با من‌ فروغ بخوان!

مکش ز دست من آن ساعد نگارین را که خون ز دست تو بسیار در دل است مرا...

دلم برات تنگ شده، ولی نمی‌گم. شیشه عطری که مامانت داده رو دارم، ولی گذاشتمش ته کشو که چشمم بهش نیافته وسوسه شم بوش کنم. شالگردنتو گذاشتم ته چمدون بالا کمد که یه وقت به سرم نزنه بغلش کنم گریه کنم. دلم برات تنگ شده، ولی نمیگم، دلم میخواد بهت فکرکنم، ولی جلوی فکرمو می‌گیرم. به جاش پا می‌شم اپیزود چرا گذاشتی برم لاواریته رو پلی می‌کنم، موهامو اتو می‌کنم، شیرینی لطیفه‌مو با چای می‌خورم، و سعی می‌کنم که به و تو هرچیزی که منو یاد تو میندازه فکر نکنم. چون تو دیگه نبایدی برام. باید بودیا، ولی دیگه نبایدی... دیگه تسلیم شدم، تسلیم نبودنت، ندیدنت، تسلیم این که دیگه هی نشینم پای پنجره به هوای دیدن غروب که یادت بی افتم. تسلیم شدم که مال من نبودی، مال من نیستی، مال من نمیشی. تسلیمِ این دنیا شدم. دیگه هرجا حرفت بشه اونجا نمی‌مونم. دیگه هرکی ازت حرف بزنه، گوش تیز نمیکنم که صداشو بشنوم. دیگه تلاش نمی‌کنم ازت خبر بگیرم. دیگه نگرانت نمیشم(سعی میکنم که نشم!) مثلا اون روز که شنیدم با یکی یقه به یقه شدی، دلم شد رخت رو بندِ تو راه باد، ولی به روم نیاوردم. سعی کردم که به روم نیارم، و سرمو گرم کارکردم، انگار که آب از آب تکون نخورده، انگار نه انگار که تهِ تهِ دلم یه رخت شور خونه مشغول شستن لباسای یه سربازخونه شدن. دیگه تسلیم شدم که مال من نبودی، مال من نیستی، مال من نمیشی. دیگه تو خیالم نمیام بشینم بغل دستت توی ماشین سر هر پیچ ماچت کنم نمیام برات شعر بخونم شبا نمیام اونقد بگم میشه دلبرانه بنگری که کلافه شی نمیام بمونم کنار تو شب تا صبح نگات کنم بس که ماهی وقتی خوابی نه میرم گم و گور میشم ته نیمه های شب... میرم که دیگه این دفعه واقعی فراموشت کنم. ۲۷ اکتبر ۲۰۲۲

اگه آهنگ های مهدی یراحی نبودن، غم چجوری تووی شعر برون ریزی می‌شد واقعا؟

🚶‍♀🚶‍♀

و بیست و یک سالگی که با حضورات افتخاری شروع شد.

تولدمه و دارم گوش میدمش. " من عوض شدم ولی، تو حسین بچگیمی "

انقدر غمگینم که واقعا کاش همه ی دریاهارو میتونستم گریه کنم.

سلام بر ۲۱ سالگی.