505

- بیاید اینجا و موزیک مورد علاقه‌تون رو بفرستین https://t.me/+D-YG7UttxS0zMGI0

Ophelia ¹⁸⁵¹ John Everett Millais شاعرانه ترین مرگ در تاریخ ادبیات اوفلیا که به خاطر مرگ خشن پدرش به دست معشوقه‌اش هملت به جنون رسید و دست به خودکشی زد. مرگ او در تئاتر به نمایش در نمی‌آید و گتروید آن را توصیف می‌کند. برای اینکه مرگ او شبیه مرگ قدیسان شود؛ اورت از مدل ۱۹ ساله‌‌ای استفاده ‌کرد که نزدیک ۵۰ ساعت از او در وان حمام طراحی کرد و مجبور بود زیر وان چراغ نفتی بگذارد تا آب گرم بماند. اما روز آخر آن‌ها خاموش شدند و آب سرد شد. دختر ذات الریه گرفت و اورت به پدرش غرامت داد اما انگار پدر به طمع پول برای دخترش هزینه نکرد و بعد از مدتی الیزابت سیدال بر اثر مصرف بیش از حد دارو و ذات الریه مرد. در جایی از نمایش هملت با اوفلیا صحبت جنسی می‌کند و دراماتورژها بر این باورند که اوفلیا باکرگی خود را از دست می‌دهد. اما بدن و چهره او غیر طبیعی است. او با ژست تسلیم پذیر زنان در تخت رنگ پریده با چشم و دهان نیمه‌باز شوکه شده است و اختیار دستانش را ندارد و کمر و پایین تنه‌اش تماما در آب فرو رفته است. آیا قبل از این صحنه به او تجاوز شده است؟ فایل با کیفیت و ادامه 🔳 Did Somebody Say Art?

Dalí Atomicus ¹⁹⁴⁸ Philippe Halsman پلی میان نقاشی و عکاسی! دالی و هالسمن در طول چهار دهه همکاری خود، عکس‌های خاص و بسیار معروفی ثبت کرده‌اند. اثری که با اجزای عادی خود به هنر چیدمان معنا می‌بخشد دالی این نظر را داشت که به جای گربه به اردک دینامیت ببندن و در هوا منفجرش کنند که هالسمن پس از چندبار تلاش برای عکاسی این ایده را کنار گذاشت. برای ثبت این عکس ۲۸ بار تلاش شد که هربار به دلایل مختلف اشتباه پیش آمد. هالسمن بعد از شات دوازدهم می‌نویسد: من و دستیارانم خیس، کثیف و تقریبا خسته بودیم. فقط گربه‌ها هنوز نو به نظر می‌رسند. نکته جالب در این عکس تفاوت آن با نسخه بدون رتوش آن است. بوم‌ها با سیم آویزان هستند و بوم پشت سر دالی خالی است. پس از عکاسی دالی آن را نقاشی کرد. این عکس با چهار شماره عکاسی می‌شد شماره یک همسر هالسمن صندلی را در هوا نگه می‌داشت شماره دو گربه‌ها و سطل آب آماده می‌شد شماره سه پرتاب می‌شدند و شماره چهار دالی به هوا می‌پرید. بعد از هر شات همه چیز را خشک می‌کردند و گربه‌ها را آرام می‌کردند. تنها تفاوت بین یک دیوانه و من این است که من دیوانه نیستم. -سالوادور دالی 🔳 Did Somebody Say Art?

