خسروی.

روز رو به امید شب شدن و رسیدن به تختم می‌گذرونم. دارم تمرین می‌کنم بدون لباس خوابیدن رو. مگه اصلا کاریه که باید براش تمرین کرد؟ مجدد به اتفاقای امروز فکر می‌کنم. ناراحتم. از دست خودم بیش‌تر. گمونم فقط یه انگیزه برام مونده. هرجای شهر باشم خودمو برسونم خونه. لباسم رو دربیارم و تختم رو بغل کنم. اجازه بدم این تشک لعنتی خستگیم رو قورت بده. حالا می‌تونم با تنی خالی از هر خستگی جسمی و حتی لباس به همه اون چیزهایی که می‌خوام فکر کنم.

کاش سه چهار متر بودی. دلم می‌خواست توی بغلت محو شم.

نمی‌دونم متوجه هستید یا نه. من توی حموم آدم موفق‌تری هستم. لهجه‌م بهتره. توی دعواها موفق می‌شم. توی مصاحبه کاری بعد معرفی خودم بهم می‌گن بفرما شرکت مال شما‌. با این همه دستاورد تا حالا کجا بودی؟ بعد از خوندن سخت‌ترین نت‌های تصنیف اقا شجریان مورد تشویق فن‌هام قرار می‌گیرم. کلا ورژنی از من توی حموم هست که کاش ده درصدش رو توی بیرون داشتم.

به حدی معتاد ریلز دیدن هستم که حاضرم براش بمیرم. شما چطور؟

امروز وی‌پی‌انم قطع بود. اینطوری ریلز دیدم.

شاید نظریه ناجالبی باشه ولی این عکسای کیتی و باربی و هایده که روش تکست می‌نویسن خیلی زیاد مسخره‌س.

When Shawn was aggressively shaking himself, kicking the ground and yelling "I WONDER WHAT IT'S LIKE TO BE LOVED BY YOU" on top of a cliff, I felt that.

When Shawn was aggressively shaking himself, kicking the ground and yelling "I WONDER WHAT IT'S LIKE TO BE LOVED BY YOU" on top of a cliff, I felt that.