Goroob online | گروه رسانه ای

نگهبانی از شرافت دولت «مسعود»! علی حامد ایمان اکنون با پیروزی دکتر پزشکیان، فرصت تبریک است، تبریک ها و شادمانی ها در سراسر فضای مجازی و حقیقی جولان می دهند. همه طرفداران از این پیروزی، به حق غرق در شادی اند. بدون تردید این پیروزی زمینه هایی داشته که در فرصت های آتی بدان پرداخته خواهد شد و اکنون نه فرصت آن است و نه نیازی بدان. اما اکنون فارغ از این جشن و سرورها، راه دشواری درپیش روست؛ راهی دشوار هم برای دولت مسعود و هم برای مردم (در عام کلمه) و هم برای آذربایجان و مردم آن. دولت مسعود برای طی این راه دشوار، شرافت و گردن خویش را گرو گذاشته است و بر آذربایجان است که از این شرافت و گردن این دولت حمایت کند. اما چگونه؟! اکنون پس از 130 سال از دوران انقلاب مشروطیت، فرصتی برای آذربایجان دست داده است که بتواند به صورت رسمی و واقعی- و نه در قالب یک اپوزیسیون و با روش های قهرآمیز و جنگ و خشونت- وارد جرگه سیستم حکمرانی ایران گردد. این ورود زمانی در طولانی مدت مثمر ثمر خواهد بود که آذربایجان بتواند حلقه گفتمانی خویش را در سطح ملی تشکیل بدهد. برای ایجاد چنین حلقه ای، آذربایجان بایستی بتواند راه به تحزب و سیاسی شدن خود بگشاید چراکه نمی تواند با روش های غیر از این، به بازسازی و بازتعریفی خویش در صحنه سیاسی و سیستم دولتداری بپردازد، و نیز بتواند از شرافت دولت خود نگهبانی کند. کالبدشکافی های این همه بماند برای بعد.

نگهبانی از شرافت دولت «مسعود»! علی حامد ایمان اکنون با پیروزی دکتر پزشکیان، فرصت تبریک است، تبریک ها و شادمانی ها در سراسر فضای مجازی و حقیقی جولان می دهند. همه طرفداران از این پیروزی، به حق غرق در شادی اند. بدون تردید این پیروزی زمینه هایی داشته که در فرصت های آتی بدان پرداخته خواهد شد و اکنون نه فرصت آن است و نه نیازی بدان. 👤@goroobonline 👇

- جغرافیای شهر و حرکت های اجتماعی در آن/ علی حامد ایمان - هاله انقلابیِ باستیل تبریز/ فرزاد صادقی مجد - سکونتگاه های غیررسمی، تعیین گر سرنوشت جنگ حلب و سوریه/ نویسندگان: لورا کورگان، گرگا بیسیک، اوا شراینر- مترجم: سئودا میرزازاده اصل - جنگ و سیاست در اندیشه ماکیاولی/ آیدا ریاحی - جنگ و توسعه شهری/ عرفان باقرزاده - جستجوی امید در خشونت و جغرافیای فرقه ای بیروت/ ترجمه: مریم شکری - موسیقی، حافظه و مقاومت در فلسطین/ ترجمه: فربد اقدمی باهر - نابوده صلح- نگاهی بر ارتباط میان موسیقی هوی متال و مفهوم جنگ/ فربد اقدمی باهر سایر فهرست موضوعی شماره 9 مجله تجربه و شهر عبارتند از: ■ شهر و تاریخ - روایاتی در مورد سیل تاریخی تبریز در سال 1313/ مرتضی میرغلامی- شیرین نقاش حامد - بازخوانی قنات های تبریز و اهمیت آن در زندگی شهری/ شیرین نقاش حامد - مدیریت سیلاب ها و رواناب های شهری با رویکرد طراحی شهری حساس به آب/ مرتضی میرغلامی- کاوه سلطانیان ■ شهر و حمل و نقل - برنامه ریزی شهری و سیستم های حمل و نقل پیشرفته/ دکتر رضا طهوری - پیشینه حمل و نقل ریلی شهری/ دکتر یعقوب وحیدکیا- دکتر حسین شهبازی ■ شهر و هنر - غلبه کثرت بر پیکره زیبایی/ مونا رهنمای هلالی ■ ادبیات و شهر - غلبه کثرت بر پیکره زیبایی- گفتگوی مَروه کوچاک کورت با «نیلوفر آلتونکایا»/ ترجمه: مجتبی نهانی - شهر و ادبیات/ رجب غریب ■ مدرنیته - تولید فضا و دولت سازی در پروژه استعماری «فضا کش» اسرائیل/ مترجم: علیرضا سربازی - پدیدارشناسی هایدگر، رهیافت گذرِ مسکن سازی و نامعماری به معماری برای معماری/ محمدسجاد فتحی ■ نحوه تهیه نسخه کاغذی مجله علاقمندان می توانند برای پیش خرید نسخه کاغذی مجله شماره 9 تجربه و شهر(به همراه ارسال پستی) مبلغ 120 هزار تومان به شماره کارت 5859831065829292 (بانک تجارت/ علی حامد ایمان) واریز کرده و تصویر فیش واریزی را برای ما ارسال نمایند. ■ راه های ارتباطی با مجله - واتساب/ تلگرام: 09147760366 - آدرس ما در صفحات مجازی: goroobonline - ایمیل: [email protected]

