Hossein Akbari-Journey of life

Edit, Sign and Share PDF files on the go. Download the Acrobat Reader app: https://adobeacrobat.app.link/Mhhs4GmNsxb

قدرشناسی... دانشگاه UNSW که جز ۲۰ دانشگاه اول دنیاست... تصمیم گرفته به پاس فعالیت های من در زمانی که در آنجا فعال بودم، به صورت افتخاری عنوان Senior Adjunct Lecturer را به من‌ اعطا کند... با این حساب در تاریخ این دانشگاه، من جوان ترین سینیور این دانشگاه خواهم بود😊... خوشحال شدم از این که در محیطی بودیم که با وجود همه محدودیت ها، ولی باز هم با قدرشناسیشون ، به من درس های بیشتری دادند... ممنونم از همه...😊 شاید این خبر بهانه ای برای لبخندتان باشد و اینکه امید زنده است... پ.ن: امیدوارم در برگشت این سری به شیراز، و زمانی که برای گذراندن با همکاران آینده (دانشجویان فعلی میگذارم)، نماینده شان مجبور به تعهد دادن مجدد نشود😊 یا مثل دعوت دانشگاه برای سخنرانی برای بچه های المپیادی، لحظه آخر بی ادبانه کنسلش نکنن که صحبت فلانی تشویق برای مهاجرت خواهد بود...😊 قدرشناسی و ادب، خیلی خوبه...خیلی...

ساعتی پیش بهم اعلام شد، که من نامزد نهایی و دریافت کننده جایزه امسال TRISH یا Translational Research Institute for Space Health شدم جایزه در ۹۴ امین اجلاس سالانه طب هوافضای ایالات متحده، در تاریخ ۸ می در شیکاگو به من داده می شود‌. سال های زیادی صرف کردم براش و شکست های بسیار... اکنون یه مسافر و جنگجویی خسته هستم... ولی اتفاقی زیبا بود... ممنونم از خودم،خصوصا پاهام، خانواده، دوستام و البته اساتید https://t.me/Journey_Of_Life_HA #survival

به علت نزدیک شدن به ۹۴ امین کنفرانس سالانه جامعه طب هوافضای ایالات متحده در شیکاگو، فکر کردیم فرصت خوبیه که همچین زوایایی از پزشکی هم تشریح بشه... چهارشنبه ۴ عصر به وقت ایران ، صحبت کوتاهی دکتر حسین اکبری محقق ارشد دانشگاه UNSW و دکتر رضا ژیان متخصص داخلی کنفرانس امسال غالبا بحث هایی در ترکیب صنعت و آکادمی برای حل مشکلات موجود و آینده در ماموریت ها در فضا و قطب جنوب خواهد بود.... اعضا غالبا از UTMB, Mayo clinic, Baylor College of Medicine ، NSF، NASA ، Space X ، Axiom space، Sovaris aerospace, King's College London و البته بسیاری دیگر خواهند بود... دکتر حسین اکبری در این اجلاس در دو قسمت خصوصا در ۹ ماه می، در پنل استعدادهای جوان سخنرانی خواهد کرد و نتایج پژوهش های گروهشان را گزارش خواهند کرد.

