آبی

حتی اگه تمام دنیا جار میزدنند که بهترینم٫ هنوز احساس ناکافی بودن میکردم و گمانم این حس پایان ناپذیر بود.

اگر لاشه ی بی جانم را پیدا کردید نهراسید٫ این روز ها بیشتر به غرق شدن فکر میکنم.

و به تدریج به این وضعیت عادت کرده بود.

همیشه همینطور بوده هرچقدر که خوب و کافی می بودم٫ سرانجام ترکم می‌کردند.

https://t.me/BLUEdiaryishere/4447 به نظر می آمد می تواند هر چیز‌ ناگواری را تحمل‌کند و خم به ابرو نیاورد ، هر چند که بعد دچار اندوهِ عمیقی می شد . 〰 داستایفسکی برادران کارامازف

و اما تا کی این اندوه بی پایان؟

از کابوس هایم میگویم٫ آنها بدون انزجار این کالبد را ساعت ها در آغوش میگرفتند و بلاخره پس از مدت ها بازگشتند ترسی نیست خواسته شدن و کافی بودن حس میشود.

چگونه این آدمیزاد ناامید و سیر شده از جان٫ به افراد بیشماری امید می‌دهد؟