Montakhab

الهه محمدی بودن دشوار است عبدالجواد موسوی، شاعر و روزنامه‌نگار روزنامه هم میهن_ سه شنبه، ۱۴۰۳/۰۳/۰۱ الهه محمدی جایزه‌ای را که بابت آزادی مطبوعات گرفته بود، به خبرنگاران فلسطینی تقدیم کرد. در فضای دوقطبی جامعه ما که به‌درستی از آن به دوقطبی تهی‌مغزان تعبیر شده است، این اتفاق خوب فهم نمی‌شود. یک طرف ماجرا که خود را مالک همه ارزش‌های الهی، انسانی، شرعی و عرفی روی زمین می‌داند به الهه محمدی معترض می‌شود که تو اصلاً حق نداری درباره فلسطینی‌ها سخن بگویی. سخن گفتن، همدلی و همدردی با فلسطینی‌ها ملک طلق ماست و تو تا وقتی تکلیفت را با ماجرای مهسا امینی روشن نکردی و قرائت خاص ما از آن واقعه را نپذیرفتی، خونت مباح است و همین که اجازه داده‌ایم نفس بکشی در حقت لطف کرده‌ایم. طرف دیگر ماجرا هم که تکلیفش روشن است. آن‌قدر عصبانی است که اصلاً نمی‌توانی با او سلام و علیک کنی. به احوالپرسی نرسیده می‌خواهد بگذاردت سینه دیوار و به تقاص همه ناکارآمدی‌ها و فجایعی که در چند دهه اخیر رخ داده تیربارانت کند. او فکر می‌کند سخن گفتن از فلسطین و مردم مظلومش یعنی همسو شدن با گشت ارشاد و توی سر زن و بچه مردم زدن. این وسط اما هنوز آدم‌هایی که فارغ از دوقطبی‌های مضحک نفس می‌کشند وجود دارند. آدم‌هایی مثل الهه محمدی که تاوان سختی را بابت مستقل بودن می‌پردازند. نمی‌دانم لازم است توضیح بدهم یا نه اما برای رفع هرگونه سوءتفاهمی عرض می‌کنم که این حرف‌ها به‌معنای تایید همه مواضع، افکار و عقاید الهه محمدی یا دوستانی مثل او نیست. دارم از یک کلیت حرف می‌زنم. از یک عقیده مشخص و روشن که انتقاد آن هم انتقاد صریح، روشن و گاه رادیکال از صدر تا ذیل نظام سیاسی کشورش را حق مسلم خودش می‌داند اما این حق مسلم را بدل به کینه و نفرت نمی‌کند. می‌تواند از کشور خارج شود اما نمی‌شود. می‌ماند. تاوان می‌دهد و نقد می‌کند. این مقدار انصاف هم دارد که مظلومیت مردم بی‌پناه غزه را با مسائل سیاسی داخلی ادغام نکند و رنجش از حکمرانی کنونی او را به حمایت از قصابانی چون نتانیاهو نکشاند. او خوب می‌داند آن کسی که دلش برای کودکان، زنان و دیگر بی‌پناهان فلسطینی نمی‌تپد نمی‌تواند دعوی نوع‌دوستی و وطن‌پرستی داشته باشد. این‌ها شعار است. آدمیزاد اگر دردمند