المؤمنون

🍂 شیخ ابن جبرین رحمه الله می گویند: مسلمان همواره باید خودش را با دعا های نبوی و اوراد مسنون قرآن و احادیث حفاظت کند و به اذکار صبح و شام پایبند باشد؛ با این امور است که الله متعال او را از مکرِ مکر ورزان و شیاطین حفاظت می نماید. 📚 اللؤلؤ المكين صفحه ۱۰

[1]- عقیدة اهل السنة فی الصحابة (2/550) [2]- أباطیل یجب أن تمحی من التاریخ از ابراهیم شعوط، ص101 [3]- عقیدة اهل السنة و الجماعة فی الصحابة (2/550) [4]- تاریخ بغداد (10/130) [5]- الإبانة عن أصول الدیانة، ص66 [6]- نگاه كنید به: كتاب الإرشاد، ص 361 – روایات صحیح، بیان‌گر این است كه علی رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ یك روز پس از وفات رسول‌خدا ﷺ (روز سه‌شنبه 13 ربیع‌الاول) با ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ بیعت نموده است.(مترجم) [7]- الإنصاف فیما یجب إعتقاده ولا یجوز الجهل به، ص65

اجماع امت در مورد خلافت ابوبكر صدیق رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ اهل‌سنت بر این اجماع كرده‌اند كه ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ بیش از همه سزاوار جانشینی رسول‌خدا ﷺ بود؛ چراكه فضیلت و پیشینه‌ی وی بر كسی پوشیده نیست و رسول اكرم ﷺ در دوران حیات خویش، او را بر تمام صحابه مقدم قرار دادند و امام جماعت نمودند؛ صحابه كنه این قضیه را دریافتند و بر خلافت ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ اجماع كردند و هیچ یك از آنان، با خلافت ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ مخالفت نورزید. عقیده‌ی ما، این است كه امكان ندارد صحابه بر گمراهی و ضلالتی، به اجماع و اتفاق نظر برسند. همه‌ی صحابه با ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ بیعت كردند و همواره از وی اطاعت و حرف‌شنوی داشتند و هیچ یك از آنان در مورد خلافت ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ مخالفت نكرد.[1] از سعید بن زید سوال شد: «كی با ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ بیعت شد؟» سعید پاسخ داد: «همان روزی كه رسول‌خدا ﷺ وفات نمودند؛ چراكه صحابه دوست نداشتند، مانده‌ی آن روز را در حالی سپری كنند كه در جماعت نباشند.»[2] صحابه و هم‌چنین اهل سنت بر این اجماع كرده‌اند كه ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ سزاوارترین شخص صحابه برای خلافت بوده است.[3] اینك به برخی از اقوال علما در این زمینه می‌پردازیم: الف) خطیب بغدادی رحمه الله می‌گوید: «مهاجرین و انصار بر خلافت ابوبكر صدیق رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ اجماع كردند و او را خلیفه‌ی رسول‌خدا ﷺ نامیدند و هیچ كس دیگری را بدین نام، صدا نزدند؛ گفته شده كه رسول‌خدا ﷺ درمیان سی‌هزار مسلمان وفات نمودند؛ تمام این عده، به ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ ، خلیفه‌ی رسول‌خدا می‌گفتند و پس از رسول اكرم ﷺ ابوبكر را به خلافت برگزیدند.[4] ب) ابوالحسن اشعری رحمه الله می‌گوید: «خداوند متعال، مهاجران و انصار و پیشگامان مسلمان را ستوده و در موارد مختلف از آنان تعریف كرده است؛ خداوند متعال، درباره‌ی كسانی كه در زیر درخت با رسول‌خدا ﷺ بیعت كردند، چنین فرموده است: ((لَّقَدْ رَضِيَ اللَّـهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا ﴿١٨﴾))(فتح:18) یعنی: «به تحقیق كه خداوند، از مؤمنان راضی گشت بدان‌گاه كه زیر درخت با تو بیعت كردند…». همین كسانی كه خداوند آنان را ستوده است، بر خلافت ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ اجماع كردند، با او بیعت نمودند و او را خلیفه‌ی رسول‌خدا ﷺ نامیدند؛ این‌ها، به فضیلت ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ به خوبی آگاه بودند و او را در برخورداری از تمام ویژگی‌های نیك از قبیل علم، تقوا، درست‌اندیشی و راهبری امت، برتر از دیگران می‌شناختند.»[5] ج) عبدالملك جوینی رحمه الله می‌گوید: «خلافت ابوبكر صدیق رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ به اجماع صحابه تحقق یافت؛ صحابه‌ی كرام رضوان الله علیهم اجمعین تمام تلاششان را در حرف‌شنوی و اطاعت از خلیفه‌ی پیامبر ﷺ بكار بستند… آن‌چه در مورد بیعت نكردن علی رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ در ابتدای امر گفته شده، دروغی بیش نیست؛ بله، علی رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ در سقیفه حضور نداشت و از غم وفات رسول اكرم ﷺ خلوت گزیده بود؛ اما در حضور دیدگان مردم و درمیان جمع زیادی با ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ بیعت كرد.»[6] د) ابوبكر باقلانی رحمه الله در بحث اجماع صحابه بر خلافت ابوبكر صدیق رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ می‌گوید: «مسلمانان، در مورد خلافت ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ و اطاعت از وی اجماع كردند و از این جهت اطاعت از ابوبكر صدیق رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ بر همگان لازم و واجب شد. باری ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ در خلال خطبه‌ای گفت: «مرا می‌توانید بركنار كنید؛ چراكه من، خودم را بهترین شما نمی‌دانم.» علی رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ این گفته‌ی ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ را چنین پاسخ داد: «ما، تو را عزل نمی‌كنیم و اصلاً چنین نمی‌خواهیم؛ چراكه رسول‌خدا ﷺ تو را برای دینمان جلو كردند؛ پس ما چگونه به تو در امر دنیایمان راضی نشویم؟» اشاره‌ی علی رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ به ماجرای امامت ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ بود كه رسول‌خدا ﷺ به او دستور دادند با مردم نماز بگزارد. علی رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ به امارت و سرپرستی ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ در حج اشاره كرد و آن را دلیل دیگر شایستگی ابوبكر رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ برای خلافت برشمرد: «و تو را بر ما امیر فرمود…» ابوبكر صدیق رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ برترین، مؤمن‌ترین، آگاه‌ترین و داناترین شخص امت بود.»[7]