چه سرسبز بود درّه من

احساس می‌کنم، غم، قلبم رو مثل یک پتو در خودش جمع کرده.!

با همه مسائل، نیروی هوایی، هنوز ارزش خودش رو داره. صدمین سالگرد تاسیس نیروی هوایی ارتش شاهنشاهی ایران گرامی باد.

وای از وقتی که آدم‌ها خود واقعیشونن! همه چیز باهاشون قشنگه‌. حتی قدم زدن زیر آفتاب ظهر بهاری.

این عکس زیباترین عکسیه که اخیرا دیدم. حتی گرمای آفتاب و بوی خاک و گیاه رو میشه حس کرد.

نظرت رو جوری ابراز نکن که بعدش با جمله، "نظرت برای خودت مهمه" روبرو بشی.!

نوبت شماست. (= https://telegram.me/BChatBot?start=sc-837706-ZHEg41P

+ به نظرم پذیرش واقعن سخته‌. - چرا؟ + چون عوضت می‌کنه؛ یا مجبورت می‌کنه که عوض بشی.!

این روزا بدجور دلتنگ کوه و طبیعت هستم. خیلی خیلی بدجور. عکس‌ها و فعالیت بچه‌ها رو می‌بینم و دلم می‌گیره. به یادشون، و برای اینکه خودم رو آروم کنم، می‌رم تو گالری و عکس‌ها و فیلم‌های قدیمی رو می‌بینم. یادش بخیر. پارسال رفته بودیم مهرچال. دشت و دمن و صحرا، سفره سبزش رو برامون پهن کرده بود و از ما پذیرایی می‌کرد. در قلب کوهساران، مانند پرندگانی بودیم که مشتاقانه بال می‌زدیم تا به اوج برسیم. لانه‌ای برای ما آماده بود، درست در نقطه تلاقی آسمان و کوه که انرژی‌ش رو احساس می‌کردیم. گام به گام، دست نوازش کوه رو بر جان خود احساس می‌کردیم که باد پیام‌آورش بود. خودمون نبودیم؛ طراوت بودیم و نشاط و زندگی. در امتداد خط‌الرأس، به ناگهان به کوهستان خیال و رویا رسیدیم و مقصود را در آرامش بازیافته از پایداری کوه و طبیعت پیدا کردیم‌. امیدوارم به زودی به آغوشش برگردم که نمی‌تونم بیشتر از این منتظر بمونم.

نمی‌دونم شنیدیش یا نه ولی دوباره گوش بده؛ ترجیحن خیره به آسمان.