ஜ۩ فُِاُِزُِغُِمُِگُِیُِنُِ فُِاُِزُِسُِنُِگُِیُِنُِ۩ஜ

نگاهی نامسلمان ناگهان انداختی رفتی ندیدی سوختم... آتش به جان انداختی رفتی به شك افتاده بین پنج و شش ركعت شمار ما تو باز اهل یقین را در گمان انداختی رفتی نماندی تا ببینی شهر را در خون و خاكستر عصایت را میان ساحران انداختی رفتی! شبیه چای خود را پیشكش كردم، تو با سردی مرا در انتظارت از دهان انداختی رفتی اگر خیری رساندی بی گمان نشناختی، گویا گلی بر سنگ قبری بی نشان انداختی رفتی برایت ارزش كشتن ندارم، دیده ام هرجا كه رویارو شدم با تو، كمان انداختی رفتی حسین_زحمتکش

‍ ☘️ دکلمه ☘️ بعــدِ تــو دیـگر کـدامـین شــانه بـگـذارم سـری یــا کــدامــین در  زنــم  رویـم نپـوشــانَـد دری گـفتـه ای شـایـد که فـردایـی بیایـم ، ای عجب تـرســم ایــن  فـردای تـو مـانَد به سـال دیـگری وعــده را کــمتر کـن و  در سـاعت بـعدی گُذار تــا  نـمانـــد انــتظـارم  لــحظـه هـــای  آخــری شـانه هـایـم دیگر آن تــابـی نــدارد  بی سـرت پـس چـرا  سر را  نـهادی  شـانه هــای  دیـگری چـون ثـریـا کــرده ای بــا  مـا مـــثال شهــریار دلــربــایی کـــردی و از دیــده پــنهانــی  پــری خــاطـرم آیــد  دمـا دم  آن  اوایـل هـا  که تـو بــا  ادا  وُ  عشــوه هـا  بــردی  دلـم  بـا دلـبری نیـمی از مـو ریـختی بـر نیمی از آن صـورتـت نیـم دیـگر هــم پـریـشان کـرده بودی دل بـری ؟ مـن کـه مُـلک دل از  اول  باخـتم  بر  موی تـو از چه کس دیدی کُند با مُلک خود افسون‌ گری این جـوانی  هم فنا کردم رهِ  عشـقت که چون عـاشــقان آموخــتند  این  مســلک اهـدا گـردی انقــدر مـانَـم در این آتش که سوزد جـان و تن تـا نـماند از  مـنِ  غــم  دیـده  جــز خـاکسـتری عشق اگر سوزانَد این  جسم نحیفم درد نیست درد آن اسـت ای عـزیـز ایـنگونه آســان بگذری آرزوهــایــم  شـد از عشــقت  فقـط خون جگر آرزو  دارم  بـیـفــتی یــاد  خــونـیــن  جـیگری این غزل هم رو به  پایان است و  اما  همچنان مـانـده ام  در خـلوت و  یـاد تو وُ  چــشم تـری #یوسف_رحمانی🖋️🖋️ #NIHAD🎙️🎙️

