محمدرضا یوسفی

یک پیشنهاد در انتخاب همکاران اقتصادی محمدرضا يوسفي 🔹 نتیجه انتخابات دور دوم ریاست جمهوری، پیروزی مسعود پزشکیان بود که وعده اقتصادی مشخصی بر خلاف کاندیداهای دیگر نداد. اکنون او رئیس جمهور است و رأی دهندگان انتظار تغییر در زندگی خود را دارند. 🔹 با نگاهي به دولت هاي پس از انقلاب در مي يابيم كه بجز دولت هاشمي در سایر دولتها، اختلافات مقامات اقتصادي وجود داشته است. اختلاف نظر مقامات اقتصادی در دولت موسوی منجر به کنار رفتن وزرای کار و بازرگانی شد و در دولت خاتمي، منجر به حذف وزير اقتصاد در كابينه دوم شد. وزراي اقتصاد، تعاون، راه، صنايع، نفت و رئيس سازمان برنامه در دولت احمدي نژاد نیز تغيير كردند. در دولت دوم روحاني نیز وزير اقتصاد و مشاور اقتصادي رئيس جمهور از كابينه كنار رفتند. در دولت رئیسی، رئوساي بانك مركزي و سازمان برنامه، وزراي تعاون، كشاورزي، راه و صمت نيز تغییر کردند. آیا با تکیه بر این سابقه می توان مشابه این وضعیت را برای دولت پزشکیان نیز پیش بینی کرد؟. 🔹 پرسش اصلی، چرایی این اختلافات و تغییرات در مقامات اقتصادی دولتهاست؟ پاسخ به این پرسش مي تواند روابط درون ساختار حاكميت و ساختار سياسي كشور را تبیین کرده و منجر به راهكارهايي براي بهبود شرايط شود. 🔹 در كشورهاي داراي نظام حزبي، كميته هاي حزب مسئول تدوین برنامه های كانديدای حزب می باشند. اصول و جهت گیری های اقتصادي و سياسي در مرامنامه و اساسنامه های حزب مشخص است. از این رو، اعضاي كميته متشکل از متخصصان آن رشته، ضمن عمل به وظيفه دولت سايه و نقد دولت حاكم، داراي برنامه هاي مشخص در آن حوزه هستند. كانديداي حزب نیز در يك فرايند درون حزبی، انتخاب و معرفي مي شود. از اين رو شايد ماهها قبل، كانديداي حزب براي مردم شناخته شده است. چنانچه اکنون بیش از چهار ماه قبل از انتخابات، مردم امریکا کاندیداها را می شناسند. مردم در این مدت با برنامه های کاندیداها آشنایی شده، در این بازه زمانی، رقبای انتخاباتی نیز ضمن ارائه دقیق برنامه های خود به نقد برنامه های رقیب می پردازند. 🔹 در نظام هاي فاقد احزاب، شايد كانديداها تا چند ماه قبل از انتخابات تمايلي به حضور نداشته باشند. در اين شرايط فقدان ذهن منسجم و پشتوانه علمي قوي براي رياست جمهوري طبيعي است. كانديداها معمولا نقاد وضع موجود هستند اما درك دقيقي نسبت به آنچه بايد رخ دهد، ندارند. از این رو وعده هاي زياد دست نيافتني داده، سخنان كلي بيان مي كنند. اما به هنگام استقرار، درك روشني از وضعيت كشور ندارند. در ابتداي دولت اول آقاي روحاني، شعار حل مشكلات در صد روز داده شد اما شدني نبود از اين رو گفتند منظور، گزارش در صد روز اول بوده است. بعد از ماهها، وزير وقت اقتصاد اعلام كرد كه تازه ابعاد مشكلات براي ما دارد روشن مي شود. به هر حال، منتخبان پس از پيروزي در انتخابات در دور اول نه برنامه معين دارند و نه اعضاي كابينه از قبل تعيين شده است. در قدم نخست، فرد منتخب، از حلقه مورد اعتمادش مي خواهد به بررسي افراد صاحب صلاحيت براي وزارت بپردازند. اين انتخاب بر اساس موازين علمي صورت نمي گيرد. متغيرهاي فراواني در اين گزينش محفلي موثر است. از اين رو پس از مدتي اختلافات و ناكارآمدي ها خود را آشكار مي كنند. 