صدای پرولتاریا

📚 #فایل_صوتی کارگاه آموزشی دانش‌افزایی #ویراستاری ویژه مترجمان مدرس: دکتر #حسن_ذوالفقاری جلسه هشتم بخش دوم 🆔 @irlogos

📚کارگاه آموزشی دانش‌افزایی ویراستاری ویژه مترجمان مدرس: دکتر حسن ذوالفقاری جلسه دوم بخش اول 🆔 @irlogos

📚کارگاه آموزشی دانش‌افزایی ویراستاری ویژه مترجمان مدرس: دکتر حسن ذوالفقاری جلسه اول بخش دوم 🆔 @irlogos

📚کارگاه آموزشی دانش‌افزایی ویراستاری ویژه مترجمان مدرس: دکتر حسن ذوالفقاری جلسه اول بخش اول 🆔 @irlogos

❇️ املای بعضی از واژه‌ها و پیشوندها و پسوندها 💢 «بی» 💎 آموزه پیشوند منفی‌ساز است و همیشه بر سر اسم می‌آید؛ کلمهٔ پس از «بی» معمولاً کاربرد صفتی پیدا می‌کند: بی‌احساس، بی‌هنر، بی‌شخصیت. 📝 املا همیشه با فاصلهٔ میان‌لَختی (نیم‌فاصله/ نیم‌جدا) از کلمۀ پس از خود نوشته می‌شود: بی‌تابی، بی‌شرف، بی‌گمان، بی‌هدف، بی‌اراده. 👈 مگر آنکه کلمهٔ بسـیط‌گونه باشـد؛ یعنـی معنای آن دقیقاً مرکب از معانی اجزای آن نباشد: بیزار، بیداد، بیگانه، بیهوده، بیخود، بیراه، بیچاره، بینوا، بیجا. 📚 منابع: ۱. میرشمس‌الدین ادیب‌سلطانی، راهنمای آماده ساختن کتاب، چ۲، ۱۳۷۴، ص۱۴۳_۱۴۷. ۲. احمد سمیعی گیلانی، نگارش و ویرایش، چ۶، ۱۳۸۳، ص۲٠۹. ۳. فرهنگستان زبان و ادب فارسی، دستور خط فارسی، چ۱۳، ۱۳۹۴، ص۲۲_۲۳. #عباس_صفرلو #آسو_نوشت #املا #دستورخط @asoo_nevesht 📝

