Who?

فکرکنم خود اسپاد هم هیچ وقت فکرشو نمیکرد یکی بااین ترکش انقد گریه کنه.

سخته منطقی تصمیم بگیری و با احساساتت برای تصمیمی که گرفتی عزاداری کنی.

بعضی زخم‌ها انقدر عمیقن که یه نگاه، یه بو، یه فضا، یه لحظه کافیه تا همه‌ی درمان‌ها و تراپی‌ها و تلاش‌هات برای خوب شدن مثل دور برگشت یه فیلم از جلو چشمت رد بشن و برسن همون نقطه‌ی اول

+می‌شه واسه تو باشم؟ -باز شروع کردی تکون نخور اینقدر دارم نقاشی می‌کشم مثلا. +نمیخوای؟ -نه. +کلا کسی‌رو نمیخوای یا فقط منو نمیخوای؟ -جفتش. دیگه تکون نخوردم خوابش که برد رفتم یواشکی نگاش کردم لبخند مهربونش با اون چشماش اصلا اونقدر قشنگ بود که فهمیدم چرا نمی‌خواد واسه اون باشم دعا خوندم فوت کردم طرفش گفتم خداحافظ عزیزکرده. رفتم گم شدم تو دریا، موندم زیر ماه،زیر بارون نیومد،استخون دلم پوسید نیومد،حرفامو یادم رفت نیومد،اشکام ریخت نیومد،خودم رو یادم رفت نیومد راست گفته‌بود دوست نداشت. خواب بود رفتم دم گوشش یواش گفتم کاش نگران از دست دادنم بودی؛نگاه‌کردم به نقاشیش دیدم تو اون گوشه خالی نقاشیش خودش رو کشیده که داره من رو می‌بوسه زیرش نوشته‌بود نداشتنت بهتره از داشتنت و از دست دادنت. برگشتم به دریا یه استخون سرگردون شدم تو دریای شور این‌دفعه یه‌جوری گم شدم که دیگه پیدام نکنه کسی اگه دیدیش بهش بگو گفت یه‌بار بوسیدمت یه‌عمر لبام مست بود همین.

من بهت اهمیت ندادم ؟ من تو اکسپلور میگشتم ببینم زیر کدوم پست لایک تو هست تا حالتو بفهمم.

نزدیک شدنم نه بخاطر نگه داشتنشون تو زندگیم *

کاش ادم بشم

آخرشم ازمن بدتر نیست