🔹 رئیسی وعده نشدنی ساخت یک میلیون مسکن را داد، پس از مدتی معاون اولش اعلام کرد که مردم باید خودشان یک میلیون مسکن بسازند. حتی وزير راه دولت سیزدهم نیز اعتقادي به ساخت يك ميليون مسكن در سال نداشت، در حاليكه گروهي با همين وعده ها به آقاي رئيسي رأي داده بودند. 🔹 بنابراين فقدان نظام حزبي از عوامل مهم بي برنامگي دولتها، اختلافات دروني، تغييرات اعضاي كابينه است. از اين رو تقويت نظام حزبي و التزام به لوازم آن امري ضروري است. بستر فعلي، مناسب براي رشد نظام حزبي نبوده، از اين رو تشكل هاي كنوني كشور نوعا فاقد ساختار حزبي هستند و بيشتر محلي براي دورهمي هاي منظم بوده كه در ايام انتخابات فعال مي شوند. 🔹 به نظر می رسد که جناب پزشکیان رئیس جمهور منتخب با توجه به مسیر گذشته رئوسای جمهور پیشین، و با توجه به خواست مردم مبنی بر بهبود زندگی معیشتی، باید قبل از معرفی وزراء به چند نکته توجه کند. اول اینکه، هدفگذاری اصلی باید بهبود رفاه جامعه باشد که از مسیر افزایش رشد اقتصادی ممکن است. دوم، تحقق رشد اقتصادی مبتنی بر بهبود روابط با دنیای بیرون و تنش زدایی است و در حوزه سیاست های داخلی، اعتقاد به بهبود فضای کسب و کار، بسترسازی و حرکت به سمت اقتصاد بازار همراه با مبارزه با رانتجویی است. سوم، لازمه رشد اقتصادی موفق و پایدار، انتخاب همکارانی کاردان، با تجربه و دارای سلامت است. به نظر می رسد اگر انتخاب همکاران با توجه به محورهای یادشده صورت پذیرد، اختلاف نظرهایی که در آینده رخ می دهد به حداقل خواهد رسید. @yousefimohamadreza

B2n.ir/n17910 @yousefimohamadreza

ذبح نهاد دین در قربانگاه سیاست محمدرضا یوسفی 🔹 انتخابات چهاردهم ریاست جمهوری به مانند سیزده انتخابات پیشین به پایان رسید. در هر کارزاری از جمله انتخابات، دسته ای پیروز و دسته ای دیگر شکست می خورند. 🔹 یکی از بازندگان بزرگ انتخابات چهاردهم، گروهی در درون سازمان رسمی حوزه علمیه بودند که اقدام به اعزام طلاب برادر و خواهر به نفع کاندیدای خاص کردند. این اقدام حتی در صورت پیروزی آقای جلیلی نیز یک اشتباه بسیار بزرگ بوده و نشان می دهد که جریانی سیاسی این قدرت را دارد که سرمایه بزرگ اجتماعی و تاریخی حوزه های علمیه را که در این چند دهه به دلیل عملکرد حکومت دینی رو به افول بوده است؛ با اتکاء به منابع مالی و پشتوانه های خارج از حوزه علمیه به قربانگاه سیاست ببرد. 🔹 امید است که مراجع بزرگوار تقلید، در برابر این تاراج سرمایه دینی توسط گروهی معدود سیاست باز که منافع کوتاه مدت سیاسی خود را مد نظر دارند، موضع روشنی گیرند. همچنین از مدیریت حوزه های علمیه و به ویژه ریاست محترم آن تقاضا می شود تا به این موضوع رسیدگی و با خاطیان برخورد شود. @yousefimohamadreza

