[ ماضیِ بَعید ]

از مرگ خوشحال شدن چیز جدیدی نیست. پیش از این هم واکنش‌هاتون رو از رفسنجانی تا کودکان ۱۵-۱۶ ساله دیدیم! این شعارهای «انسانیت» از قواره خیلی‌ها بزرگ‌تره.

عاشقانی که مدام از فرجت می‌گفتند عکسشان قاب شد و از تو نیامد خبری..

مرگ، برآیند سبک زندگی‌ست

راجع به موضع سیاسی یا احساسی یا چیزی مختارید. منم موضع احساسی ندارم الان. فقط یه‌طوری نشه، یه حرفی نزنیم که روز قیامت نتونیم ازش دفاع کنیم. همین.

که کاش حیات و ممات ما هم منسوب به شما خانواده‌ی نور باشه..

که کاش حیات و ممات ما هم منسوب به شما خانواده‌ی نور باشه..

مردم جالبی هستیم. نه دوست‌و می‌شناسیم نه دشمن‌و. همینطوری رو دنده خلاص می‌ریم جلو.

حالا از اون افق یا یه دسته دمنتور میاد یا صور اسرافیل.

علم‌الهدا دیده آخراشه، شهر و استان رو نفرین سیاه کرده. مث راسپوتین.

وقتی خیلی بی‌قرارم می‌خوابم و وقتی خیلی آروم‌ام هم می‌خوابم ولی این دوتا خواب خیلی با هم فرق دارن. اولی درباره‌ی فرار کردنه و دومی درباره‌ی در صلح بودن با همه‌چیز و جهان. اون رابطه‌ای که اکثر آدم‌ها با خوردن دارن من با خواب دارم. در نهایت تمام احساسات پیچیده‌ی بزرگسالی ختم می‌شن به نیازهای اولیه‌مون که از نوزادی داشتیم؛ عجیب و جالبه.