باشد دیگر این خط‌کشی‌ها برایش مفهومی ندارد. نمی‌توان برای حیثیت و شرف‌زن‌های ایرانی دل نسوزاند اما برای فلسطینی‌ها سوزاند. همان‌طور که نمی‌توان برای زنان و دختران این سرزمین دل سوزاند اما نسبت به سرنوشت فلسطینی‌ها بی‌اعتنا بود. آنکه به یک طرف ماجرا غش می‌کند یا کاسب است یا دارد ادای آدم‌های شریف و دردمند را درمی‌آورد. به حکمِ بنی‌آدم اعضای یک پیکرند، نمی‌توانی آدمیان را براساس عقیده، مذهب، رنگ و پوست تفکیک کنی. آدمیزاد فارغ از همه مرزبندی‌های موجود باید محترم شمرده شود. آنچه سبب تمایز انسان‌ها از یکدیگر می‌شود رفتار آنهاست. همین. الهه محمدی خوب می‌داند که با اعطای جایزه‌اش به فلسطینی‌ها نه در مسجد دهندش ره، نه در میخانه. زهدفروشان او را مسلمانی از جنس خود می‌خواهند و اهل فسق او را بی‌پروایی تمام‌عیار. اما او نه زهد می‌فروشد، نه به فسق مباهات می‌کند. او یک روزنامه‌نگار است و اتفاقاً به سبب روزنامه‌نگار بودنش نبض جامعه را در دست دارد و اگر بخواهد محبوب قلوب باشد بلد است چگونه نقش بازی کند. کافی است تصمیم بگیرد نان ستایش از وضع موجود را بخورد یا در شمار سلبریتی‌های تهی‌مغز درآید. اما او انتخاب کرده است که آزاد باشد. مستقل. حرف خودش را بزند. حتی اگر این حرف موجب رنجش خودارزشی‌پنداران شود یا نفرت و کینه بی‌حد و حصر مدعیان آزادی‌خواهی را برانگیزد. این روزها حرف الهه محمدی و امثال او خریدار چندانی ندارد چراکه اصلاً گوشی برای شنیدن یافت نمی‌شود. همه چیز یا سیاه است یا سفید. بار دیگر برگشته‌ایم به روزگار دکتر علی شریعتی که می‌گفت: آنان که رفتند کاری حسینی کردند و آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند وگرنه یزیدی‌اند. در هیچ روزگاری به اندازه روزگار ما علیه ایدئولوژی سخن گفته نشده و ازقضا در هیچ روزگاری نیز به این اندازه ایدئولوژی‌زده نبوده‌ایم و به همین نسبت در هیچ روزگاری آزادی‌خواهی این همه مدعی و سینه‌چاک نداشته و باز طرفه این‌که در هیچ روزگاری آدمیان از آزادی و آزادگی این‌قدر تهی نبوده‌اند. گویی همیشه نسبتی معکوس بین شعار و عمل وجود دارد. به قول هوشنگ ابتهاج: از داد و وداد آن همه گفتند و نکردند یارب چه‌قدر فاصله‌ی دست و زبان است 🌸☘https://t.me/joinchat/TJl6M8fp9ZJiuaww