آیریلیق آنلاری گلدی یئتیشدی، واختی ذرّه-ذرّه بؤل، آی «زلیمخان!» چوخ قالا بیلمزسن بو شهرده سن، گؤز یاشین اولسا دا گؤل، آی زلیمخان! من کیمه یالواریم، کیمه دیز چؤکوم؟ سرحددی نه قدر داغیدیم، سؤکوم؟ باشیما هارانین داشینی تؤکوم؟ نه قدر باغلانار یول، آی زلیمخام؟! هیجران سینه‌ن اوسته چؤکر قیش کیمی، گؤینه‌در قلبینی بوز باخیش کیمی. یامان قارالمیسان، یاغ یاغیش کیمی، قارا بولود کیمی دول، آی زلیمخان! قویور ساپاندینا، داش کیمی آتیر، طالع اینسان‌لاری تالاییر، چاتیر، ائله بیل دونیانین بیر یانی باتیر، الدن اوزولَنده ال، آی زلیمخان! سئوینج یانیمیزدان ساللانیب اؤتر، یاندیق «فضولی‌»دن «صابیر»دن بئتر. مین ایلدن سونرا دا هامییا یئتر، بول‌دو حسرتیمیز، بول، آی زلیمخان! واخت چاتیر، زامانین صبری دارالیر، گئده‌نین گؤزونده دونیا قارالیر، آیریلیق گلنده سولور، سارالیر- چمن، آی زلیمخان! چؤل، آی زلیمخان! یئنه گؤزونده یاش، قلبینده کدر، گلیشین هدرمیش، گئدیشین هدر. سنین کی دردین وار بیر «تبریز» قدر، نه‌یه یاشاییرسان؟ اؤل، آی زلیمخان..! زلیمخان_یعقوب 🌼

بهــر دیــداری که رفتـم  دیــدم آن  دلــدار  نیست آنکــه بایــد دیـده بیـنَد پس چــرا  این بار  نیست نامـه ی  تا  کــــرده ای  دیــدم  به کُنــج  در  ولـی محتــوای نامــه ایــن که  فرصـت  دیــدار  نیست می روَم  تـا  ره  گُشــــایم بهــــر دیگــــر  دلبــــری فاصــله بیـن من و تو بیـش و یک دیـــوار  نیست خواستی مـن هـم شَـوَم شیـدای تو امـا چه ســود عهــد دیگــر بستـه ام که ایـن عمــل انکـار  نیست گــرچــه  تو  مجنــونی و  در بـاورَت  لیــلا  منـــم بارهـا گفتـــم  کـه در آییــن مـن ایــن کـــار نیست در پــسِ هــر  پرده ای  سِـــری نهــان  بـود از  ازل فـاش میگـــویم که دیگــر بیــن ما اســرار  نیست سـالیــان چشــم انتظــار  من  نشستـی بـی ثمـــــر اینـچنین چشــم انتظــاری ها  دگــر اجبــار نیست پـس ز من بگــذر دگــر ، بر من  میندیش ای ملول خـود که  می دانی در این اندیشه جُـز آزار نیست گر که سخت است از نظر ، که می رَوَم از کوی تو راه دیگـر پیـشه کـن ، کـه راه  تو دشـــوار  نیست ـــــ                                                        ــــــ نامــــه  را  با  دســـتِ لــــرزان  ،  با دلِ آسیـمه ام گوشـه ای تا کردم و ، دیـدم چــو من ادبار  نیست جای اشکِ شوقِ دیدار  از دو چشمم  خون چکیـد تازه دانستـم که  دیگر جای  هیچ  اصــرار  نیست دیـده می گِــریَد وُ دل مینـالد ایــن پـس در وداع از  وداعی که در آن  یاد است و آن رُخسار نیست قصـه ها  پُــر غُصــه گردیدند و اینــک در  فـــراق در ســر بیمـــار مــن جُـــز فکـــر او افکــــار نیست گیســوانـی  را  که هــر شــب  در خیالــــم بافتــم دیگــر از آن گیســوان در خلـــوتم یـک تـار نیست گـر  ز چشمــانــم  جــــدا  افتــــاده اما  همچنــــان در دلِ غمخـوار من هست و  ولـی غمخــوار نیست تا ابــــد می مانــــد ایــن درد فراقـــش در  دلـــــم مرحبـا بر دل که ایــن غم ها بر او  ســربار  نیست درس عشــق از  مکتــب دلـدادگـــــان آمــوختــــم تا طبیـب عشق گشتــم ، دیـــدم او بیمــــار نیست در شبــاب نوجــوانی دل سپــردم  دسـت  عشـــق بی وصـال عشقـی که در غـایـت مرا تکـرار نیست

