دیار

احتمالا این یک مکالمه واقعی باشد ،نمیدانم... چند وقتیست دیگر نمیدانم که من میان اندوه ابیات شعر گم شده ام یا ابیات شعرم میان اندوه من. نمیدانم این قایق به کجا میرود اگر امواج زندگی من  به ساحل گونه های تو  ختم نمیشود؛ نمیدانم حتی دیگر تویی برایت باقی مانده یا تمامت را میان این نوشیدنی ها نوشیده ام نمیدانم....

حواسم درگیره بی تو میدونم تو مسیر بی تو نمیشه نباشم به انتظارت جهانم میمیره بی تو

اینا رو که میبینم بیشتر به عمق این فکت پی میبرم که جای اشتباهی به دنیا اومدم💔

🔴بیانیه‌ی جمعی از دانشجویان دانشگاه هنر در بخشی از این بیانیه آمده‌است: نه اجبار، نه سرکوب و نه دوشکا دیگر خراشی بر پولاد ارادهٔ ما نخواهد انداخت چراکه امروز یک ایران پشت ماست. ما جمعی از دانشجویان دانشگاه هنر روی ماه یکایک شما خواهران و برادران آزاده و شجاع‌دلمان را می‌بوسیم و بار دیگر با شما عهد می‌بندیم که به بندبندِ پیمان‌نامه‌های پرمهرتان وفادار می‌مانیم. ما نیز «به مبارزهٔ خود برای ایرانی آزاد ادامه می‌دهیم» و در کنار شما «تا جان در بدن هست، تن به ظلم نخواهیم داد» و «ثابت خواهیم کرد که هیچ‌چیز به عقب برنمی‌گردد». ما آنچه بر ما رفت را هرگز فراموش نخواهیم کرد. اخیراً مطلع شدیم که نااهلان دوست عزیزمان علیرضا برادران شرکا را از دانشگاه امیرکبیر اخراج کرده‌اند. می‌بینیم که هنوز درس نگرفته‌اند! نمی‌دانند که ما «هیچ‌گاه یکدیگر را تنها نمی‌گذاریم». @mizangorup

“از طرز کتاب برداشتن و آهسته ورق زدنت طوری که انگار کاغذ از طلا ساخته شده خوشم می‌آید، بعد کتاب را بو میکنی، انگار که بخواهی به جای هوا با داستان نفس بکشی. ”