Гулжаҳон Мардон қизи

ЎЛТИРИБДИ Мани ёлғиз деманг дўстлар, суянч тоғим ўлтирибди, Ён-веримни бўстон айлаб азиз боғим ўлтирибди. Гарчи кўп бор сарсон этди дарднинг улкан саҳросида, Бемормандирман, давокаш ул умри соғим ўлтирибди. Деманг, ҳаёт сарҳадининг охирига етиб қолган, Қайта дунё бахш этарга асал "оғум" ўлтирибди. Унга етмоқ илинжида қалқиб чиқдим ер юзига, Халал берманг, энг хўшёқар гўзал чоғим ўлтирибди. Эй, Гулжаҳон, созларингни шодлик ила обод айла, Ахир бу кун ёнгинамда энг йироғим ўлтирибди.

УМРНИНГ... Кўп нарсани биласан деб, қийнаманг мени, Кўп нарсани билмоқликка йўқ энди тоқат. Туйғуларим аллақачон кетган олислаб, Мен умрнинг эртаклигин биламан фақат. Назаримда, дунё асли улкан чархпалак, Ишонч билан ёлғон яшар қаватма-қаватма. Сўранг мендан айтиб берай дарднинг рангини, Мен хаёлнинг эрмаклигин биламан фақат. Ёлғондакам туртсалар гар йиғлайман чиндан, Нега бунча задаман-а, айт, ўзинг фалак. Бугунги кун енгиб турса эртанги кунни, Мен ишончнинг тиргаклигин биламан фақат. Яхши сўзлар омонатдир тасаввуримда, Бир кун келиб ёмон сўзга қайтасиз  албат. Энг сўнгги дам ҳимоясиз қолган чоғимда, Мен тангрининг суянчлигин биламан фақат.

АЁЛ Қанча тошни ичига жим ютадиган, Тиканлардан жонин тикиб ўтадиган, Кутса, фақат чимдим меҳр кутадиган, У-аёл... Ғамидан ҳам қувонч ясаб куладиган, Боласининг бахтидан шод бўладиган, Бор дардини ичга ютиб ўладиган, У-аёл.

ҲАЁТ Ёшлик шиддат дарё бўлади, Ҳар қадамда адл турасан. Юлдузларга етгудай қўлинг, Энг гўзал хаёллар сурасан. Енголмайди на тошқин, на сел, Томирингда ҳапқирар қонинг. Орзуларга тўлиб кетади, Эгам ҳадя этган ҳар онинг. Кексаймоқ ҳам саодат асли, Ким дунёни бутун кўрибди. Хавотирга ўрин йўқ, она, "Ноль уч" тез-тез йўқлаб турибди. Ёшлигингда кучинг кўрсатар, Шиддат билан эҳ, ёнишингни. Кексайганда бахт деб биласан, Тонгда омон уйғонишингни. Қон босимим ошганда ҳар гал, Эшит дейман нолаларимни. Чуқур ўйга толаман, ўттиз Ёшдан ошган болаларимни. Ҳаёт асли чархпалак экан, Айланади тиним билмасдан. Ҳаёт, меҳргулларимни ол, Ҳадя этай сенга сўлмасдан.

Ҳар кун ҳар хил кечади ҳаёт, Ҳар лаҳзада турфа хил фикр. Аммо дилда бир азиз калом, "Оллоҳ, берган кунингга шукр".

БУ КЎЧАГА МЕҲРИМ БЎЛАКЧА... Бу кўчага меҳрим бўлакча, Ҳар тошига тўкилган юрак. Тупроғида изларим бисёр, Ҳар бир босган қадамга тиргак. Кетсам дейман, тугамаса йўл Оловлатса яна умримни. Бўй-бастига сочсам эринмай, Минг йил кутиб ҳорган меҳримни. Бу кўчада борлиг-у, йўқлик Ва омад, бахт келган дафъатан. Бунда шукур, армон, туғёнлар, Бари бунда тиклаган ватан. Бораяпман, йўллар кўп узун, Ҳар қаричи ишонч сурати. Шу пайт нега кеч қайтаяпсан, Юрагимнинг олов журъати.

Туман ахборот-кутубхона маркази ходимлари билан ижодий суҳбатдан лавҳалар.