🔊فایل صوتی ◽️اعتراض مردم   🎙محمدرضا یوسفی بازخوانی خطبه ۱۶۴ این خطبه به اعتراض مسالمت آمیز مردم به حکومت عثمان می‌پردازد. مردم، علی را نماینده خود برای طرح مطالبات خود به نزد عثمان می‌فرستند تا با توجه به جایگاهی که در نزد عموم مردم و صحابه دارد، بتواند عثمان را جهت اصلاح وضع موجود، متقاعد کند. حضرت نیز در جلسه بر موارد خلاف‌های آشکار مانند فسادهای گسترده، رانتها، به مسند رسیدن نالایقان که غیرقابل انکار بوده و حکومت نیز آنها را قبول دارد، دست می‌گذارد. عثمان به توجیه می‌پردازد و حضرت پاسخش را می‌دهد. از جمله نکات مهم این نکته است که چگونه افرادی که در مسند قدرت قرار می گیرند بر خلاف ادعاها مرتکب خطاهای فاحش شده و آن را ادامه می‌دهند در حالیکه می‌دانند، کار درستی نیست. آیا علت را باید در  فساد آوری قدرت جستجو کرد و یا در تعارضات شخصیتی و فقدان شجاعت اخلاقی که امکان بازگشت را سلب می‌کند. این بخش از خطبه به تبیین محورهای یاد شده می‌پردازد. . 🆔 @sokhanranihaa 🆔 @yousefimohamadreza 🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها 🌹

پيامهاي مهم انتخابات دور اول 1403 محمدرضا يوسفي 🔹 نتايج انتخابات دور اول رياست جمهوري حامل پيامهاي مهمي بر نظام بود كه در اينجا به برخي از انها اشاره مي شود. 🔹 پيام نخست، افول خالص سازي است. اين امر در كاهش نرخ مشاركت و آراء كانديداهاي اين جناح مشخص شده است. عملكرد سه ساله آنان، اعتبار آنان را در ميان حاميانشان به شدت كاهش داد. با استناد به داده هاي كمي مي توان اين نتيجه را بهتر دريافت. در انتخابات 1400، مرحوم رئيسي هجده ميليون رأي آورد. در حاليكه رأي جليلي تقريبا نصف اين رقم بود. يعني بيش از نه ميليون از آراء نفر اول كاسته شد. از زاويه ديگر، در انتخابات 1400، مجموع آراء اصول گرايان ( رئيسي، رضايي و قاضي زاده) 22 ميليون و پانصد هزار نفر بوده است. در حاليكه مجموع آراء اصول گرايان ( جليلي و قاليباف) در دور اول 1403، 12 ميليون و ششصد هزار نفر بوده است يعني اصولگرايان كاهش تقريبا ده ميليون نفري را تجربه كردند. ريزش اين پايگاه رأي در مدت سه سال، از شكست كامل پروژه خالص سازان خبر مي دهد. اگر به چگونگي درگذشت مرحوم رئيسي و تلاش براي بهره برداري سياسي از آن حادثه دلخراش در اين مدت كوتاه و ايجاد فضاي احساسي نيز توجه كنيم، اين شكست عيان تر مي شود. 🔹 مقايسه نتايج دور اول با سال 1396 باشد. نشان مي دهد كه حدود 33 درصد از نرخ مشاركت در انتخابات كاسته شده و جمع آراء پزشكيان و آراء باطله نيز حدود 18 درصد بوده و اين يعني 51 درصد مخالفت خود را با جريان حاكم اعلام كرده و آنان را مسبب وضع موجود مي دانند. بنابراين اولا آراء اصولگرايان ريزش داشته و آنان به دليل عملكردشان، پايگاه خود را از دست داده اند و دوم اينكه حدود ده ميليون ريزش آنان به حساب اصلاح طلبان، تحريميان و آراء باطله ريخته شده است. 