйи бўйимдан баланд бўлиб кетди. Ҳосилни йиққач эса яна ўйга толдим. Ҳўп, жўхори донини товуқлар ейди дейлик. Аммо унинг поясини нима қиламан?! Ахир хотин иккаламиз ўтхўр жонивор эмасмиз-ку! Кел, яна бир марта шикоят хати ёзай. Шунчаси давлатни пулини еб ётган вақти мен битта сигир сўрасам, бюджет тешилиб қолмас ахир!
Эртаси куни Жигит кални раис боласининг қовоғидан қор ёғиб дарвозамдан сигир етаклаб кириб келди. Аммо одамзодга фаросат бўлмаса ёмон экан-да. Унинг сигир етаклаб келишга етган ақли уни соғиш учун битта челак кўтариб келишга етмапди-я, қаранг! Ахир уйимда икки дона пиёлам бўлса, бирданига чой ҳам, сут ҳам ичгим келиб қолса югуриб бориб сигирнинг остига кириб эмиб келаманми?! Шу сабабли ҳам яна шикоят ёздим. Бу сафар идиш-товоқ сўраб!
Сигиримнинг тилидан узун тили борлиги учун саккиз марта эрга тегиб, тўққиз марта ажрашганидан сўнг, ўзини “Ҳур қиз” деб эълон қилган маҳалла хотин қизларининг раиси Ойбалдоқ орқасидан икки-уч кишини эргаштириб бир сандиқ идиш-товоқ олиб, дарвозамдан ичкарига қадам босган куни қишнинг биринчи қори учқунлай бошлади! Ўзим очиқда қолсам-ку гўрга, аммо давлатнинг шунча пули кетган мана бу сигир қор остида қолиб жон берса увол эмасми?! Бу сафар ўзим учун эмас, шу қоракўз сигир учун бир бошпана оғилхона қуриб беришлари учун яна шикоят хати ёздим! Бошқалар давлатнинг пулидан қасрлару дачалар ажратаётган бир пайтда менга ҳам бир оғилхона ажратишса нима қипти?!