ناتمامی.

برای وقتی‌که به‌ قدر جوانه‌ی سیب‌زمینی‌ای که در انباری تاریک روییده باشد بی‌جانی. @lifearoundnill

« مثل میزی چوبی؛ که دلتنگی‌اش او را به درختی که بود، بازنمی‌گرداند…»

داشتم ماه رو از پنجره نگاه می‌کردم که بهش گفتم وقتی چشم‌هام پر از ستاره‌های کوچیکه یا حتی وقتی که غم، لکه سالک بزرگی روی قلبمه، دلم بغلش رو می‌خواد.

«گفتم: چند دقیقه این‌جا بنشین و به من تکیه بده. گفت: کارم از تکیه گذشته. دلم می‌خواهد توی بغلت بمیرم.»

“Je t’aurais suivi en enfer” I would’ve followed you into hell

یک شب تب‌دار‌ تابستان، برق رفته بود و صورتت را فقط با نور ماه می‌توانستم ببینم. هنوز ماه را که توی عسل چشمانت غلت می‌خورد خاطرم هست. کاش می‌توانستم ذره‌ای از تنهایی و دردی که ذره ذره تو را می‌خورد کم کنم.