🔹 پيام دوم، شكل گيري جناح بندي جديد در عرصه سياست است كه به نظر مي رسد ايران وارد مرحله نويني شده است. از سويي شكاف ميان اصول گرايان عميق تر از گذشته شده است. اختلافي كه در انتخابات مجلس تحت عنوان چنار و پاجوش شهرت يافت و منجر به تقسيم كرسي نمايندگي در مجلس شد، در اين انتخابات نيز خود را نشان داد و با وجود اين انتظار كه دو كانديداي مشهور به ائتلاف برسند اما چنين اتفاقي نيفتاد. 🔹 از سوي ديگر، پس از حضور 73 درصدي مردم و تلاش آنان در انتخابات 1396، فشارهاي هسته سخت قدرت و فضاسازي هاي گسترده آنان براي ناكارآمد نشان دادن دولت منتخب مردم به همراه ضعف هاي دولت دوازدهم، موجب رشد ياس و نااميدي از هرگونه اصلاحات در كشور شد. اين نااميدي با انتخابات مديريت شده 1400 تكميل شد و نرخ مشاركت از 73 درصد به 48 درصد كاهش يافت. در آن دوره 25 درصد كاهش درصد رأي دهندگان همراه با سكوت بود. آنان مايوس و سرخورده، بی تفاوت به انتخاباتي كه از پيش برنده آن مشخص بود، نگاه مي كردند. 🔹 دور اول انتخابات 1403، شاهد تغييرات ديگري بوديم. با وجود حضور فعال اصلاح طلبان، نرخ مشاركت از 48 درصد به زير 40 درصد كاهش يافت. يعني جمعيت نااميدان از تغيير از 25 درصد به 33 درصد افزايش يافت. از سوي ديگر، برخلاف انتخابات 1400، گروهي از تحريميان فعال شده و سعي در اقناع براي عدم شركت داشته و بسان 1400 منفعل عمل نكردند. اين تغيير رويكرد معنادار است. برخي به دليل مشاركت 40 درصدي اين جريان را 60 درصدي مي دانند ولي اين تلقي درست نيست. زيرا در بالاترين سطح مشاركت تاكنون، 85 درصد در انتخابات شركت كرده اند يعني حداقل 15 درصد در جامعه حتي در پرشورترين انتخابات حضور ندارند. آنان نه صدايي دارند و نه خواهان نماينده اي در حاكميت هستند. به عبارتي آنان خود حذف شدگان هستند. در انتخابات كم شورتر نيز اين تعداد افزايش يافته و تا حدود 30 درصد رسيده است. بر اين اساس تحريم كنندگان با معيار مقايسه با 1396، 33 درصد خواهد بود كه بخشي از آنان فعال هستند. بدين ترتيب مي توان خبر از حضور يك جريان فعال داخلي داد كه هنوز فاقد سازمان فكري دروني و بيروني است اما مي تواند تاثيرگذار باشد. 🔹 در جناح چهارم نيز اصلاح طلبان است. اينان نيز پايگاه اجتماعي خود را از دست داده اند. آنان در انتخابات 1396، 42 درصد از آراء واجدين شرايط را به دست آوردند و اكنون حدود 17 درصد از آراء واجدين شرايط به دست آورده اند. از نظر تعداد نيز حدود 12 ميليون نفر از پايگاه رأي اصلاح طلبان كاسته شده است. البته آخرين نگاه اصلاح طلبان به صندوق رأي در پانزده تير دوخته شده است. عدم موفقيت آنان به معناي ريزش بيشتر اين جناح خواهد بود و پيروزي آنان وارد شدن به كارزاري با محدوديت هاي بسيار است. 🔹 اميدوارم تحريميان با درك موقعيت كنوني كشور در دور دوم حضوري فعال داشته باشند تا كشور بيش از اين خسارت نبيند و جمهوريت به طور كامل به محاق نرود. @yousefimohamadreza @majmaqomh

