"دو قُطبی"

تو قشنگی مثل شکلایی که ابرا میسازن.

گفت: آدم‌های غمگین یجور دیگه‌ان، انگار غم ازشون یه هنرمند می‌سازه، مثلا مثلِ خودِ تو، تاحالا دقت کردی چقدر قشنگ کلمه‌هارو کنار هم می‌چینی؟ تاحالا دقت کردی چقدر قشنگ حرف می‌زنی؟ تاحالا چشم‌هات رو دیدی؟ درسته غمگینه ولی بی‌نهایت قشنگه.

گفت: وقتی غمگینی چطور دووم میاری؟ گفتم: به پرواز فکر می کنم

گفت: وقتی غمگینی چطور دووم میاری؟ گفتم: به خنده‌هات فکر می‌کنم.

تهران با هوای خاکستری>>>

تنها از یک چیز مطمئنم آن هم اینکه من در این دنیا نیستم

بای بای میرم. تتوش کنم😀😂🙂

به کجا گم شدی یار قسم خورده ی من :)

بیا تابلویی در گالری متروکه ای باش که هیچ مخاطبی ندارد ! و آواره ای بی هیچ هدفی مهمان آن متروکه ام شمعی شاید! یک جرقه از فندک روشنی آن‌ متروکه پنهان آه از آدم های بی پروا آواره دارد سخت می گرید این بوم است بر دیوار یا دیواری است بر بوم این منم که هیچم یا این بوم غنی است این جور بانویی ایستاده بر دیوار مقتدر و بی پروا لبخند او سرخی شفق چشم هایش آبی دریاست آخ چرا بوی نارنج را می فهمم گیسوانش درگیر و دار ماهی هاست آخ امان از من امان از آدم امان از خیالی پوچ بوسه دلچسب بر دیوار آخ بانو ، آخ می رقصی با من ؟ صدایم می کنی، آقا ؟ آخ بانو آخ تو کدام نوری در خاکستری خیس بانو بانو بانوی سیه گیسو شمع جانش رفت آواره اما هنوز از دیده خود مرگ به چشم می بیند =))) _رها چرک نویس