♡آوای دوست داشتن♡

#پارت۳۱۲ #آوای_دوست_داشتن با حرص از جا بلند شد و گوشیش و کیف پولش رو گذاشت کنار ظرف بستنی . آرتا:لطفا مواظب اینا باش تا من بیام . کمی دیگه بستنی خوردم و گفتم:قول نمیدم ‌. و سمت سالن رفت . با خنده به دخترا نگاه کردم که داشتن میومدن سمتم . آتنا با خنده گفت:ای خدا شما دوتا رو نمیشه یه چند ثانیه تنها گذاشت . محیا گفت :چی گفت حالا خاستگاری کرد یا وقت ما به حدر رفته ؟ _اممم خاستگاری که کرد ولی من قبول نکردم . دوتاشون مثل این لاستیک های پنچر شده نگاهم کردن و چشماشون رو چپ کردن . شاکی روبه اتنا گفتم:حسابم با تو هم بمونه برای بعد . آتنا هم با چهره مظلوم شده روبه محیا گفت:کار بدی کردم میخوام دوتا کبوتر عاشق رو به هم برسونم . نزاشتم محیا دهنش رو باز کنه و سریع گفتم:اینکه منو تو عمل انجام شده میزاری بده . محیا :منم اینجا به پشمتون حساب نمیکنین ها ، دنی آتنا با من بود نه تو . و بعد رو به آتنا گفت:نظری ندارم . با اومدن آرتا به سمتمون صحبت رو تموم کردیم . نگاهم به شلوار آرتا که افتاد دستم رو روی لبم گذاشتم و سرم رو سمت دیگه برگردوندم . جوری کثیف شده بود و آرتا با آب پاک کرده بود که هر کس اون رو میدید فکر می‌کرد آرتا خرابکاری کرده . سریع روی صندلی نشست و و روبه ما گفت:به بدبختی پاکش کردم تمام شلوارم خیس شده . آتنا چشمک ریزی زد و با خنده گفت:حالا نکنه جدی خودتو خیس و با بستنی ماستمالی کردی .

#پارت۳۱۱ #آوای_دوست_داشتن با لحن تمسخر آمیزی گفتم:ایندفعه دیگه میخوای ول کنی بری پی کدوم مشکل! کلافه شده بود و اینو از چهره‌اش خوندم . دست رو به هم گره زد و روی میز گذاشت و کمی سکوت کرد و بعد با لحن آرومی گفت:دنیز اینبار همه چیز فرق داره بهت قول میدم . شونه راستم رو بالا انداختم و قاشقی بستنی توی دهنم گذاشتم . با دیدن بی‌تفاوتی من لبخند ریزی زد و سری به معنای تاسف تکون داد ، فکر کنم قطع امید کرد . بعد از خوردن قاشق دیگه ای بستنی گفتم:من باید فکر کنم . نفس عمیقی کشید:باشه تا هر زمان که میخوای فکر کن فقط منطقی تصمیم بگیر . با چهره شاکی سمتش خم شدم و گفتم:یعنی من منطق ندارم ! با چشم های گرد شده و بیرون زده گفت:چرا حرف تو دهن من میزاری کی همچین حرفی زدم گفتم یعنی یه تصمیم درست بگیر . دوباره با لجبازی تمام گفتم :نه تو منظورت این نبود سر منو شیره نمال. آرتا:ببین... با چپ شدن ظرف بستنی روی خشتک شلوارش حرفش نیمه تمام موند . با حرص کف دستش رو به پیشونیش کوبید و گفت:لعنت به شانس گو*ی که من دارم . ظرف بستنی رو روی میز گذاشت و با نیم نگاه به من که سرم رو زیر انداخته بودم گفت:بخند یه وقت نترکی . با لحن حق به جانبی گفتم:تو نگران نباش ، برو اینا رو تمیز کن بد جایی رو کثیف کرده .