شكاف دولت ملت نتيجه نگاه ايدئولوژيك محمدرضا يوسفي 🔹 طبق قانون اساسي، پس از رهبري رياست جمهوري بالاترين مقام قانوني كشور است. از اين رو انتخاب رياست جمهوري اهميت زيادي دارد. 🔹 با وجود اين، نرخ مشاركت مردم در ادوار مختلف متفاوت بوده است. اين امر تابع دو علت بوده است. نخست، فضاي رقابتي ميان كانديداهاست. گرچه نظارت استصوابي دامنه انتخاب مردم را محدود كرده است اما هر گاه تا حدي به ديدگاه متفاوت اجازه ورود به صحنه انتخابات داده شده است، به نسبت انتخابات پرشورتر بوده است. انتخابات سالهاي 1376، 1388، 1392 و 1396 نمونه اي از آن است. علت دوم، احساس مردم به تاثيرگذاري رئيس جمهور بر مقدرات و روند سياستگذاري كشور است. احساس توانمندي رئيس جمهور در عمل به وعده هايش، امكان مشاركت را بالا مي برد. 🔹 بالاترين نرخ مشاركت انتخابات رياست جمهوري به سال 1388 با 85 درصد بر مي گردد. رقابت پر شوري ميان دو كانديدا با دو ديدگاه متمايز كه دو مسير كاملا متفاوت را براي كشور ترسيم مي كرد، در گرفت. چنانچه در عمل نيز اين تفاوت خود را نشان داد. عملكرد دولت دهم منجر به اعمال تحريم عليه كشور شده و ايران از سال 90 وارد مرحله جديدي شد كه با همه تلاشها هنوز از مصائب آن رهايي نيافته است. همچنين اعتقاد به اثرگذاري رئيس جمهور در ساختار قانوني كشور موجب استقبال گسترده مردم در آن انتخابات شد. 🔹 با وجود سرخوردگي از انتخابات 88، مردم باز به صحنه آمده، نرخ مشاركت 73 درصد در سال 92 شده و همين رقم در سال 96 تكرار شد. موفقيت هاي دولت اول روحاني به دلايل متعدد در دور دوم تكرار نشد. 🔹در سال 1400 با نگاه خالص سازي و به محاق بردن رياست جمهوري، حتي تحمل افراد اصول گرايي مانند لاريجاني نشد. همچنين سرخوردگي و نااميدي از اثرگذاري نيز با توجه به تجربه دولت روحاني باعث شد كه نرخ مشاركت از 73 درصد سال 1396 به 48 درصد كاهش يافت. كاهش 25 درصدي معلول فقدان رقابت و نااميدي مردم از توجه به خواسته هاي آنان بود. دولت سيزدهم با پشتوانه مردمي ضعيف و با اتكاء به هسته سخت قدرت شروع به كار كرد. دولت سيزدهم موفق به تحقق هيچكدام از وعده هاي فراوانش مانند ساخت سالانه يك ميليون مسكن، كاهش نرخ تورم در سال اول به 18 درصد و تك رقمي شدن آن به سال 1403، رشد اقتصادي بالا، بهبود فضاي فرهنگي نشد. 🔹 گرچه تبليغات گسترده اي براي موفق نشان دادن اين دولت شد اما مردم زير فشار اقتصادي و محدوديت هاي گشت ارشاد، اخراج اساتيد از دانشگاهها، تشديد فيلترينگ، از روند كشور ناراضي بودند. نتيجه اين ياس و نااميدي اين بار حتي با كمي باز كردن فضاي انتخاباتي در سال 1403، نتوانست مردم را به طرف صندوق رأي بكشاند. كمتر از 40 درصد در اين انتخابات شركت كردند و با وجود حضور و تلاش اصلاح طلبان در كارزار 1403، كمترين نرخ مشاركت در ادوار انتخابات رياست جمهوري ايران رقم خورد. اين نشان مي دهد كه مردم به اين جمع بندي رسيده اند كه با وجود اقتدار هسته سخت قدرت و موانع قانوني و عرفي در كشور، ديگر رياست جمهوري از جايگاه قانوني خويش چنان افول كرده است كه امكاني براي تحقق وعده هايش ندارد. و اين آسيبي بزرگ به جمهوريت نظام بوده است كه توسط جناح اقتدارگرا به كشور وارد شده است. 