❇️ املای بعضی از واژه‌ها و پیشوندها و پسوندها 💢 «بـ/ به» ✅ چسبیده 1⃣ هنگامی که بر سر فعل یا مصدر یا ترکیبات این عناصر بیاید (همان که اصـطلاحاً «بای زینت» یـا «بای تأکید» خوانده می‌شود): بگفتم، بروم، بکشم، بنماید، بخوریم، بگفتن (=گفتن)، بساز، بسازبفروش. 💎 نکته 👈 اگر این نوع «بـ» بر سر افعالی بیاید که با «الف» مفتوح یا مضموم آغاز می‌شوند (مانند انداختن، افتـادن، افکنـدن)، «الـف» به «ی» تبدیل می‌شود: بـ+انداز=بینداز، بـ+افکن=بیفکن. 👈 و اگر بر سر افعالی بیاید که با مصوّت بلند «آ» آغاز می‌شوند (مانند آشامیدن)، یک یای میانجی پس از «بـ» می‌آید: بـ+ی+آشامیم=بیاشامیم. 2⃣ «بـ» صفت‌ساز که نقش واژه را تغییر می‌دهد و اسم را تبدیل به صفت می‌کند: بـ+خرد=بخرد (خردمند)، بشکوه (شکوهمند)، بهوش (هوشیار)، بحق (درست)، بجا (شایسته)، بقاعده (قاعده‌مند)، بهنجار، بنام، بسزا، بسامان. 3⃣ در واژگان کهن (هرگاه به «بِد...» تبدیل شود): بدین، بدان، بدو، بدیشان (گونۀ کهن کاربرد حرف اضافۀ «به» فقط در همین چهار کلمه باقی مانده است). 4⃣ حرف جرّ در عبارت‌های عربی: بلاعوض، بلافصل، بلاشک، بعینه، بنفسه، بشخصه، بالعکس، بالقوه، بالفعل، برأی‌العین، مابازاء، بذاته. ✅ با فاصلهٔ میان‌لَختی (نیم‌جدا/ نیم‌فاصله) 1⃣ در مصدر یا فعل مرکب و عبارت مصدری یا عبارت فعلی (در گروه‌های اسمی و فعلی و قیدی): به‌‌کار رفت، به‌‌دست آورد، به‌‌یغما برد، به‌‌چاپ رساند، به‌‌شمار می‌رود، به‌سربردن، به‌روزکردن. 💎 آموزه در عبارت‌های فعلی، دو جزء اول (حرف اضافه + اسم) نیم‌فاصله و فعل با یک فاصلهٔ کامل نوشته می‌شود: به‌هم خورد، به‌هم زد، به‌هم رسید، به‌دست آورد. 2⃣ میانوند: روبه‌رو، سربه‌زیر، سربه‌هوا، خون‌به‌دل، دست‌به‌دست، پشت‌به‌پشت، لابه‌لا، جابه‌جا، دربه‌در، روزبه‌روز، خانه‌به‌خانه، منزل‌به‌منزل. 3⃣ قیدساز: به‌آهستگی، به‌درستی، به‌تدریج، به‌عمد، به‌سختی، به‌راحتی، به‌وقت، به‌زحمت، به‌خلافِ، به‌شدت، به‌جِدّ، به‌کلی، به‌ندرت، به‌ضمیمهٔ، به‌غایت. 4⃣ در حرف اضافهٔ مرکب: به‌سوی، به‌جهت، به‌نزد، به‌سمت، به‌طرف، به‌واسطهٔ، به‌غیر از، به‌طور (کلی)، به‌شیوهٔ، به‌طرز، به‌سبک. ✅ جدا (با فاصلهٔ کامل) 1⃣ حرف اضافهٔ متمم‌ساز: به خانه رفتم، به برادرت گفتم. 2⃣ «به» قسم: به خدا قسم، به جان عزیزت، به قرآن. 📚 منابع: ۱. میرشمس‌الدین ادیب‌سلطانی، راهنمای آماده ساختن کتاب، چ۲، ۱۳۷۴، ص۱۴٠_۱۴۳. ۲. احمد سمیعی گیلانی، نگارش و ویرایش، چ۶، ۱۳۸۳، ص۲٠۸_۲٠۹. ۳. فرهنگستان زبان و ادب فارسی، دستور خط فارسی، چ۱۳، ۱۳۹۴، ص۲۲. ۴. مجتبی مهدوی، دورهٔ آموزش جامع ویرایش در مؤسسهٔ «اقالیم احساس». #عباس_صفرلو #آسو_نوشت #املا #دستورخط @asoo_nevesht 📝

❇️ املای بعضی از واژه‌ها و پیشوندها و پسوندها @asoo_nevesht 📝 «این» و «آن» ضمیرهای اشارهٔ «این» و «آن» که به‌ترتیب به نزدیک و دور اشاره می‌کنند، درصورتی‌که نقش دستوری مستقل داشته باشند، جدا از جزء یا کلمۀ پس از خود نوشته می‌شوند. ❌ آنروز، اینصورت، آنمرد، ایندو؛ ✅ آن روز، این صورت، آن مرد، این دو. 🔴 استثنا اگر «این» و «آن» به‌سان مورفم‌های سازندۀ همنه‌واژه‌ها (به‌صورت پیشوند و پسوند) به‌کار روند، یعنی نقش واژه‌ای داشته باشند، باید به واحدهای دیگر بپیوندند؛ به‌بیان دیگر، اگر ترکیب «این» و «آن» با واحد پیشین و پسینشان، کلمهٔ مستقل دستوری تشکیل دهند، باید متصل نوشته شوند؛ مانند چنین، چنان، چنانچه، همین، همان، آنچه، آنگاه، آنگه، وانگهی، بدین، بدان، همچنین، همچنان، آنی، اینان، آنان. ✴️ تبصرۀ یکم «آنکه» و «اینکه» به هر دو گونهٔ متصل و منفصل نوشته می‌شوند: 👈 متصل: اگر قید توضیحی باشند، سرهم نوشته می‌شوند. 👈 منفصل ۱: اگر حرف «که» به‌معنای «شخص» باشد و «آن» و «این» معنای ضمیر اشاره داشته باشند: آن کسی که و این کسی که، در این صورت، جدا (با نیم‌فاصله) نوشته می‌شوند؛ مانند آن‌که می‌آید، برادرم است. 👈 منفصل ۲: اگر «که» حرف ربط باشد و «آن» و «این» ضمیر اشاره باشند، چون هرکدام یک نوع دستوری جدا هستند، منفصل (با فاصلهٔ کامل) نوشته می‌شوند؛ مانند آن که گفتم خوب بود؟ ✴️ تبصرۀ دوم «آن‌ها» و «این‌ها» به هر دو گونهٔ متصل و منفصل نوشته می‌شوند و اعم از این هستند که «ها»ی جمع را سرهم یا جدا نوشته باشیم؛ یعنی می‌توانیم در سراسر متن «ها»ی جمع را منفصل و «اینها» و «آنها» را متصل بنویسیم یا برعکس؛ مهم این است که متن یکدست باشد. ✴️ تبصرۀ سوم «آنجا» و «اینجا» نیز به هر دو گونهٔ سرهم و جدا نوشته می‌شوند: 👈 متصل: اگر بسیط‌گونه باشند، باید سرهم نوشته شوند؛ مثلاً در اینجا باید نقشه‌ای چید. 👈 منفصل: اگر «جا» به‌معنای مکان باشد، باید جدا (با نیم‌فاصله) نوشته شوند؛ مانند آن‌جا، جای اوست. 📚 منابع: ۱. میرشمس‌الدین ادیب‌سلطانی، راهنمای آماده ساختن کتاب، چ۲، ۱۳۷۴، ص۱۳۵_۱۳۶. ۲. احمد سمیعی گیلانی، نگارش و ویرایش، چ۶، ۱۳۸۳، ص۲٠۸. ۳. مجتبی مهدوی، دورهٔ آموزش جامع ویرایش در مؤسسهٔ «اقالیم احساس». #عباس_صفرلو #آسو_نوشت #املا #دستورخط @asoo_nevesht 📝

