ـــــــزُلـــــــ

* ای کشته‌ی شیوخ مقدس‌نما.

مشترک مورد نظر در انتظار پاییز است. 💬Araz Artikal @Kafiha

دهات/روز اول.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ واکنشا بخاطر اینه که همه‌ی این سالها حق نداشتی بهمون دروغ بگی، همین. اگه انسان عزت نفس داشته باشه اینجوری برخورد میکنه نه اینکه اوکی طوری نیست بهم دروغ گفتی .

آدما اینجوری شدن که با دروغ و فیلم بازی کردن خوشحالم کن اما با صداقت و راستی لحظه‌ای بهم فشار نیار.

امروز حین کار همش داشتم به این فکر میکردم که واقعا اکثر آدم‌ها دروغِ مطلوب شنیدن رو بیشتر از واقعیت تلخ دوست دارن. ترجیح میدن سالها بهشون دروغ بگی اما هیچ وقت صادقانه از چیزی حرف نزنی که بهشون فشار میاره. مثل جریان مجتبی شکوری و واکنش هایی که بهش داشتن. اینکه طرف از اول نگفته بوده و حالا به هر دلیلی راجع بهش حرف زده به کنار! اما واقعا واکنش مردم برای من خیلی جالب بود. حس میکنم هنوز اون فرهنگِ صداقت و راستی در ما جانیفتاده. مثلا اگه حق کسی برگردنت باشه، تا بهش بگی فلانی اینطوری شده چکار کنم که حلالم کنی، یجوریییی دیگه باهات رفتار میکنه که میگی کاش رفته بودم جهنم اما نمیگفتم بهش. :/ واقعا نمیفهمم این موضوع رو. چتونه واقعا؟

امروز از همون ساعتی که خانواده رفتن باغ بیدار بودم. یعنی مامان بیدارم کرد که بگه برای ناهار غذا بپزم و بعدش اینقدر گرم بود که نشد به خواب ادامه بدم. یکم نقاشی کردم و آشپزی و مرتب کردن خونه. احتمالا بعدازظهر باهاشون برم چون نیومدم اینجا که بازم بمونم خونه و تنها باشم. الان فصل چیدن آلبالوهای باغه و خب درسته وقتی میری کار هست و گرما و خستگی، اما همون دورهم بودن و معاشرت لذت بخشه.

دهات واقعا خوبه. درسته من بیشتر از یک هفته نمیتونم توش بمونم و حوصله‌م سر میره. اما همون یک هفته سرشار آرامشه.

[آرزویی جز شکستن در تلاطم های آغوشت ندارم.]

آفتاب هنوز گرماشو رو سطح شهر پهن نکرده بود که به گلهای مامان آب دادم و بهشون قول دادم وقتی از پیشش برمیگردم، یا خودش رو بیارم یا عطرشو. میدونم اوناهم مثل من دلشون برای بودن مامان تو این خونه تنگ شده. حالا امروز بعد تقریبا یک ماه دارم میرم پیش مامان و بابا و خب از اعماق وجودم خوشحالم.