بار  دیگـــــر  آمـــــدی مبهــــوت و  حیـرانــم  کنـی در ازاء  دیــــــدنت  ســــــر در گـــریبــــانـــم  کنـی دل پریشــان تو بـــودم  در تمــــام  عمـــر خویـش باز میــخواهی که آن ســـان  دل پریشـانــم  کنـی دیــده ام  از  بس کشیــده  انتظارت  روز و  شـب قطــــره ی اشـکـی نـدارد  گـر که  گـریانــم  کنـی انتظــــار مـــن  نه ایــن  بودســت ای  آرام  جــان خواستــــم تـا رو گشــــایـی ، رو نمـــایانـــم کنـی گوشه ی چشمت بس اسـت این عالمم ویران کُنَد تا بخــواهی با نگــاهت  خـــــانه ویـــرانـــم کنـی آنچنــان رنجــور و  بیمـــارم  از ایــن فقـــدان تـو آسی ام  تـا بـا نگـاهـــــت دیــــده درمانـــم کنــی هجــر طــــولانی و  آه و ، هر دعــای  بــی ثمـــــر مُلحـدم کــــرده که میخـــواهم پشیمـــانــم کنـی سجــدگاهــم باشــــد آن آغوش و  آنگـــه در بغـل در حـــــریم  بـازوان  خــــــود  مسلمـــــانـم کنـی مست سازی آن لب و چشمانِ نرگـس را ، پس آن بــر لبـــان مسـت خـود  بر بوســه مهمــانم کنــی تا به حیرت  آیــم  از  لعـــل لب و چشمــانِ حـور مسـت گــردانی مــرا  همـــواره  مستـــانـم کنــی دیـــده بـر حُســن تو بنـــدم  وُ  بـه  استثنـاء تـو تا نگـــاهِ  نرگســت  پیــوستــه  احســـانــم کنــی این مبــاهـات و عطــــا هرگــز دریــغ از مـن مکن تا بـه  آداب  مسلمــــــانـی فـــــراخـوانـــــم کنـی

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند همتم تا میرود ساز غزل گیرد به دست طاقتم اظهار عجزو نا توانی می کند بلبلی در سینه می نالد هنوزم کاین چمن با خزان هم آشتی و گل فشانی می کند ما به داغ عشقبازیها نشستیم و هنوز چشم پروین همچنان چشمک پرانی می کند نای ما خاموش ولی این زهره شیطان هنوز با همان شور و نوا دارد شبانی می کند گر زمین دود هوا گردد همانا، آسمان با همین نخوت که دارد آسمانی می کند سالها شد رفته دمسازم زدست اما هنوز در درونم زنده است و زندگانی می کند با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من خاطرم با خاطرات خود تبانی می کند بی ثمر هر ساله در فکر بهارانم ولی چون بهاران می رسد با من خزانی می کند طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند آنچه گردون می کند با ما نهانی می کند می رسد قرنی به پایان و سپهر بایگان دفتر دوران ما هم بایگانی می کند "شهریارا" گو دل از ما مهربانان نشکنید ورنه قاضی در قضا نامهربانی می کند استاد شهریار @turkam123

. نه بیمارم  نه خوشحالم، نه  از  حالم  خبر دارم گهی با جان گهی با دل، گهی از هر دو بیزارم گهی خم های در جوشم، گهی  خمار  می نوشم گهی بیدار ولی خوابم، گهی در خواب و هشیارم گهی بیگانه از خویشم، گهی بیگانه هم خویشم گهی  آنم، گهی  اینم، گهی  سر  در  گریبانم   گهی در شور و در سازم، گهی با غصه دمسازم گهی تا عرش می تازم، گهی  با  ذره  می سازم گهی شاد و غزل خوانم، گهی  از  درد  بی تابم چه غوغاییست در این عالم، که من حیران حیرانم .

▶️ فایل موردنظر شما به اجرا در آمد. اجرا کننده: @fazsangin331 🔰[@fazsangin331]

پخش