شماره 9 مجله «تجربه و شهر» شهر قلمرویی است که با حرکت های مادی در خود، مسیرهایی را در درون خویش شکل می دهد؛ مسیرهایی که در طول تاریخ، به صورت لایه لایه بر روی هم انباشته و رسوب می گردند؛ که تنها با ردگیری این لایه های انباشته شده است که می توان هویت آن شهر و سرزمین را مشخص ساخت. در واقع جغرافیای شهر توسط همین حرکت هاست که مفهوم می یابد. ازاین رو جغرافیای یک شهر سخت وابسته به این حرکت های مادی خویش (جنگ ها، انقلاب ها، شورش ها، و...) و به نوعی درهم تنیده در آن است و در واقع به توسط همین امر است که هویت می یابد. تفاوت سرزمین ها (کشور، شهر، و یا هر واحد جغرافیایی مشخص) با یکدیگر در همین مسیرهای آمده و حرکت های مادی آن است. این مسیرها هرچند که لزوما به صورت مستمر و در کنار هم قرار نمی گیرند و شاید استمراری هم نداشته باشند اما همگی بخشی از شبکه گسترده مسیرهایی هستند که یک شهر در درون خود پیموده است. در این شماره از مجله، از منظر حرکت های مادی (انقلاب و جنگ) نگاهی به جغرافیاهای شهری مختلف انداخته ایم. درهمین مورد می خوانیم: 👤@goroobonline 👇

نقدی بر گفتاری پیرامون رفتارهای خشونت زا و غیردموکراتیک اپوزیسیون خارج از کشور 👤@goroobonline 👇 دکتر مهدی شبروهی- حقوقدان جناب ایمان ،البته مایلم نوشتار اکنون شما حمل بر مسامحه و الزامات مصلحت عقلانی تلقی کنم اما لازم دیدم یک موضوع و یا دکترین رفتار شناسی اجتماعی با محمول سیاسی بعرض شما برسانم محیط دموکراسی یک منطقه با اختلاف پارادایمیک با محیط غیر دموکراتیک است و اگر این محیط را با جانمایه ضد دموکراتیک ارزیابی کنیم با یک نتیجه یا داده علمی مسلم و بلا تردید روبرو میگردیم و آن اینکه منطقه و محیط دموکراتیک یک رکن و یک وجه تمایز منجز با محیط غیر دموکراتیک دارد که اساس حفاظت و صیانت از محیط و منطقه دموکراسی را وظیفه و رسالت ذاتی خود می‌داند، زیرا این محیط نمی‌تواند با نقیض خود دارای خط تماس آشتی جویانه داشته باشد هر پدیده ای با نقیض خود در جنگ دیالکتیکی است و اگر قرار باشد منطقه دموکراتیک به اعتبار نفسانیات و تمایلات ذاتی خود با موجودیتها و پدیده های ضد خود میل سازگاری و یا حتی سازش مصلحت طلبانه داشته باشد مرتکب نقض غرض ذاتی و فلسفی شده است بدین توضیح که ما بخواهیم به دانش و طالبان و القاعده و دیگر انواع آن از قبیل جاعش اخیر الظهور ،بدلیل بضاعت تحمل پذیری داری و وجودی ،اجازه و امکان تدارک تحرک بدهد یعنی مجرم را مستحق سود بردن از جرم خود بدانیم اعتراض و تظاهرات علیه ایادی جور و فاتحان قله های سود ظالمانه و جبارانه یک اقدام کاملا دموکراتیک ،برای صیانت از دموکراسی است و ملامت این اقدام به معنی مستحق دانستن مجرم از سود جرم است ،هیچ پدیده ای نمی‌تواند در حفاظت از ذات وجودی خود به بقاء خود خیانت کند .متاسفانه خلط مبحث از آنجا مقبولیت یا مشروعیت پیدا می‌کند که از قواعد رفتار شناسی عبور مغرضانه کنیم و ذات و جوهر یک پدیده را در ساختار شکلی یک پدیده دیگر عینیت ببخشیم در این موقعیت هر دو پدیده بدلیل تعارض در شکل و محتوی استحاله بیهودگی پیدا می‌کنند در حالیکه هودگی هر پدیده منبعث انسجام شکل و ماهیت خود است .همه سوء استفاده ها در جهان رفتار از همین نقطه آغاز می‌شود و پارادوکس در پیکره یک رویداد تجسم پذیر می‌شود و مرز بین دو پدیده دموکراسی و اختناق یا دیکتاتوری و توتالیتاریسم ،نه در جنگ بلکه تفاهم ویرانگر تجسم می یابد مزدور یک واژه نیست یک مفهوم و ماهیت است ایادی جور یک نیروی مفید و وفاق نیست مگر به فریب ، در خاتمه همه آنهایی که رای ندادند که بیشتر از هشتاد درصد هستند مشتمل بر اطیافی از مخالف تا برانداز است و همه آن اندکی که اکنون رای داده اند مشتمل بر اطیافی از محافظین از اجبار از زیست مالوف الوهیاتی اشتیاقی تا زنده خواران جان و مال هر زیست کننده است ،اما این مرزبندی یک کالبد روشن و مبین دارد و آن اینکه اقلیم آن اکثریت رای نداده و این اقلیت رای داده ،هیچ وجه تماس تفاهمی نمی‌توانند داشته باشند .اما هر یک در طیف خود دارای نقاط مشترک تفاهم و توافق هستند با پوزش از تصدیع اوقات و سپاس از حوصله شما

