فندق‌ قفلی

===))))

ما یه استاد آخوندی داشتیم که کاملا قطعی می‌گفت کافران اختلال روانی دارن. :))) وقتی می‌پرسیدیم خب چه اختلالی اصلا؟ اختلال روانی باید یه سری نمود بیرونی و معیار داشته باشه دیگه. نمود بیرونیشون چیه؟ می‌گفت کافرن دیگه. :))))))))))

اینو می‌گم چون اگه فقط و فقط این از دستتون برمیاد خب انجامش بدید و درست نیست اگه بتونید انجام بدید و ندید، ولی اینجا بحث درباره توصیه‌کنندگانه، اونم کسایی که تاکید دارن بیشتر روی همین.

نمی‌گم مبارزه مدنی انجام ندید(اتفاقا بدید) ولی میگم حواستون به کسایی که این رو "فقط" و به طور خاص توصیه می‌کنن باشه.

و میگم، مبارزات مدنی لازمه، ولی نه کافیه، نه سودی داره تو این سیستم، نه نتیجه‌ای داره ولی حتی هزینه هم داره به نسبت

راستش از سالهای ۷۰ هم مشخص شده که مبارزات مدنی و گرم و نرم روی این شرایطی که ما داریم توش زندگی می‌کنیم جواب نمی‌ده و هر روز هم احتمال جواب دادنش کمتر می‌شه. و کسی که هنوز این رو نفهمیده و ۴۴ سال و حتی الان سعی داره این رو به افراد توصیه کنه(مثل رضاپهلوی) و مبارزه خشونت‌بار مردم معمولی علیه جمهوری اسلامی رو "تروریستی" اعلام می‌کنه!(مثل بهراد توکلی) به نظر بنده چسبیده به آخوند و بقای جمهوری اسلامی به نفعشه‌.

چیز دیگه‌ای که این ۷ ماه بهم یاد داد این بود که افراد مثلا اخلاقی راه رو برای غیراخلاقی بودن و کسشر بودن باز می‌ذارن. باید یه مرزی باشه که سفت و سخت باشه و از اخلاق محافظت کنه و مخالف تقاص پس دادن آدم‌ها(به صورت جنرال، منظورم اعدام نیست. ولی هزینه تراشیدن‌های دیگه براشون) خیلی خیلی لازمه و باید تقاصش رو پس بدن. این اصلا چیز بدی نیست که برای کسایی که کل زندگیت رو ازت گرفتن بخوای که تقاصش رو پس بدن. جزو محافظت کردن‌ها از زندگی‌های دیگه و زندگی‌های آینده‌ست. اصولا هم کسایی که مخالف خشونت علیه بیشترین خشونت‌‌کننده‌هان افرادین که خودشون مثل بز می‌مونن وگرنه ته ذهنشون، خودشون هم می‌دونن این قضیه لازما

و می‌دونید؟ به عنوان یک ایرانی چقدرر شرایط زندگی نرمال ازم گرفته شده؟ خیلی زیاد. هیچ روزی که نمی‌تونم پسش بگیرم(چون قابل برگشت نیستن) با پول هم قابل جایگزینی نیستن، ولی کاش حداقل کسایی که ازم گرفتن تقاصش رو پس بدن.

و مربوط به ۷ ماه گذشته هم نیست، از قبلش هم بوده(حداقل برای من)

در هر صورت به عنوان یک ایرانی تک تک اینا ته ذهنمه و تک تک عکسای گالریم یا تک تک چت‌هام یه استرسی بهم می‌ده و یه قسمتی از مغزم رو اشغال می‌کنه، موقع بیرون رفتن هم هزاران چیز درشت و ریز ذهنم رو اشغال می‌کنه و سناریوهای مختلف رو برای خودت مرور می‌کنی و راه‌حل می‌چینی. چیزی که یک ایرانی خارج از کشور هیچ وقت متوجهش نمی‌شه و یک غیرایرانی هم هییییچ وقت متوجهش نمی‌شه.