𝒍𝒆𝒊𝒇𝒐𝒏 𝒔𝒄𝒚𝒕𝒉𝒊𝒂

در پزشکی دردی وجود داره به اسم درد فانتوم؛ بهش درد خیالی هم میگن، اما خیالی نیست و واقعا درد میکنه. بیمار واقعا درد میکشه، انگار نگاه میکنه به جای خالی چیزی و درد میکشه، درد نبودن آدمی که یادش هست اما خودش نیست، از نبودنش، نداشتنش، ازینکه تنها خاطره ای براش مونده و دردی که کسی نمیفهمه، جای خالی ای که کسی نمیبینه چون به گمان همه این ها دردیست خیالی‌. و من دچار این دردم. درد نداشتن تو... نبودنت...

به چه چیزِ تو این قدر وابسته شدم ... به چشمانت ، که مرا نگاه نمی‌کنند؟ یا به قلبت ، که مال من نیست؟

یه شب انقد حالم بود که میخاستم قید همه چی و بزنم گوشیم درسم زندگیم ورزشم ، همه چی !! کاش امشب من دیگه صب نشه

نیامدی که بمانی حضورت یادم رفت                                                    چنان به گریه نشستم که نور یادم رفت چنان به جذبه چشمت دلم هوایی بود  که سوز سرکش آن زخم شورش یادم رفت من آخرین نفر از آخرین قبیله عشقم  که میان ماندن ورفتن،عبور یادم رفت

دلت برات تنگ‌ میشه الان نه ، اما بشین نگا‌ کن!

رفته است و مهرش از دلم نمیرود ای ستاره ها چه شد که او مرا نخواست؟(:

اما من الان دلم اونی که میخواد و میخواد

هیچوقت هیچکس به اندازه من تورا دوست نخواهد داشت ، این تو ، و این تمام آدم ها!