رای دادن و رای ندادن! گفتاری پیرامون رفتارهای خشونت زا و غیردموکراتیک اپوزیسیون خارج از کشور علی حامد ایمان شرکت و عدم شرکت در انتخابات، هر دو در حکم رای دادن است؛ اولی رای برای تغییرات هرچند مختصر و کوچک ولی با گام های کوتاه؛ و دومی رای برای تغییرات اساسی و ساختاری. هر دوی این عمل بر سرنوشت دیگری و نیز دیگران (مردم) تاثیر می گذارد. ما در یک رویکرد دموکراسی گرایانه نمی توانیم هیچ یک از این دو را نادیده گرفته و یا آن را محکوم نماییم چراکه تجمیع همین دو رویکرد است که می تواند سرنوشت جمعی ما را رقم بزند. برهمین اساس، گسست میان این دو عمل (رای دادن-رای ندادن) نباید در دست هیچ یک از دو طرف تبدیل به ابزاری (چماقی!) برای بازتولید اقتدار و اختناق گردد و هر یک از طرفین از آن به منزله یک ابزار جنگی برای تخریب و سرکوب شدید طرف مقابل استفاده کرد و فرم های مختلفی از خشونت را تولید کرد. ۲ در چند روز گذشته و در طی دور اول رای گیری انتخابات ریاست جمهوری، در پیش چشمانمان و نیز در پیش چشمان جهانی، شاهد رفتار خشونت زا و غیردموکراتیک اپوزیسیون خارج از کشور بودیم. آنها در مقابل محل های مختلف رای گیری تجمع کرده و با انواع رفتارها و گفتارهای خشونت زا و نفرت آفرین، آنهایی را که رای می دادند را مورد تخریب قرار می دادند. بدون تردید استفاده از چنین رفتارهایی که تهی از مفاهیم دموکراسی طلبانه و آزادی خواهانه هستند، نمی تواند به ما در پیشبرد سرنوشت جمعی مان کمک کند. نمی توان انکار کرد که ما دچار شکاف ملت- دولت هستیم و میزان بالای عدم مشارکت در رای گیری دلیلی براین مدعاست ولی چنین رفتارهای اپوزیسیون خارجی، ما را دچار شکاف بدتر دیگری (شکاف ملت-ملت) می کند که خیلی خطرناک تر از شکاف اولی ست. ۳ لزوما نمی توان همه آنهایی را که رای داده اند، حامی حکومت نامید؛ همانگونه که نمی توان همه آنهایی را که رای نداده اند، در اردوگاه براندازان قرار داد. ما در میان این دو رفتار، شاهد طیف وسیعی از خواسته ها و انگیزه ها هستیم و برای رهایی و نجات، چاره ای جز احترام گذاشتن (نه پذیرش) به همگی آنها نداریم. 👤@goroobonline