🔹 علاوه بر اين، به دليل عملكرد سه ساله خالص گرايان، اعتبار آنان در ميان حاميانشان نيز شديدا كاهش يافت. در انتخابات 1400، مرحوم رئيسي هجده ميليون رأي آورد. در حاليكه جليلي تقريبا نصف اين رقم رأي آورد. يعني بيش از نه ميليون از آراء نفر اول كاسته شد. از زاويه ديگر، در انتخابات 1400، مجموع آراء اصول گرايان ( رئيسي، رضايي و قاضي زاده) 22 ميليون و پانصد هزار نفر بوده است. در حاليكه مجموع آراء اصول گرايان ( جليلي و قاليباف) در دور اول 1403، 12 ميليون و ششصد هزار نفر بوده است يعني اصولگرايان كاهش تقريبا ده ميليون نفري را تجربه كردند. ريزش اين پايگاه رأي در مدت سه سال، از شكست كامل پروژه خالص سازان خبر مي دهد. اگر به چگونگي درگذشت مرحوم رئيسي و تلاش براي بهره برداري سياسي از آن حادثه دلخراش در اين مدت كوتاه و ايجاد فضاي احساسي نيز توجه كنيم، اين شكست عيان تر مي شود. 🔹 اگر معيار مقايسه با سال 1396 باشد. حدود 33 درصد از نرخ مشاركت در انتخابات كاسته شده و جمع آراء پزشكيان و آراء باطله نيز حدود 18 درصد بوده و اين يعني 51 درصد مخالفت خود را با جريان حاكم اعلام كرده و آنان را مسبب وضع موجود مي دانند. 🔹 به نظر مي رسد ايران اكنون وارد نويني در جناح بندي ها شده است. از سويي شكاف ميان اصول گرايان عميق تر از گذشته شده است. اصلاح طلبان آخرين نگاهشان را صندوق دوخته اند. و گروهي نيز از انتخابات نااميد شده اند به اعتقاد آنان جمهوريت به طور كامل به محاق رفته است. @yousefimohamadreza

انتظار رفتار اخلاقی از کارگزاران محمدرضا یوسفی 🔹 این روزها تب انتخابات در حال داغ شدن است. شش نفر تلاش می کنند تا مردم متقاعد شوند که آنان شایسته تر برای ریاست جمهوری هستند. همزمان نیز این ایام با روز غدیر و نصب امیرالمومنین توسط پیامبر پس از خویش مصادف شده است. از آنجا که کارگزاران جمهوری اسلامی نیز خود را پیرو امیرالمومنین می دانند. از این رو مناسب است که به سخنی از ایشان در نامه چهل و پنجم نهج البلاغه، خطاب به عثمان بن حنیف اشاره شود. 🔹 حضرت در این نامه، ناخرسندی خود را از کارگزار خویش به دلیل پذیرش دعوت یکی از اشراف بصره بیان می کند و پس از توصیف زندگی زاهدانه خویش، هدفش را نه زهدفروشی و نه توقع همسانی با خود بیان می کند. حضرت می فرماید من نمی خواهم مانند من لباس بسیار ساده بپوشید و یا خورد و خوراکتان مانند من باشد. اما حال که خود را پیرو من می دانید، انتظار دارم در همان مسیر من زندگی کنید. از این رو چند انتظار خود از کارگزارانش را بیان می کند. 🔹 اول، داشتن ورع است. ورع به معنای نهایت و حد بالای تقوی و آلوده نشدن به حرام و مواظبت انسان از خود و کنترل خود است که مانند ترمز اتومبیل عمل می کند. وقتی سرعت اتومبیل زیاد شد و خطر احساس می شود، ترمز اتومبیل را به سرعت مطمئن بر می گرداند. وقتی اتومبیل در پیچ بوده و امکان سقوط به دره وجود دارد، ترمز موجب کنترل اتومبیل شده و مانع از سقوط می گردد. بنابراین کارگزار در نظام دینی باید یک سنسور درونی جهت کنترل خود داشته تا به دام بی اخلاقی ها نیفتد. بر سفره حرام ننشیند. کارگزار انتخاباتی برای حذف رقیب، به هر ترفندی دست نزند. 