شاید برای شما هم لبخندی باشد... برای تلاشی برای زندگی، هم دردی، و زندگی

داشتم این متن رو می خوندم که یه دوست برام فرستاده بود... تنم لرزید... مثل درخت کاج در لحظه آخر قبل از سوختن... درخت کاج کوچولویی توی جنگلی بی نهایت زیبا زندگی می‌کرد. پرنده‌ها روش می‌نشستن، سنجاب‌ها روی شاخه‌هاش بازی می‌کردن، اما اون به هیچ کدوم از اینا توجه نداشت و فقط می‌خواست رشد کنه و بزرگ بشه. دائم نگران این بود که بزرگ بشه و مثل درخت‌های کاج بزرگی که قطع‌شون می‌کردن، قطع بشه و بره به جای جادویی و ناشناخته‌ای که اون‌ها می‌رن، و خوشبختی رو اون جا پیدا کنه. تا این که یه روز چوب‌بُرها اومدن و قطعش کردن، اما چنان به درد و رنج افتاد که با خودش گفت: «چقدر من خوشبخت بودم، چقدر روزگاری که با پرنده‌ها و سنجاب‌ها بودم خوش بود، کاش قدر همون روزگار رو می‌دونستم، اما اون دوران دیگه هرگز بر نمی‌گرده.» چوب‌برها به عنوان درخت کاج کریسمس فروختنش. بچه‌ها تزیینش کردن و دورش رقصیدن و بازی کردن، اما درخت با خودش فکر می‌کرد: «امشب که خوب نتونستم لذت ببرم، ولی فرداشب از این همه مراسم قشنگ لذت می‌برم.» اما فرداشبی به کار نبود. درخت رو صبح روز بعد به انباری انداختن. درخت این قدر غصه خورد که با خودش گفت: «دیشب چقدر من خوشبخت بودم، کاش قدرش رو می‌دونستم، اما اون دوران دیگه هرگز بر نمی‌گرده.» توی انبار موش‌ها دورش جمع شدن و درخت کاج برای موش‌ها قصه‌ش رو تعریف می‌کرد. موش‌ها با شادی و هیجان به قصهٔ زندگیش گوش می‌دادن، اما درخت غصه می‌خرد. تا این که یه روز اومدن از انبار بردنش، تکه‌تکه‌ش کردن تا هیزمش کنن. اون وقت فکر کرد: «چقدر روزگاری که با موش‌ها بودم خوشبخت بودم، چقدر همه با علاقه بهم گوش می‌دادن، کاش قدر اون روزگار رو می‌دونستم، اما اون دوران دیگه هرگز بر نمی‌گرده.» این ماجرای آدمیه که همیشه آرزوش زمان و مکانی دیگه ست، و نمی‌تونه زیبایی‌های زمان خودش رو ببینه و هیچی راضیش نمیکنه. ✍ #هانس_کریستین_اندرسن 📚 @audiobo0ok

داشتم این متن رو می خوندم که یه دوست برام فرستاده بود... تنم لرزید... مثل درخت کاج در لحظه آخر قبل از سوختن... درخت کاج کوچولویی توی جنگلی بی نهایت زیبا زندگی می‌کرد. پرنده‌ها روش می‌نشستن، سنجاب‌ها روی شاخه‌هاش بازی می‌کردن، اما اون به هیچ کدوم از اینا توجه نداشت و فقط می‌خواست رشد کنه و بزرگ بشه. دائم نگران این بود که بزرگ بشه و مثل درخت‌های کاج بزرگی که قطع‌شون می‌کردن، قطع بشه و بره به جای جادویی و ناشناخته‌ای که اون‌ها می‌رن، و خوشبختی رو اون جا پیدا کنه. تا این که یه روز چوب‌بُرها اومدن و قطعش کردن، اما چنان به درد و رنج افتاد که با خودش گفت: «چقدر من خوشبخت بودم، چقدر روزگاری که با پرنده‌ها و سنجاب‌ها بودم خوش بود، کاش قدر همون روزگار رو می‌دونستم، اما اون دوران دیگه هرگز بر نمی‌گرده.» چوب‌برها به عنوان درخت کاج کریسمس فروختنش. بچه‌ها تزیینش کردن و دورش رقصیدن و بازی کردن، اما درخت با خودش فکر می‌کرد: «امشب که خوب نتونستم لذت ببرم، ولی فرداشب از این همه مراسم قشنگ لذت می‌برم.» اما فرداشبی به کار نبود. درخت رو صبح روز بعد به انباری انداختن. درخت این قدر غصه خورد که با خودش گفت: «دیشب چقدر من خوشبخت بودم، کاش قدرش رو می‌دونستم، اما اون دوران دیگه هرگز بر نمی‌گرده.» توی انبار موش‌ها دورش جمع شدن و درخت کاج برای موش‌ها قصه‌ش رو تعریف می‌کرد. موش‌ها با شادی و هیجان به قصهٔ زندگیش گوش می‌دادن، اما درخت غصه می‌خرد. تا این که یه روز اومدن از انبار بردنش، تکه‌تکه‌ش کردن تا هیزمش کنن. اون وقت فکر کرد: «چقدر روزگاری که با موش‌ها بودم خوشبخت بودم، چقدر همه با علاقه بهم گوش می‌دادن، کاش قدر اون روزگار رو می‌دونستم، اما اون دوران دیگه هرگز بر نمی‌گرده.» این ماجرای آدمیه که همیشه آرزوش زمان و مکانی دیگه ست، و نمی‌تونه زیبایی‌های زمان خودش رو ببینه و هیچی راضیش نمیکنه. ✍ #هانس_کریستین_اندرسن 📚 @audiobo0ok

