دَردِل‌نِگاشتگان

اینم از شکوری. خاااااااک‌ بر مملکتی که فیک اندر فیک اندر فیک.

مجتبی شکوری، کارشناس و چهرۀ فضای مجازی، با انتشار ویدئویی در صفجۀ شخصی خود در اینستاگرام گفت زتبۀ ۴۸ کنکور را با سهمیه به دست آوردم و این نامنصفانه و ناعادلانه بود. او که شهرتش از حضور در برنامۀ کتاب‌باز سروش صحت آغاز شد، گفت که در آن برنامه به تلاش خود برای کسب رتبۀ کنکور اشاره کرده اما نگفته که این رتبه را با استفاده از سهمیه به دست آورده است و از این بابت از مردم عذرخواهی کرد. @VahidHeadline من از توییت‌های زیادی که له و علیهش نوشته میشه متوجهش شدم: twitter از توییت‌ها به نظر میاد که خیلی‌ها در اینستاگرام از ویدیوش استقبال کردند و ازش حمایت کردند. تصاویر بالا رو هم مهدی‌رستم‌پور علیهش استوری کرده: rostampour.mehdi 📡 @VahidOnline

حرفی، حدیثی.... https://telegram.me/BiChatBot?start=sc-999423-vmBg2sN

📃 رشته توییت: 🔹 ۱۴ باور نادرست در مورد خودکشی لطفا با ریتوییت آن به بیشتر دیده شدن آن کمک کنید. #رشتو ۱/۱۴ ادامه‌ی مطلب «Aliasghar Honarmand | علی اصغر هنرمند» @sut_tw

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ ۱۳ و ۴۲ هم یکی ان:)) کتاب تونل از ارنستو ساباتو. کتاب تم عاشقانه و روان شناختی داره.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ سلام بر شما کتاب بر جاده های آبی سرخ از نادر ابراهیمی یک داستان ۶۸۰ صفحه ای هست در مورد میرمهنای دُغابی و رویارویی اش با با بیگانه های اروپایی در جنوب ایران . داستان های جالبی هم به موازات داستان اصلی داره . کتاب فضای بسیار جالبی داره . با اینکه حجم اش زیاده ولی خیلی روان نوشته شده و به سرعت میشه کتاب رو کامل خوند .

وقتی همه آنچه زندگی به درون شما پیشکش کرده را تا سر حد هجومِ شورى متعالی زیستید، به مرحله ای می رسید که دیگر نمی توان هیچ چیز را تجربه کرد؛ چراکه دیگر چیزی باقی نمانده. این است که دیگر عشق با عشق و معشوق با معشوق برایتان تفاوت نمی‌کند. مهاجرت و ماندن یکی می‌شود، و سلامت و بیماری از وزن هم می‌کاهند. پوچی ثمره‌ی غایی پایان این اوضاع است. هر چه درونت عمیق‌تر و پر تر، سقوطت تندتر. در خود می بالی، دیوانه وار پخته می‌شوی، تا جایی که در درون به خدایی می‌رسی، و سپس بال کروبی خود را به دورخویش می‌پیچی و در سقوطی رقص وار به قعری می‌افتی که خودت کنده‌ایو دیگری رایارای  رسیدن به آن نیست. چیستیم ما در رقص با گرداب درونی که به درون پوچی شیرین قدرت و خدایی فرو می بلعدمان؟ خلاقیت و نوشتن، راه نجاتی موقتی از چنگال پوچی مرگ است. راه نجات بلندتر، داشتن همراهی‌است که او هم بر لب همچین پرتگاهی راه برود، و دست در دست، توازنِ عدم سقوط را نگه دارید. چنین بادا و بیش باد @dardelnegashtegan