لولی‌

غمتو از گوشه و کنار جارو می‌کنی و زیر فرش قایم می‌کنی. غمتو نگه می‌داری تا هروقت دلت خواست بهش برگردی. غمت مثل برگ پژمرده و خشک شده‌ی گلت نیست که درش بیاری و دورش بندازی. غم تو توی خونه می‌مونه. خونه‌ای که تویی.

When dreams bring lingering regret, laugh. If they appear while you're awake, don't close your eyes. +

زمینِ زیر پای ما شکننده و نازک باقی می‌مونه، تا روزی که انقلاب زن‌ زندگی‌ آزادی پیروز بشه.

«زندگی عادی» این روزها معنای پوسته‌ی‌ شکننده‌ایه که نمی‌دونی با کدوم قدمِ تو قراره ترک بخوره و بشکنه و تو رو پرت کنه درون گودال غم راکدی که هربار با چنگ و دندون خودتو ازش بیرون کشیدی. هر اسم آشنایی که می‌شنوی، به جفت بودن چشم‌هات که تو آینه خیره می‌شی، نفس که می‌کشی و به اون‌هایی که نمی‌تونستن نفس بکشن فکر می‌کنی، مرگ‌هایی که از لابه‌لای خط‌خطی‌های‌ تیره‌ی روی دیوارا می‌خونی، بارون بدون رنگین کمون، عددای توی تقویم، صدای اذان، هرچیزی که همیشه بوده ولی حالا معنای دیگه‌ای به خودش گرفته، همه‌ و همه اثبات عادی نبودن و نشدنه. روزمرگی یادآوری مطلق هر چیزیه که تا به امروز براش جنگیدیم.

تصویر این بوسه تا ابد توی ذهنم باقی می‌مونه. بوسه‌ی وداع مادری به پیکر پتوپیچیده‌ی پسرش، نه با مویه و زاری، که با خشم. این بوسه، خشمِ ماندگاره.

انقلاب، رخدادِ حقیقته. بقولِ بَدیو، مثلِ عشق و هنر و علم. هروقت تونستی به پیش از انیشتن برگردی، به پیش از رنسانس برگردی، به پیش از عاشق شدنت برگردی، اون‌وقت می‌تونی به پیش از انقلاب هم برگردی! وقتی چرخ انقلاب به حرکت دربیاد، خودِ انقلابیون هم نمی‌تونن نگه‌ش دارن.

برای خلیل عالی‌نژاد، که ۲۷ آبانِ بیست و یک سال پیش، پیکرش رو پاره پاره کردند و بعد جسم نیمه‌جانش رو سوزوندند. برای صدای خلیل و سرانگشت‌هاش، و برای همه‌ی جان‌های عزیزی که حتی بیرون از وطن هم از ظلم غاصبان وطن در امان نبودند.

(کاش تنبوری بودم در دست‌های خلیل)

بیان کردن اینکه «هممون داریم با دشمن مشترک می‌جنگیم و تفرقه نندازید» زمانی توجیه مناسبی برای نپرداختن به جهت‌گیری و اعمال آدم‌ها به حساب میاد که کوچکترین شک و شبهه‌ای روی مشترک بودن دشمنمون وجود نداشته‌باشه.

این صفحه بارها عامدانه یا سهوا اخبار جعلی و جهت‌دار منتشر کرده، از خبر هک شدن صداوسیما گرفته تا دیروز که توئیت کرد مردم اهواز مسلح شدن. شیوه‌ی خبررسانیش هم هیجانی و بعضی‌وقت‌ها به شدت آسیب‌زنندست. نمی‌شه با قطعیت گفت کدوم سمت ایستاده، ولی خب یه رد فلگ کنارش بذاریم که هم بدونیم برای انتشار عکس و ویدئوهامون رسانه‌ی امنی نیست، و هم اینکه حواسمون به اخباری که منتشر می‌کنه باشه.