#پارت۳۱۰ #آوای_دوست_داشتن درحالی که آرتا داشت لطیفه های چرت و پرت میگفت و اتنا و محیا هم اون رو همراهی میکردن سفارشاتمون هم رسید. هر چهار تا بستنی شکلاتی بود که روش خیلی قشنگ تزئین شده بود . آرتا بستنی من و خودش رو جلومون گذاشت دوتا بستنی که توی سیتی بود رو سمت اتنا حل داد و براش چشم و ابرو اومد که از نگاهم پنهون نموند . اتنا هم با لبخند از جا بلند شد و دست محیا رو هم گرفت و روبه من گفت:من و محیا بریم داخل آخه باهاش یه کاری دارم . و با برداشتن سینی بستنی ها به داخل سالن رفتن . آرتا هم از فرصت استفاده کرد و اومد نشست روبه روی من . در حالی که با بیخیالی تمام بستنی رو میخوردم آرتا شروع به حرف زدن کرد:اممم دنیز نمیدونی امروز که اتنا گفت باهم بریم رستوران چقدر خوشحال شدم . با بی‌تفاوتی گفتم:خب . انگار زد حال خورد ولی دوباره گفت:دنیز من میخوام باهم ازدواج کنیم . اول کمی خیره نگاهش میکنم اونم توی چشمام خیره میشه . بعد با صدای بلندی زیر خنده میزنم طوری که سنگینی نگاه مردم رو روی خودمون حس میکنم . چند ثانیه طول کشید تا خندم تموم بشه ولی لبخند تمسخر آمیزی روی لبم بود . با اشاره به خودم گفتم:با من ازدواج کنی ! تو ! سری تکون داد ولی من دلم میخواست به قیافش بخندم مثل‌ بادکنکی که بادش خالی شده .

#پارت۳۰۹ #آوای_دوست_داشتن بهت زده اول یه نگاه به من یه نگاه به غذا و یه نگاه به بچه ها کرد و در آخر ناچار گفت:باشه . با چهره جمع شده روبه اتنا گفتم:اندازه ارث باباشون پول میگیرن چندتا برگ کاهو و دوسه تا دونه میگو میدن دست مردم . آتنا سری تکون داد و با دست لبخند روی لبش رو پوشش داد . به آرتا که داشت خیره نگاهم می‌کرد گفتم:نوشابه منو باز کن . سری به معنای تایید تکون داد و در نوشابه رو باز کرد و توی جام لبه طلایی ریخت و جام رو سمتم گرفت . لبخندی زدم و جام رو ازش گرفتم که با دیدن لبخندم نیشش تا بناگوش باز شد . با اینکه غذاهای گرونی داشت و ولی طعم بی‌نظیری داشت . دلم یه کوچولو برا آرتا سوخت پس یکی از تیکه های فیله رو نصف کردم و توی ظرف ارتا گذاشتم . متعجب که نگاهم کرد گفتم:این برای تو . و اشاره به ظرف خودم کردم و گفتم:اینم برای من . محیا نیشخندی زد و گفت:چه بخشنده ! چپ چپ نگاهش کردم که سرش رو به کار خودش مشغول کرد . بین خوردن غذاهای کمی هم حرف زدیم و بعد حساب کردن غذاها و میز که آرتا پیاده شد به پیشنهاد خودش رفتیم بستنی فروشی . روی میز های توی محوطه نشستیم هوا گرم بودن و خوردن بستنی کیف میداد . بشتر مشتری های کافه بیرون نشسته بودن هم سرسبز بود هم چراغونی ، خلاصه که جای خیلی خفنی بود .

#پارت۳۰۸ #آوای_دوست_داشتن هر سه با دهن باز از ورودی رستوران به داخل رفتیم . آرتا با نیش باز من رو مورد خطاب قرار داد:خب خانم میز شماره ۱۰ رو رزرو کردم ، از این طرف . با شاره دستش نگله ازش گرفتیم و سمت میز‌مورد نظر رفتیم . فضای رستوران خیلی رمانتیک و آروم بود و موزیک ملایمی هم در حال پخش . اصلا از سر و شکلش معلوم بود که چقدر غذاهای گرونی داره . اون دوتا موزی که همراه ما اومدن بودن از قصد منو و کنار آرتا نشوندن و خودشون با لبخند مسخره‌ای غذا سفارش دادن . با حرص منو رو از دست آرتا کشیدم و بازش کردم . اول نگاهم بین قیمت ها رفت و با لبخند موزی گرون ترین غذا رو سفارش دادم یه اسم عجیبی هم داشت . آرتا متعجب گفت:مطمئنی دنیز. _ بله که مطمئنم . سری تکون داد و پیشخدمت سفارش ها رو ثبت کرد . زمانی که پیشخدمت یه بشقاب سالاد همراه چندتا دونه میگو و قارچ جلوم گذاشت نزدیک بود دوتا شاخ روی سرم سبز بشه . روبه پیش خدمت گفتم:این همونه که سفارش دادم ! سری به معنای تایید تکون داد و آزمون دور شد . محیا سرش رک روی میز گذاشته بود ولی لرزیدن شونه هاش نشونه خنده بود . آرتا که برگشته بود طرف دیگه و آروم میخندید آتنا هم گه دیگه گفتن نداره ، پخش زمین نشه خیلی خوبه . با اخم نگاه به غذای آرتا کردم ، یه تیکه فیله مرغ گریل شده با مخلفات . سریع بشقاب ها رو عوض کردم و مشغول شدم . محیا خندان ، آتنا متعجب و آرتا بهت زده به من نگاه می‌کردن. آرتا با اشاره به غذای خودش که حالا مال من شده بود گفت:این غذای من نبود آیا؟! لبخندی زدم و گفتم:بود و ولی حالا ماله منه . بعد اخم مصنوعی کردم:مگه تو منو دوست نداری خب یه فداکاری کن و اون غذای نامعلوم رو بخور .

