کانال 0 تا 100

عزیز بودن آدمها به این نیست که وقتی می بینیشون چقدر از دیدنشون خوشحال میشی ؛ به اینه که وقتی نمی بینیشون چقدر دلت براشون تنگ میشه ! 💕

🎧🎙 #سالار_عقیلی 🎵 کنار من باش عاشقِ شوریده دل در دفترِ شعرش نوشت هرکسی یک دلبرِ جانانه دارد من " تـــــــ♡ـــــو " را❤️ ♥️ شبتون پر از آرامش الهی✌️🌸👋

یک شب دلی به مسلخِ خونم کشید و رفت دیوانه‌ای به دامِ جنونم کشید و رفت پس کوچه‌های قلبِ مرا جستجو نکرد امّا مرا به عمقِ درونم کشید و رفت یک آسمان ستاره‌ی آتش گرفته را بر التهابِ سرد قُرونم کشید و رفت من در سکوت و بغضِ شکایت به سرنوشت خطی به روی بختِ نگونم کشید و رفت تا از خیالِ گنگِ رهایی رها شوم بانگی به گوشِ خوابِ سُکونم کشید و رفت شاید به پاسِ حرمتِ ویرانه‌های عشق مرهم به زخمِ فاجعه گونم کشید و رفت تا از حصارِ حسرتِ رفتن گذر کنم رنجی به قدرِ کوچِ کنونم کشید و رفت دیگر اسیرِ آن منِ بیگانه نیستم از خود چه عاشقانه برونم کشید و رفت #افشین_یداللهی 🍂🍂....

. بابا لنگ دراز عزیزم ؛ بعضی آدم ها را نميشود داشت ، فقط مي شود يک جور خاصي دوستشان داشت . بعضي آدم ها اصلا برای اين نيستند که براي تو باشند يا تو برای آن ها! اصلا به آخرش فکر نمي کني. آنها براي اين هستند که دوستشان بداري! آن هم نه دوست داشتن معمولي نه حتي عشق؛ يک جور خاص از دوست داشتن که اصلا هم کم نيست. اين آدم ها حتي وقتي که ديگر نيستند هم در کنج دلت تا ابد يک جور خاص دوست داشته خواهند شد. #جین_وبستر💞 #عاشقانه_دوستت_دارم💋 🍂🍁🍂🍁...

حسّ و حال همه ی ثانیه ها ریخت به هم شوق یک رابطه با حاشیه ها ریخت به هم گفته بودم به کسی عشق نخواهم ورزید آمدیّ و همه ی فرضیه ها ریخت به هم! روح غمگینِ تو در کالبدم جا خوش کرد سرفه کردی و نظام ریه ها ریخت به هم در کنار تو قدم می زدم و دور و برم چشم ها پُر خون شد، قرنیه ها ریخت به هم روضه خوان خواست که از غصّه ی ما یاد کند سینه ها پاره شد و مرثیه ها ریخت به هم پای عشق تو برادر کُشی افتاد به راه شهر از وحشت نرخ دیه ها ریخت به هم بُغض کردیم و حسودان جهان شاد شدند دلمان تنگ شد وُ قافیه ها ریخت به هم . . من که هرگز به تو نارو نزدم حضرت عشق پس چرا زندگیِ ساده ی ما ریخت به هم؟! #امید_صباغ_نو ....

من تو را مثل سال های اول دهه ی شصت دوستت دارم , آن وقت ها که گوشی نبود , صفحه ای نبود که در آن تکه تکه حرفهایت را بزنی و همان لحظه منتظر جواب هایش باشی . تمام حرف هایت را یک جا در نامه ای می نوشتی , چند بار می نوشتی تا یک وقت بد خط از آب درنیاید . ماه ها منتظر می ماندی موهایت را با روغن نارگیل یک طرفه شانه می زدی تا یک روزی , یک جایی , خیلی اتفاقی او را ببینی .. از کوچه ای که چند بار از آنجا رد شده است با آن مانتوی گشاد سبز رنگ و مقنعه ای که رقم ناچیزی مو از آن دیده می شود .. از فرط عظمتی که جانت را وسعت هضم آن نیست دستانت به لرزه می افتاد نامه را پنهان می کردی , زیر لبت می خواستی داد بزنی دوستت دارم و تمام حرفت این است که دنیا فقط با تو زیباست اما حرف لای دندانت گیر می کند . همه چیز را بیخیال می شوی و آن لحظه می گویی بگذار زیر چشمی به اندازه یک عمر نگاهش کنم تا یاد و خاطره ی آن روز باشکوه را بین تمام ثانیه های باقی مانده ی زندگیم تقسیم کنم . از آن روز به بعد هر کجا که می روی , یکهو لبخندی روی لب هات جاری می شود . آن لبخند , چشمانی ست که هر ازگاهی می آید و به جای چشمهای تو دنیا را تماشا می کند .. من تو را مثل سال های اول دهه ی شصت , دوستت دارم .. #ناشناس 🍁❤️...