سه نکته درباره حادثه اخیر سرمقاله هم‌میهن اول خرداد ۱۴۰۳ سرمقاله امروز را با تسلیتِ درگذشت آقای رئیسی و هیئت همراه آغاز می‌کنیم. رخدادی که واکنش‌های گسترده داخلی و خارجی را در پی داشت و سران کشورها و شخصیت‌ها و جریانات مختلف سیاسی، حوزوی، فرهنگی و علمی کشور با انتشار پیام‌هایی تأثر و تأسف خود را نسبت به آن، اعلام کردند. این واکنش‌های گسترده داخلی و خارجی البته می‌تواند فرصتی برای تقویت وحدت و انسجام در داخل کشور و نیز کاهش تهدیدها و فشارها در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی باشد که در روزهای آینده بیشتر درباره آن سخن خواهیم گفت. اما درباره خود سانحه سقوط بالگرد حامل رئیس‌جمهور چند نکته وجود دارد که جا دارد اکنون که دستور پیگیری علل حادثه از سوی ریاست ستادکل نیروهای مسلح نیز صادر شده، مورد توجه و تأمل قرار گیرد. اولین مورد تأسف‌بار که در هر حادثه و رخداد مهمی تکرار می‌شود، به نحوه اطلاع‌رسانی رسمی مربوط می‌شود. این مشکل اساسی در ساختار اطلاع‌رسانی ایران است که هیچ‌گاه نتوانسته یک سخنگوی معین برای هر بحرانی تعیین و تمام اطلاعات از طرف وی منتشر شود. در نتیجه هرکس برای خودشیرینی یا از روی احساس مسئولیت، هر رطب و یابسی را به هم می‌بافد و راست و دروغ را به نام خبر منتشر می‌کند و همین پدیده موجب شکل‌گیری شایعات عجیب و غریب می‌شود. این پدیده نامیمون، پیش از این در ماجرای سقوط هواپیمای اوکراینی نیز به‌وضوح دیده می‌شد که انواع اخبار خلاف واقع و جعلی از سوی خبرگزاری‌ها و منابع رسمی منتشر شد که به‌وضوح موجب بی‌اعتمادی مردم به نظام اطلاع‌رسانی رسمی شد. جالب است که در سانحه اخیر نیز اعلام شد که مسئولین قضایی برخی فعالان رسانه‌ای را که با تولید محتوا درباره وقوع این حادثه، اخبار کذبی منتشر کرده‌اند، احضار کرده‌اند و به آنان تذکر داده شده است. درحالی‌که بخش مهمی از این اخبار کذب از سوی دست‌اندرکاران و رسانه‌های رسمی منتشر می‌شد و حتی در روز بعد هم ادامه یافت. اخباری که موجب وهن نظام اطلاع‌رسانی کشور است و علت آن نیز فقدان مرجعیت واحد رسمی برای اطلاع‌رسانی در این‌گونه موارد است. نمونه‌هایی چون حرکت رئیس‌جمهور پس از سانحه با خودرو به سوی تبریز، سلامت بودن حال آقای رئیسی، صحبت تلفنی با برخی افراد هیئت پس از حادثه، برگزاری جلسه شورایعالی امنیت ملی و.... نمونه‌هایی از این خبررسانی ناامیدکننده هستند. تحلیل این وضعیت رسانه‌ای ما را به نقطه ضعف اصلی ساختار موجود رهنمون می‌کند. موضوع دوم، عدم تمایز میان احساسات فردی با مسائل کلان کشور است. طبیعتاً، قرار نیست که همه مردم نسبت به چنین رخدادهایی یکسان احساسات خود را بروز دهند، همچنان که در مواجهه با فوت افراد عادی هم این قاعده را رعایت می‌کنیم. به‌طور قطع، اغلب مردم از وضعیت کنونی کشور ناراضی هستند و نسبت به دولت و ریاست‌جمهوری هم نقدهای جدی دارند. با این ملاحظات، واکنش‌های ما نسبت به مسائل کلان کشور باید تابع معیارهای عقلانی و‌ منافع ملی باشد. موضوع سوم که بی‌ارتباط با دو موضوع قبلی نیست، ضرورت توضیح کافی درباره علل و چرایی وقوع این حادثه است. ارجاع به اینکه پاسخ به چرایی این رخداد، زمان‌بر است؛ کافی نیست. این درست است که پاسخ نهایی و مستدل نیازمند زمان کافی است. ولی رفع برخی از ابهامات خبری و ارائه اخبار دقیق، مقدمه لازم برای منتظر بودن شنیدن گزارش نهایی است. در غیر این صورت، پذیرش شایعات و اخبار بر اذهان مردم غلبه خواهد کرد و مانع از پذیرش هر گزارش مستند و دقیقی خواهد شد. ☘🌸 @montakhabsal

