متن‌هایی برای هیچ

بچه‌ها کار کردن و کارمندی بدترین بلاییه که سر نسل بشر اومد. جدی می‌گم.

رعد و برق و کیر دیگه. هی هرشب هرشب بارون.

ترکیب گشنگی، ۱۴ ساعت کار کردن و تنهایی

نمیدونم چرا وقتی یه غیر افسرده راجع به افسردگی صحبت میکنه دلم میخواد از چاک جرش بدم.

دیگه حقیقتا نه هدف میخوام نه انگیزه نه امید. نه پیشرفت نه رابطه‌ی خوب و اینها. هیچی. فقط میخوام ذره‌ای حالم نسبت به همه‌چی بهتر باشه. یک‌ذره. کم. در حد سه ثانیه در روز.

غروب جمعه مشکلش چیه؟ نه جدی میخوام بدونم اگه مشکلی هست با گفتگو حل کنیم

انقدر تنها منبع خوشحالیم غذا و خوراکیه که وقتی گشنه‌م نیست افسرده میشم. خدایا این دیگه چه اوضاعیه

از هر آشنا شدنی که به واسطه‌ی اپلیکیشن‌ها صورت بگیره عنم می‌گیره. کلا آشنا شدنی که قبلش بگی خب میخواهم با یک نفر آشنا شوم قربة الی الله به درد چیز میخوره، چی میگن. یه اسم خوبی داشت.

الان نیاز به یه دیمن ومپایر دایریز داشتم تکست بده تا پنج دقیقه دیگه آماده باش بیا پایین هوس کرده‌م چاییو ببریم لتیان بخوریم.

بچه‌ها اینو هشت سال پیش یه جایی توی توییتر دیدم. بگم از خودم نیست سوء تفاهم نشه