رای دادن و رای ندادن! گفتاری پیرامون رفتارهای خشونت زا و غیردموکراتیک اپوزیسیون خارج از کشور علی حامد ایمان 👤@goroobonline 👇

ما اکنون با مردمی مواجه هستیم که نه می خواهد تن به هیچ یک از این اقناع ها و حکم های داخلی بدهد، و نه این که چشم بر فرمان اپوزیسون های خارجی داشته باشد. او حتی نمی خواهد و دوست ندارد که به صورت فعال و رادیکال تر، در کارزار تحریم انتخابات نیز شرکت کند. او به آرامی و اعتدال از کنار این همه گذشت تا وزن سیاسی و عدم تابعیت خود را- به صورت شفاف و به دور از هیچ تعبیر و تفسیر اضافه ای- به رخ بکشد. او اکنون دیگر نه به گذر از جمهوری اسلامی که به گذر به پروسه «ملت سازی» خویش اندیشیده و در این راستا گام برمی دارد. و اما ماراتن دور دوم چگونه خواهد بود؟ بدون تردید دور دوم نیز- در خوشبینانه ترین حالت- در ادامه چنین روندی به پیش خواهد رفت؛ بنابراین در جبهه مردمی شاهد تغییر عمده ای نخواهیم بود. و اما در جبهه های طرف درگیر! جبهه اصولگرایی به همراه توان تمامی نامزدهای چهارگانه خویش، عزم و اراده خود را برای پیروزی در این میدان بسیج کرده است. او این بار و به همین دلیل اجماع دیرهنگام، و نیز با اتکا به پیشینه طبقاتی خویش، کمی مطمئن تر به پیش خواهد رفت. اما دراین میان پزشکیان، راه سخت و دشواری را پیش روی خود خواهد داشت. پزشکیان اگر بخواهد پیروز این میدان باشد بایستی بتواند بر روی همین گروهی که رو به «ملت شدن» دارند، تاثیر بگذارد. سخنان کلیشه ای و تعریف شده ستادی و اصلاح طلبی نشان داد که نمی تواند دراین میان کارساز باشد که اگر بود او اکنون پیروز این میدان گشته بود. اطرافیان فسیل شده، شیخ ها و مریدان تکنوکرات نیز نخواهند توانست کاری از پیش ببرند. او اکنون یک هفته فرصت دارد تا بتواند از سخنان ستادی و کلیشه ای خویش- و نیز از افرادی که خود به کلیشه تبدیل شده اند- گذر کند. او اکنون فقط زمانی می تواند بر این توان نفوذناپذیر اصولگرایی تاثیر گذارد که «خود» باشد و بتواند به صراحت با همین مردمی صحبت کند که می خواهند خود را نه در گروه ها و دسته ها، که در کلان بزرگ تری (ملت سازی) تعریف کنند. پزشکیان اگر بتواند پا در این وادی گذاشته و دل همین مردم را به دست آورد، شاید بتواند که پیروز این کارزار گردد؛ درغیر این صورت او بازنده میدان خواهد شد و اما مردم نیز به راه ملت شدن خویش- آهسته و توامان- ادامه خواهد داد. 9 تیر 1403

گذر به ملت سازی! کار سخت دکتر پزشکیان در دور دوم انتخابات علی حامد ایمان دور اول چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری درحالی به پایان رسید که میزان مشارکت براساس کل آرای ماخوذه- به صورت دقیق- 39.9 درصد و مشارکت براساس آرای صحیح ماخوذه 38.2 درصد بوده است. به عبارتی از حدود 61.5 میلیون واجدین شرایط، تنها 24.5 میلیون نفر در این رای گیری شرکت کرده اند. این درحالی است که هم جناح اصولگرا و هم جبهه اصلاحات تمامی قوای خود را فراخوانده بود. طرفی با منابر و وعاظ به میدان وزن کشی سیاسی آمده بود و طرفی دیگر با شیخ! و تمامی گروه های مرجع خویش. حاکمیت نیز، هم جهوریت و اسلامیت (جمهوری اسلامی) را به میان کشیده بود و هم تمامیت ایرانیت خود را به میدان آورده بود. اما همه و تمامی اینها نتوانستند حتی نیمی از مردم واجد شرایط را به پای تایید خود بکشند. به عبارتی تمامی این اقناع ها و دستورها، حتی قادر به ترغیب نیمی از مردم کشور نیز نبوده اند. دلیل این امر چیست؟ 👤@goroobonline 👇

