کتاب توییتری

‏«دراز کشیدم و به شب کویر خیره شدم، به آن پرده‌ی سیاهی که کشیده بودند روی همه‌چیز تا خدا نیند چه بلایی دارد سرمان می‌آید.» - تماماً مخصوص؛ عباس معروفی. یک‌سال از رفتن نویسنده و رمان‌نویس شهیر ایران گذشت. ✍آن؛

اندک امیدهایت را محکم در آغوش نگه می‌داری؛ اما مدام پوچ می‌شوند و از میان دستانت سر می‌خورند ✍ colonel

‏با آنهمه تلاش و رنجی که تحمل کردی، حالا چگونه می‌خواهی بیهوده بودن آنها را بپذیری؟

الا ای آهـــوی وحــشی کـجایی؟ ‎#حافظ بماندم بی سر و سامان کجایی؟ ‎#عطار کجایی؟ با فـراقم در چـه کاری؟ ‎#عراقي نــگارِ تـــازه خــیز مــا کـجایـی؟ ‎#باباطاهر کجایی ای جـنون ویرانه‌ات کو؟ ‎#بیدل کجایی تو؟ کجایی تو؟ کجایی؟ ‎#مولانا ‎#دلتنگی …

‏«یک‌ روز باید جدا شد. باید تنها ماند. باید شکست. امّا در این شکستگی تنها، فقط به تو فکر می‌کنم.» - شب یک شب دو؛ بهمن فرسی. ✍آن

با دردش رها شد،باهمه وجودش فریاد کشید خدایا،خدای من، چرا رهایم کردی؟و با صدای بلند گریه میکرد.فکر میکرد که پدر آسمانیش اونو رها کرده.باور کرد هر موعظه‌ای که تا الان کرده دروغی بیش نبوده.یعنی چند لحظه قبل از مرگ، دچار شک عمیقی شده بود. این باید وحشتناکترین رنج زندگیش باشه.سکوت خدا ✍یک هیچ مطلق

«تسلای این جهان این است که رنجِ مُدام و پیوسته وجود ندارد. غمی می‌رود و شادی‌ای باز زاده می‌شود. این‌ها همه در تعادل‌اند. این جهان جهانِ جبران‌هاست.» - یادداشت‌ها؛ آلبر کامو، فارسیِ خشایار دیهیمی. ✍ آن؛

‏«خبرت هست که از خویش خبر نیست مرا؟» و شب به خیر. آن؛

«عَلَى الدُّنْيَا بَعْدَكَ الْعَفَاء.» بعد از تو، خاک بر سر دنیا. ✍ آن؛

هر چه بود، آرزو بود که رخ نداد. • احمدرضا احمدی ✍ تک مصرع