⚫️ خیلی عجیب است که تمامی رسانه‌ها از این افسران جان برکف، فقط با اسم عام —خدمهٔ پرواز— نام می‌برند! گویی آن‌ها دردانهٔ خانواده‌هاشان و عزیز ملت ایران نبوده‌اند !!

🔴 اصلاح‌طلبان و انتخابات آینده ✍️ کلمه - عبدالله ناصری ▫️نگارنده از آن دسته از مخالفان حکومت ایران است که اصرار بر درستی گفتمان میرحسین موسوی برای نجات ایران دارد. و نیز از آنانی است که از مرگ ابراهیم رییسی شاد نیست، ولی شادی مردم ستمدیده از ایشان را حق مسلم آنها می‌داند. ▫️شرایط مملکت و حال ملت هم با مرگ رییس‌جمهور “هندسی” (مهندسی شده) تغییر نخواهد کرد، چه او زنده می‌ماند و چه امثال مخبر، همه مجری جبری دیگری هستند، و چه پس از پنجاه روز انتخابات برگزار شود و یا با حکم حکومتی در زمان روتین بهار آینده (صد البته این راه به نفع بیت‌المال است)، مهم‌ترین نکته، موضع اصلاح‌طلبان واقعی است که انتخابات مجلس دوازدهم را عملا تحریم کردند، خصوصا رهبری این جبهه که علاوه بر “رأی ندادن”، برای اولین بار موضع صریح خود را نسبت به نهاد انتخابات در این حکومت تمامیت‌خواه اعلام کرد. ▫️هر اتفاقی رخ دهد؛ واپسین روزهای تیرماه سال جاری و یا بهار سال ۱۴۰۴، اصلاح‌طلبان واقعی باید از حلاوت کنش سیاسی - اجتماعی خود مراقبت کنند و هیچ نقشه راهی برای انتخابات ریاست جمهوری پیش رو ترسیم نکنند که دام و دلخواه حکومت توتالیتر است. چون رهبر حکومت، تغییر و تبدیلی را نمی‌پذیرد، اصلاح‌طلبان خوشنام و واقعی که البته هواداران محدودی دارند، شیرینی کنش عدم مشارکت (بخوان تحریم) خود را از کام هواداران نگیرند. 🌸☘https://t.me/joinchat/TJl6M8fp9ZJiuaww

🔴 در عمر ۴۵ ساله جمهوری اسلامی ایران جز علی خامنه‌ای همه روسای دولت با سرنوشتی کم و بیش مشابه، یا حذف فیزیکی شده‌اند یا حذف سیاسی. بعد از محمدعلی رجایی، ابراهیم رئیسی دومین رئیس‌جمهوری است که دوره ریاستش بر اثر یک واقعه مرگبار ناتمام می‌ماند.

در عمر ۴۵ ساله جمهوری اسلامی ایران جز علی خامنه‌ای همه روسای دولت با سرنوشتی کم و بیش مشابه، یا حذف فیزیکی شده‌اند یا حذف سیاسی. بعد از محمدعلی رجایی، ابراهیم رئیسی دومین رئیس‌جمهوری است که دوره ریاستش بر اثر یک واقعه مرگبار ناتمام می‌ماند.

