زندگی🍃

واقعا کسی هست تو این دنیا که توی ابهام زندگی نکنه؟

حسین، انگار سرزمین محبوب قلب من، جاییست که تو قدم برداشته باشی…

نمیدونم اینجا گفتم یا نه ولی من تقریبا یک‌سالی میشه که کوچ دارم، یعنی «مربی زندگی»، تا حالا بیشتر مواقعی که پیشش رفتم با حال خوب اومدم بیرون، کارکردش برای من بهتر دیدنه، خیلی وقتا جهان اطرافم رو تار می‌بینم و این تار دیدن باعث میشه نتونم اونقدری که باید حالمو خوب نگه دارم ولی امروز حسش برام مثل گفتگو با خواهر بزرگتر بود. خوبی‌هام رو به چشمم اورد، خود واقعیم رو بهم گوش زد کرد، تمام دستاورد‌های این یک سال رو برام شمرد و تونست منو از جنگ داخلی نجات بده.

ابر بهارون تو بگو بر کوه نباره بر من بباره @zendegijatt

اینجا می‌نویسم که یه روزی میرم رم، توی اون بافت جذاب قدم می‌زنم و براتون از حس و حالم می‌گم.

دلم میخواد یکی دو هفته تهران نباشم، برم خونه‌‌مون پیش مامانجون، خودم با خودم باشم، عصرها فاطمه بیاد پیشم، بریم قدم بزنیم، بریم پیش دایی جون، یه فاتحه بفرستم. دلم فرار کردن می‌خواد. همین چند روز آینده خواهم رفت…

.

شلوغی ذهنم باعث میشه شب‌ها بیدار شم و فکر کنم، بیدار بشم و فکر‌کنم و منطقی‌تر رفتار آدم هارو تحلیل کنم، توی سکوت شب، تو دیگه میتونی خیلی دقیق بفهمی چی داره اذیتت میکنه، کدوم رفتار چه کسی رو مخته، چه چیزی داره بهت استرس وارد میکنه؛ ولی آیا تو با همه‌ی این‌ها میتونی کنار بیای؟!

خیال، آزادیست.

گر بوی تو را باد به منزل برساند، جانم برهاند…