#پارت۳۰۷ #آوای_دوست_داشتن سری به معنای تاسف تکون دادم و روبه محیا گفتم: چه رفیقی دارم من ، با یه لبتاب و شام منو میفروشه ! بعد با لحن شادی روبه آتنا گفتم :حالا که اینطور شد امشب شام من و تو و محیا میریم همون رستوران معروف به دعوت آرتا . محیا خنده‌ی بلندی کرد و گفت:ایول این خیلی خوبه ، اتی برو اطلاع بده دیگه . آتنا با قیافه بهت زده و دهن باز مونده گفت:چی ! اشاره گوشی توی دستش کردم:تو خبر بده اون با کله قبول میکنه . و بعد با خنده سمت رخت کن رفتم تا لباس هام رو عوض کنم . بعد از تعویض لباس از باشگاه بیرون زدیم ، آتنا هم تل خبر رو به آرتا داد با کله که نه با تمام اعضای بدن قبول کرد . محیا:پس ساعت هفت منتظرتم دنی . _ باشه . و بعد روبه اتنا گفتم:در ضمن به آرتا هم بگو ساعت هفت بیاد دنبال من که بریم دنبال محیا . سری تکون داد و از هم خداحافظی کردیم .بعد از رسیدن به خونه یه دوش مفصل گرفتم و خبر شان بیرون رفتن رو به مامان دادم اول کمی نگاهم کرد و بعد گفت:با محیا و اتنا من نیشخندی زدم و به مسخرگی گفتم:نه پس با پسرخاله هاشون . اخمی کرد و گفت:مگه نمیخوای بری خب برو حاضر شو دیگه . بعد زیر لب با خودش گفت:بعد وایستاده اینجا منو مسخره میکنه . کمی اب خوردم و رفتم اتاق برای حاضر شدن. ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

#پارت۳۰۶ #آوای_دوست_داشتن نیشخندی زدم:حقته ، دِ یالا پاشین دیگه . هردو از جا بلند شدن به داخل سالن رفتن . خودم هم دوباره سمت تردمیل رفتم و روشنش کروم و روی سرعت متوسط گذاشتم و پریدم روش . بعد از چند ثانیه اتنا اومد کنارم . آتنا:دنیز میگم بعد از باشگاه بریم کافه گل یخ . _ این کجاست ! اتنا:سر خیابون همین باشگاه . با نفس نفس گفتم:شما دوتا که نا الان داشتین میخوردین ‌! اتنا:خب نه اونجا فرق داره ، بریم دیگه. _ باشه میریم . اتنا هم چرخی زد و با غرغر گفت:پس کی تموم میشه . با تشر گفتم :وای منو دیونه کردی آتی برو تا نیم ساعت دیگه وقت تموم جان محیا . خندید و راهش رو گرفت و رفت . با اینکه اسپیلت باشگاه روشن بود اما من به خاطر ورزش داشتم عرق میریختم . وقت که تموم شد محیا و اتنا کنارم اومدن . محیا با خنده گفت :دنی خیلی عرق کردی اینجا میری حمام ؟ رو کردم سمت اتنا و گفتم:آتی کافه رو امروز بیخیال جون تو بدنم نمونده . قیافش پکر شد و آروم گفت:برای من که مهم نبود فقط به آرنا زد حال خورد ‌. من جامونده روبهش گفتم:آرتا ! تو باز با اون دست به یکی کردی ! دید خیلی خراب کرده اومد که جمعش کنه :اوممم خوب چیکار کنم . بعد شاکی گفت:قول یه لب تاب و شام توی یه رستوران خیلی معروف رو ازش گرفتم .