امروز یکی از خاص ترین روزهای زندگی منه... قراره جایزه بهترین منتور در Space Medicine رو میخان بدن به استاد ما... من و Dora به شدت حمایت کرده بودیم از این انتخاب... و قرار شده من و Dora در خاتمه اجلاس پزشکی هوافضای امسال در شیکاگو این کارو انجام بدیم... دکتر Rowena یک الگوی واقعی از یک انسانه... هر چقدر شما بالا باشید، مهربان باشید ... فروتن باشید و ارزشمند باشید... و شاگردان شما به موقعش بیشترین قدردانی ممکن رو از شما به جا میارن... Rowena به من ثابت کرد که چقدر یک انسان میتونه بزرگوار باشه.... کسی که نزاشتنش به خیلی از چیزها برسه... ولی عقده ای نشد....😊 و کماکان ادامه داد....و رشد میده... مثل Rowena باشیم...:) مثل Rowena باشیم...:) مثل Rowena باشیم...:) #خودمونی:) #life #survival_guide

فرصت بحث ✅️✅️✅️✅️ سلام و عرض ادب من و پروفسور Joseph C Kvedar روی یک متن مشترک در خصوص دوقلوهای دیجیتال و تکنولوژی های مرتبطش در حال کنکاش هستیم. تقریبا پایه کارمان آماده هست... من خیلی مشتاقم، یک نفر که قبلا تجربه کارهای خوبی هم دارد، به digital twins در سلامت علاقه مند است و تفکر خلاقانه/انتقادی دارد، و ترجیحا از سلامت دیجیتال سردرمی آورد بقیه کار را بر عهده بگیرد و با هم مطلب رو نهایی کنیم... چون قدری برای من زمان بندی مهم هست خصوصا همراه با Prof.Kvedar، برای همین ... اگر کسی بود که فکر کرد دو هفته آینده اش، زمان به نسبت کافی دارد (حدود ۴۰ ساعت) و شرایط بالا رو هم دارد.... توی یه یک پاراگراف برای من بنویسد که چرا فرد مناسبی است... و CV حداکثر سه صفحه ای با عنوان ۵ مقاله منتخب خودش که بیشتر از همه‌ دوست دارد رو به همراه لینکش رو هم برام بفرستد لطفا... من نهایتا یک نفر رو می تونم ازش دعوت کنم و بنابراین اگر این شانسو نداشتیم که کنار هم باشیم‌ و بحث کنیم، امیدوارم در زمانی دیگر... [email protected] پ.ن.: چون ایشون خودشون سردبیر Nature Digital Medicine هستند، خب به طبع به خاطر عدم تضاد منافع، باید جای دیگری بفرستیم در نهایت برای انتشار. امیدوارم در نهایت کار جالبی باشد🙂 برای اطلاعات بیشتر اینجا فعلا