🌹🌷تنها تویی عهدیه http://telegram.me/bavarh

🔴 حضور علی لاریجانی در مراسم افتتاحیه مجلس خبرگان رهبری

‍ 🔴 سناریوهای احتمالی روزهای آینده در پی درگذشت ابراهیم رئیسی ✍️ عبداله عبدی - عبدی مدیا 🔸سناریو اول: 📌اگر #نظام و مشخصاً #اراده_آیت‌الله این باشد که جمهوری اسلامی به سمت رادیکال‌تر شدن برود و با وجود #مجلس_خبرگان  هماهنگ آتی راه را برای  #رهبر بعدی مدنظرش که هموار هست؛ اما کمی هموار تَر کند: 📌 طبیعی است #اشاره به ریاست جمهوری #سعید_جلیلی و یا طیف اندکی ملایمتر مانند محمد مخبر  و گزینه‌های اینگونه ودر این سطح را شاهد خواهیم بود. 🔸سناریو دوم: 📌 اگر آیت‌الله بخواهد فضا را مدیریت شده اما با سرباز گوش به فرمان خود اداره کند، بنحوی که او را نیز برای اهداف دیگر خود حفظ کند، بخصوص در جایگاه متزلزل ریاست قالیباف بر مجلس آتی، باید از #محمد_باقر_قالیباف با استعفا از نمایندگی مجلس استفاده کند. 🔸سناریو سوم: 📌 اگر آیت‌الله بخواهد به پشتوانه #اشارات_ناکام قبلی و با درک شرایط و اوضاع و احوال #واقعی جهانی #تصمیم_جدی برای اتفاقی نو بگیرد، باید سراغ #علی_لاریجانی برود که کم و بیش نشانه‌هایی از آن در فعال شدن علی لاریجانی در فضای مجازی و توجه آیت‌الله به او در اعطای مسئولیت‌ها و در آب نمک خواباندن وی مؤید این موضوعات است. 📌البته آیت‌الله حتماً برای اینکه زمام امور وکلان فعلی از دستش خارج نشود، مذاکراتی جدی با او خواهد داشت. 🔸سناریو چهارم: 📌 ممکن است آیت‌الله با در نظر گرفتن مصلحت‌های بالاتری به یک #گزینه_خاص دیگر و غیرقابل انتظار، البته در #ظاهر فکر کرده باشد. 💢 با توجه به عدم شرکت معنی دار #محسنی_اژیه در انتخابات مجلس خبرگان رهبری و با توجه به وضعیت و تجربه مدیریت اجرایی گذشته ابراهیم رییسی، بسیار بعید بنظر میرسد اژیه، از قوه قضاییه به ریاست قوه‌مجریه چشم دوخته باشد و تجربه قضایی فعلی و گذشته را در میدان دولت با انتظارات فراوان مردم و چالش‌های بزرگ داخلی و خارجی به حراج بلکه قمار بگذارد. 📌 مگر، مگر و مگر اینکه شرایط خاص به گونه دیگری پیش برود. 🔸اندکی باید صبور بود و اوضاع را پس از فراغت از شرایط فعلی خوب و به دقت و بدور از هیجانات رصد کرد. 🔅بهرحال با توجه به درگذشت ابراهیم رییسی به اینگونه، رییس جمهور بعدی هرکس که باشد، ضمن اینکه باید شکاف‌های بزرگ مدیریتی و سیاست‌های دولت انقلابی را پر و شاید کمی وفقط کمی جبران کند، دیگر از لحاظ اخلاقی نخواهد توانست مرتبا تکرار کند که دولت قبلی فلان و فلان! 🔸 بنابراین کار رئیس دولت بعد با همه وقایع پیش رو بسیار سخت است و باید رو به آینده گام‌های بزرگ اما با #تدبیر بردارد. 🔸 دوره مجلس خبرگان رهبری و  ریاست جمهوری پیش رو #احتمالاً دوره‌ای بسیار بسیار حساس برای #انقلاب و #جمهوری اسلامی است. #عبدی_مدیا

فقط یک شب بیشتر! "میلتون اریکسون"، روان‌درمانگر و نابغه برنامه‌ریزی‌های ذهنی، وقتی ۱۲ ساله بود دچار بیماری فلج اطفال شد. ده ماه بعد شنید که پزشکی به مادرش گفت پسرتان شب را تا صبح دوام نمی‌آورد. اریکسون صدای گریه مادرش را شنید. فکر کرد شاید اگر شب را دوام بیاورم مادرم اینطور زجر نکشد. تصمیم گرفت تا سپیده‌دم نخوابد. وقتی خورشید بالا آمد، فریاد زد: "مادر من هنوز زنده‌ام!" چنان شادی عظیمی خانه را فرا گرفت که تصمیم گرفت همیشه تمام تلاشش را بکند که یک شبِ دیگر، درد و رنج خانواده‌اش را عقب بیندازد. اریکسون در سال ۱۹۸۰ در ۷۵ سالگی درگذشت و از خود چندین کتاب مهم درباره ظرفیت عظیم انسان برای غلبه بر محدودیت‌هایش به جا گذاشت. سلام صبحتان بخیر و آرامش