۱. پزشکیان اگرچه از دردهای آذربایجان سخن می گوید ولی اصلاحات نیز نجات صدای خود را در او می بیند. یعنی این بار راه نجات اصلاحات از آذربایجان خواهد گذشت. البته این امر عطف به سابقه است. در سال ۸۸ که دکتر اعلمی کاندیدای ریاست جمهوری گردید، ما نیز جزو اعضای ستاد مرکزی ایشان بودیم. در آن دوره دکتر اعلمی برای اولین- و تا این لحظه آخرین- کاندیدای ریاست جمهوری بود که طی نشستی رسمی کاندیداتوری خود را از تبریز و جایی به غیر از تهران اعلام می کرد. در آن زمان اصلاحات برای خود کاندیدا داشت و اعلمی برخلاف پزشکیان، بدون قدرت جبهه اصلاحات به میدان آمده بود؛ اما آنچه در مورد اعلمی قابل توجه بود، تز اعلام کاندیداتوری وی از تبریز بود. او معتقد بود هم چنانچه مشروطیت در تهران شکست خورد و از تبریز نجات پیدا کرد، اصلاحات هم که شکست خورده تنها از تبریز امکان نجات دارد. در آن زمان اصلاحات هنوز به مانند امروز از بدنه خود منقطع نگردیده بود و هنوز امکان تحرک برای آن وجود داشت به طوری که بعدا توانست جنبش سبز را به تحرک وادارد. در آن زمان نه به اعلمی تایید صلاحیت داده شد و نه اینکه اصلاحات از او حمایتی کرده بود. اکنون اما این نقش تاریخی- نجات اصلاحات از آذربایجان- برعهده پزشکیان نهاده شده است. ۲. اما صدای امروز آذربایجان در آخرین دور همایش تبلیغاتی پزشکیان- اگر صرفا ملاک حضور امروز مردم در ورزشگاه باغشمال باشد- صدایی نبود که بتوان از آن انتظار نجات اصلاحات را داشت و حتی بتوان به امید این صدا پزشکیان را راهی پاستور نمود. اگرچه کیفیت حضور مردم ستودنی بود چراکه یک حرکت خودجوشی می نمود که مردم علاقه مندانه آمده بودند، ولی حجم و تعداد مردم (با اینکه حتی از تمامی ستادهای شهرستانها هم آمده بودند) خیلی پایین تر از انتظارات بود، انتظاری که حتی فکر می کردیم شاید ورزشگاه یادگار امام هم پاسخگوی آن نباشد. ۳. همانطور که اصلاحات با حمایت از پزشکیان، توانست تمامی نیروهای فراموش شده و در حاشیه مانده خویش را به وسط معرکه فراخواند، اکثر مدیران فراموش شده و درحاشیه مانده آذربایجانی نیز به توسط پزشکیان امکان تحرک و حیات یافته اند. ۴. بعضی از روشنفکران آذربایجانی چنان در نقشی که با آمدن پزشکیان برای آذربایجان ایجاد شده، فرو رفته اند که سخت در نقش تبلیغاتی خود غوطه ور شده و آنچنان در این نقش ذوب شده اند که اصلا فراموش کرده اند که برای چه و به چه منظوری به میدان آمده اند! ۵. برخی دیگر از دوستان آذربایجانی نیز سطح انتظارات خود از آمدن پزشکیان را آنچنان بالا برده اند که وی را با علی اف و اردوغان مقایسه می کنند! ۶. درخاتمه لازم به ذکر است قرار نیست که تغییرات اساسی- حتی با آمدن پزشکیان- در کشور روی دهد چراکه در سیستم جمهور، تنها با رای دادن است که قدرت مشروعیت می یابد درحالی که رای ما قدرت مشروعیت بخشی ندارد و نیازنتد تنفیذ است. بنابراین تنها قرار است- که البته اگر آن هم امکانپدیر باشد- صدای حاشیه ای آذربایجان بتواند خود را به مرکز رسانده و در خوشبینانه ترین حالت، بتواند بر متن غلبه کند. دراین مقطع زمانی وقت سخن گفتن مفصل تر جایز نیست. موارد تفصیلی تر بماند برای روزهای بعد از انتخابات. ۶ تیر ۱۴۰۳