🔹 دوم، دعوت به اجتهاد به معنای تلاش مستمر و مداوم برای حفظ پاکدامنی خود و تحقق عدالت و حق در جامعه است. اساسا انگیزه نوشتن نامه چهل و پنجم، نادیده گرفتن محرومان توسط کارگزار حضرت با حضور در یک مهمانی یکی از اشراف بصره بوده است. بنابراین، کارگزار حکومتی علاوه بر حفظ و تداوم پاکدامنی خویش، باید نگاه عدالت گرایانه و حفظ حقوق محرومان جامعه داشته باشد. 🔹 سوم، دعوت به عفت به معنای حفظ کرامت خود است. انسان عفیف خویشتندار است. مهمترین نوع خویشتنداری برای یک کارگزار، خویشتنداری در برابر شهوت قدرت و ثروت است. او نباید خود را برای مسندی که صلاحیت آن را ندارد، کاندیدا کند او نباید به روشهای مختلف در پی کسب مقام و موقعیت باشد؛ گاه دروغ بگوید، گاه تملق و چاپلوسی کند. در خلوت چیزی بگوید و در محافل عمومی چیزی دیگر. حضرت کارگزار را به خویشتنداری در برابر شهوت قدرت و ثروت دعوت می کند. 🔹 چهارم، دعوت به سداد به معنای پیمودن راه درست و به دور از بی راهه است. کارگزار در تصمیمات خویش باید پای بر جای محکم بگذارد. در تصمیمات شخصی و تصمیماتی که جنبه عمومی دارد، تامل کند. عجولانه و بدون تدبیر و درایت تصمیم نگیرد. از عقل جمعی و ظرفیت جامعه بهره گیرد تا بهترین تصمیمات ممکن را بگیرد. 🔹 بنابراین خواسته حضرت، کارگزاری با تقوا، با عزت نفس، عدالت خواه و بهره مند از عقل جمعی است. کارگزاری که منافع ملی را فدای اغراض شخصی و کینه های فردی می کند، کارگزاری که مصالح جمعی را فدای جناح بندی سیاسی می کند و برای متاع دنیا به کشور خود خیانت کند. کارگزاری که مدیریت را طعمه می بیند و برای رسیدن به آن اصول اخلاقی را زیر پا می گذارد. دروغ و تهمت و .. ابزاری برای دستیابی به قدرت می داند و به آن عمل می کند، انسان شایسته ای نیست. 🔹 می دانیم که فرمایشات حضرت تاکید بر کنترل درونی دارد. اما کنترل درونی برای همه و در همه جا پاسخ نمی دهد زیرا برخی از افراد به هر دلیلی قدرت و یا ثروت و یا هر دو برایشان شیرین است و برای دستیابی به آن هر کاری می کنند. اینجاست که نظام سیاسی باید به گونه ای طراحی شود تا قدرت طلبی افراد به جامعه و منافع ملی آسیب نرساند. حضرت با نظارت های حکومتی خویش چنانچه در نامه یادشده بیان شد، سعی کرد تا انحرافات شخصی افراد کارگزار را به حداقل ممکن برساند. 🔹 می توان با همین معیارهای ارائه شده به ارزیابی کاندیداها پرداخت. کدام کاندیدا در زندگی خویش سلامت مالی، رفتاری و گفتاری داشته است. در انتخابات چقدر اصول اخلاقی را رعایت کرده است. آیا برای رسیدن به هدفش به دام دروغ و تهمت و مانند آن افتاده است؟. در زندگی سیاسی خویش چقدر به دنبال تحقق عدالت بوده است.؟ در زندگی سیاسی خویش در تعارض منافع فردی و یا جناحی خود با منافع ملی، کدام را مقدم داشته است. و آیا سداد داشته است؟ به چه دلیل و با کدام پیشینه و سابقه ای خود را شایسته ریاست جمهوری دانسته است؟ چه برنامه مدون، منطقی و قابل اجرایی برای اداره امور داشته است. @yousefimohamadreza

B2n.ir/t70314 @yousefimohamadreza