❇️ املای بعضی از واژه‌ها و پیشوندها و پسوندها 💢 «که» 👈 از کلمۀ پیش از خود، همواره جدا نوشته می‌شود: 1️⃣ با فاصلهٔ کامل چنانچه نقش دستوری مستقل داشته باشد: روزی که باران می‌بارید. بر سر آنم که گر ز دست برآید/ دست به کاری زنم که غصه سر آید (حافظ). 2️⃣ نیم‌فاصله الف) در گروه‌های ربطی: چنان‌که، چندان‌که، درصورتی‌که. ب) «آن‌که» و «این‌که»؛ اگر «که» به‌معنای «شخص» باشد و «آن» و «این» معنای ضمیر اشاره داشته باشند (آن کسی که و این کسی که): آن‌که می‌آید، برادرم است. 🔴 استثنا در سه قید توضیحی «بلکه»، «اینکه» و «آنکه» سرهم نوشته می‌شود. 👈 از کلمۀ پس از خود نیز جدا نوشته می‌شود؛ مگر: 1️⃣ در بافت‌هایی مانند کان (=که آن)، کاین (=که این)، کو (=که او)، کاندر (=که اندر)، کافتاب (=که آفتاب) که تنها در شعر می‌آیند. 2️⃣ مزجی با مصدر «استن»: کیستم، کیستی. 📚 منابع: ۱. میرشمس‌الدین ادیب‌سلطانی، راهنمای آماده ساختن کتاب، چ۲، ۱۳۷۴، ص۱۴۹_۱۵٠. ۲. احمد سمیعی گیلانی، نگارش و ویرایش، چ۶، ۱۳۸۳، ص۲٠۹. ۳. فرهنگستان زبان و ادب فارسی، دستور خط فارسی، چ۱۳، ۱۳۹۴، ص۲۲. #عباس_صفرلو #آسو_نوشت #املا #دستورخط @asoo_nevesht 📝

‌ بخوانید از یگانهٔ روزگار، احمد سمیعی گیلانی، ادب‌پژوه و ویراستارِ ۹۹ساله که هنوز پُرکار است و اثر می‌گذارد: virastaran.net/a/10201 #ویراستار از متن: صمیمیت گروهی مناسبات انسانی ویراستار با همکارانش در سراسر فرایند ویرایش و تولید برقرار است. نکتهٔ مهم در این مناسبات، لزوم حفظ روحیهٔ همکاری جمعی و صمیمیت گروهی است. همواره این معنی باید به خاطر سپرده شود که هرچه حاصل کار مرغوب‌تر و آبرومندتر شود، بر وجهه و اعتبار مؤسسهٔ انتشاراتی افزوده می‌شود و به‌تبع آن، حیثیت شغلی یکایک کارکنان مؤسسه بالا می‌رود؛ درست مانند تیم فوتبال که مدال پیروزی آن، بهرهٔ همۀ افراد تیم می‌گردد.

روش ویرایش احمد سمیعی گیلانی virastaran.net/a/10176 ... ویراستار یا صفحه‌به‌صفحهٔ همهٔ آن‌ها را به‌موازات یکدیگر انجام می‌دهد، یا اگر تنوع آن‌ها موجب تفرقهٔ حواس شود، مرحله‌به‌مرحله عمل می‌کند... . ‌