همین

در کل که آدما ناامید کننده‌ان.

هر چی فکر میکنم به جایی نمیرسم تو زندگی‌م که تلاش کرده باشم به آدما آسیب بزنم اما نمیدونم چی میشه آدما تلاش میکنن بهم آسیب بزنن؟

طمع وصل تو می‌دارم و اندیشه‌ی هجر دیگر از هر چه جهانم نه امید است و نه بیم

صاحب الزمان، هارداسان؟

تینگ ایرانیا قهرمان سازی و فراموشی‌ه. جالب.

🥂

حقیقتا من همین الان هم ناامیدم اما شعله‌ی کوچکی در قلبم دارم که نه من بلکه خداوند ازش مراقبت میکنه.

مامان و بابام خیلی امیدوارن و پایمردن. بعد ازم می‌پرسن‌ تو چرا ناامید نمیشی؟

لطف تو دریاست، دریاست منم ماهی‌اش.

این دیگه پی ام اس نیست، افسردگیه.