anemone.

اولین باره همچین ناشناسی می‌گیرم و خب درسته این هم یک دغدغه‌ی مهم و چه بسا مورد علاقه‌ست. فکر می‌کنم اینجا همه این مورد رو می‌دونن که مراقب اطراف خودشون باشن، ولی این هم باید یادآوری کنم که نمی‌شه دغدغه‌های دیگه‌ی زندگی و مشکلات رو به‌خاطر این مورد کاملا نادیده گرفت و ناچیز شمرد.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ "لطفا چند لحظه زمان بزارید اینو بخونید خیلی دلم میخواد حداقل چند نفرم که شده با من همدرد باشن تو این حس" واقعا اگه ما آدما متوجه میشدیم چطوری هممون از هر قشری داریم به کره ی زمین آسیب میزنیم اینقدر ذهنمونو درگیر چیزای چرتو پرتی مثل پولداری،پارتی کردن،وای چرا فلانی اینطوری کرد باهامو،دینو مذهبو،اقصاد سیاست یا جنگ نمیکردیم اولویت هر انسان رو این کره ی خاکی اینه که ازش مراقب کنیم از اقیانوس و قطب شمالو جنوب گرفته و جنگلا و حیوانایی که توشن و دارن منقرض میشن از این اکوسیستمی که هممون بهش وابسته ایم و من واقعا نمیدونم انسان چطوری اینقدر میتونه خودخواه باشه که هم به محیط‌زیست خودشو حیوانات دیگه آسیب بزنه و تنها دغدغه ی مزخرفش این باشه که تو زندگی فلانی چی میگذره؟یا جیبم پر پول باشه اخر هفته ها پارتی کنم؟ به کجا داریم میرسیم انگار هر چی پیشرفته تر میشیم مغزامون کوچیکتر میشه اون انسان اولیه که مغز الان ماهارو نداشت حداقل آسیبی به جونورا و طبیعت نمیزد ما ادعامون میشه که پیشرفته شدیم و مغز داریم ولی هنوز یه سری کشورا سر چرتو پرت میخوان با هم جنگ کنن آدما همدیگه رو میکشن حیواناتو منقرض میکنن که که چی؟.. واقعا نمیفهمم که چرا این مسئله ی اصلیی نیست که این روزا راجبش حرف زده میشه نمیفهمم چرا نباید دغدغه ی الان ما حفظ کره ی زمین و هر چی که توشه باشه نمیفهمم چطور انسانا اینقدر مزخرفن و واقعا اگه روزی بتونم تو این زمینه فعالیت کنم میکنم شده حتی یه ذره و میدونید من راجب خودم یه چیزی فهمیدم تنها وقتی که عمیقا خوشحال بودم تو زندگیم وقتی بوده که یه طوری با طبیعت ارتباط داشتم از حس قشنگی که میری دریا و امواج روی ماسه های خنکو زیر پاهات حس میکنی از وقتی بارون میزنه به خاک صداش،حسش همه چیش از وقتی که میرم جنگل و صدای طبیعتو موجودات توشو حس میکنم وقتی کنار رودخونه میشینم و گرمای افتاب پوستمو لمس میکنه از وقتی که به آسمون و ابرا خیره میشم و غروبو طلوعو تماشا میکنم یا ماه که شبا با ستاره ها حواسش بهم هست از وقتی که حیوونا و حشره ها رو لمس کردم یا دیدمشون که چطوری تو طبیعت بین گلا و درختا و دشت زندگی میکنن و تو چرخه ی طبیعت بهم کمک میکنن نمیدونم چطوری میتونیم راحت از کنار اینا گذر کنیم با اینکه همه ی ما به روح این سیاره و طبیعت متصلیم بنظر من به جای پرستش هر دینی باید طبیعتو این سیاره رو پرستید باید دینی باشه که ما رو به حفظ این هدیه هایی که داریم سوق بده ولی هیچ کاری نمیکنیم اما امیدوارم یه روز همه به این نتیجه برسن..یه رز بشه که از این خواب زمستونی بلند شیم به خودمون بیایم که ببین ما داریم دو دستی قاتل سیاره ای میشیم که به ما زندگی بخشیده.. فقط امیدوارم خیلی دیر نشه:))))

😭😭😭😭

این لحظه تمام قلب من رو برای خودش کرد. از جمله نیازمندی‌ها:

نوشته بود "باید کسی باشه که من رو مثل کتاب بخونه" و مردی رو ملاقات کرد که اون رو به زیباییِ اشعار تشبیه می‌کرد و با علاقه به حرف‌هاش درمورد کتاب‌ها گوش می‌داد.