#پارت۳۰۵ #آوای_دوست_داشتن ___ با نفس نفس از روی تردمیل پایین پریدم و بطری آب معدنی رو از روی صندلی برداشتم و نیمش رو خوردم . با دستمال عرق روی پیشونیم رو پاک کردم . به اطراف نگاه چرخوندم تا محیا و اتنا رو پیدا کنم . پریا مربی بدنسازی که داشت از کنارم رد میشد کردم و گفتم:پری ، محیا و اتنا رو ندیدی ؟ سری تکون داد و با خنده شاره به بیرون کرد :کافه باشگاه بودن و مثل هیولا داشتن میخوردن . لبخندی زدم و گفتم:بعد توقع هیکل مانکن رو هم دارن . سری به معنای تایید تکون داد و سمت تردمیل رفت . مجله بی استفاده ای رو که روی صندلی افتاده بود رو برداشتم و در حالی که خودم رو باد میزدم سمت کافه رفتم . وارد که شدم دوتاشون رو دیدم که نشسته بود و هر و کِرشون بالا بود و داشتن خوراکی میخوردن . کنارشون ایستادم و تازه متوجهم شدن و خندشون از لب پرید . محیا با تته پته گفت:امم چیز ما یکم خسته شدیم گفتم یه کوچولو به خودمون برسیم . نگاه به مخلفات جلشون کردم :آره خیلی ورزش کردی باید هم به خودت هم برسی . لبخند مسخره ای زد ، روبه اتنا که با لبخند سرش رو پایین انداخته بود کردم و گفتم:تو دیگه چرا ! انگار خودش رو به زور نگه داشته بود که با پایان حرفم ترکید از خنده . چشم غره ای به هردوشون کردم و گفتم:اسما دنبالتون می‌گشت. و بعد روبه محیا گفتم:و اینکه گفت ورزش محیا این جلسه سنگین تره . قیافش گرفته شد و آروم گفت:اوف این خوراکی ها که کوفتمون شد .

#پارت۳۰۴ #آوای_دوست_داشتن سری تکون داد و گفت:نوچ بیچاره دلم براش سوخت . _ چرا! لبخند نمکی زد:چون منم ضربه دستت رو چشیدم و درکش میکنم . سرم رو سمت پنجره طرف خودم چرخوندم و گفتم:مسخره . آرتا:شمارم رو از بلایی بردار تا با هم حرف بزنیم الان که دیگه وقت نمیشه . _ وقت میشه تو حرفت رو بزن . آرتا:توی یه فرصت بهتر حرف می‌زنیم دنیز . _ باش نرو تو کوچه همینجا وایسا . آرتا:باشه . ماشین رو سر کوچه نگه داشت ، کمی خیره نگاهش کردم که نیشش باز شد و با خنده گفت:چیه جذاب ندیدی شما! _ اوسکل ندیده بودم . برخلاف اینکه فکر میکردم ناراحت میشه در عوض صدای خند‌اش بلند تر شد . خداحافظی زمزمه کردم و سریع پیاده شدم . در ماشین رو از حرص خیلی محکم کوبیدم و سمت کوچه راه افتادم ولی صداش رو از پشت سر شنیدم : در فدای یه تار موت دنیز خوشگله . چشمام توی حدقه گردشی کرد و لبخند محوی روی لبم جا خوش کرد که عمر کمی داشت و با زور انگشت از بین رفت . اولین کاری که بعد از رسیدن به خونه کردم کندن لباس های اضافه و نشستن جلوی اسپیلت بود و خوردن آبمیوه دست‌رنج مامان .

#پارت۳۰۵ #آوای_دوست_داشتن _______ با نفس نفس از روی تردمیل پایین پریدم و بطری آب معدنی رو از روی صندلی برداشتم و نیمش رو خوردم . با دستمال عرق روی پیشونیم رو پاک کردم . به اطراف نگاه چرخوندم تا محیا و اتنا رو پیدا کنم . پریا مربی بدنسازی که داشت از کنارم رد میشد کردم و گفتم:پری ، محیا و اتنا رو ندیدی ؟ سری تکون داد و با خنده شاره به بیرون کرد :کافه باشگاه بودن و مثل هیولا داشتن میخوردن . لبخندی زدم و گفتم:بعد توقع هیکل مانکن رو هم دارن . سری به معنای تایید تکون داد و سمت تردمیل رفت . مجله بی استفاده ای رو که روی صندلی افتاده بود رو برداشتم و در حالی که خودم رو باد میزدم سمت کافه رفتم . وارد که شدم دوتاشون رو دیدم که نشسته بود و هر و کِرشون بالا بود و داشتن خوراکی میخوردن . کنارشون ایستادم و تازه متوجهم شدن و خندشون از لب پرید . محیا با تته پته گفت:امم چیز ما یکم خسته شدیم گفتم یه کوچولو به خودمون برسیم . نگاه به مخلفات جلشون کردم :آره خیلی ورزش کردی باید هم به خودت هم برسی . لبخند مسخره ای زد ، روبه اتنا که با لبخند سرش رو پایین انداخته بود کردم و گفتم:تو دیگه چرا ! انگار خودش رو به زور نگه داشته بود که با پایان حرفم ترکید از خنده . چشم غره ای به هردوشون کردم و گفتم:اسما دنبالتون می‌گشت. و بعد روبه محیا گفتم:و اینکه گفت ورزش محیا این جلسه سنگین تره . قیافش گرفته شد و آروم گفت:اوف این خوراکی ها که کوفتمون شد .