The Potato Eaters ¹⁸⁸⁵ Van gogh سیب زمینی خوران احساس مسئولیت اخلاقی و اجتماعی ونگوگ را نشان می‌دهد. مردمی زحمتکش که سفره برایشان حکم محراب را دارد! مردمی که به واسطه تلاش سخت برای غذا یک تنهایی ناگفته دارند و آخر روز زیر نوری مشترک و کم‌سو جمع می‌شوند تا غذا بخوردند و آنقدر سیب‌زمینی خورده‌اند که چهره و دستانشان فرم سیب‌زمینی گرفته است. ونگوگ برای این اثر هرشب به کلبه دهقانان سر می‌زد و از بیش از پنجاه نفر طراحی کرد. این موضوع در نامه‌هایش به برادرش که از حجم کاری زیادش و درخواست پول بیشتر برای دادن به مدل‌ها مشخص است. او به شدت پیگیر چهره و چشم های زن کنار مرد بود و وسواس زیادی برای آن به خرج داد او در جایی گفت: من نقاشی از چشم‌ها را بیشتر از نقاشی کلیسا دوست دارم. ونگوگ دوبار پوست آنان را رنگ کرد. بار اول به رنگ طبیعی و سرخ رنگ کرد اما از آن ناراضی بود و سعی کرد پالت رنگی شبیه به سیب زمینی خاکی با غبار ایجاد کند. او معتقد بود اثرش شاهکار و بلیت او برای ورود به بازار هنر پاریس است. اما زمانی که بازخورد کوبنده و منفی بدست آورد بیش از پیش سرخورده شد. ✨نسخه‌های دیگر و فایل اصلی 🔳 Did Somebody Say Art?

The Coronation of Napoleon ¹⁸⁰⁷ Jacques-Louis David این نقاشی با ابعادی عظیم (6×10متر) که ناپلئون برای نمایش عظمت خود به دیوید سفارش داد. با بررسی آن می‌توان شخصیت ناپلئون را بهتر شناخت. ناپلئون در مراسم تاجگذاری تاریخ سازی کرد. او در کلیسای نوتردام مراسم را برگذار کرد و پاپ پیوس هفتم را دعوت کرد. پاپ ابتدا به دلیل بی توجهی ناپلئون به مذهب نمی‌خواست شرکت کند اما برای ایجاد نشدن اختلاف دعوت را پذیرفت. ملکه ژوزفین از خانواده‌ای قدرتمند با ردایی از ابریشم در پایین پله در مقابل ناپلئون کبیر زانو زده. طبق آیین رسم است پاپ تاج را بر سر شاه و ملکه قرار دهد اما وسط مراسم ناپلئون تاج را از پاپ گرفت و آن را بر سر خود و همسرش گذاشت که نشان دهد برای جایگاهش به هیچکس مدیون نیست. ناپلئون با این ژست و ماهیت سرکشش، بعد‌ها سرزمینِ پاپ پیوس را به فرانسه اضافه کرد و آن را تا اخر عمر به زندان انداخت. مادر ناپلئون که به اعتراض تضعیف جایگاه پسر دیگرش توسط ناپلئون ناراحت بود و در مراسم شرکت نکرد، به سفارش ناپلئون در جایگاه‌ها و میان مردم به تصویر کشیده شد. ادامه افراد مهم در تصویر فایل با کیفیت اثر 🔳 Did Somebody Say Art?

The Lovers ¹⁹²⁸ Rene Magritte تا به امروز، چندین داستان جالب از کشیدن این نقاشی وجود دارد. اما متاسفانه اغلب آن‌ها حقیقت ندارد. طبق منطقی ترین دلیل، تولد این نقاشی مرموز در ذهن این هنرمند عمیقاً تحت تاثیر ترومای دوران کودکی به دلیل مرگ مادرش بوده است. وقتی مگریت هنوز در سنین جوانی بود، مادرش خودکشی کرد. زنی جوان و زیبا از روی پل به داخل رودخانه پرید و با کشف جسد سرش در پارچه‌ای پیچیده شده بود. احتمالا آن زن عمدا سر خود را با پارچه پوشانده است تا صورتش پس از مرگ مخدوش و پاره‌پاره به نظر نرسد و آخرین لحظه‌ای که مگریت از مادرش به یاد دارد با پارچه‌ای سفید اما پر از خون بود.. 🔳 Did Somebody Say Art?

موزیکی که غمگینت می‌کنه اما نمی‌تونی دست از شنیدنش بکشی رو " اینجا " با توضیح اینکه چرا غمگینت می‌کنه یا چه خاطره‌ای ازش داری برام بفرست. -اینجا باهم گوش می‌دیم. Station Of The Artistry

- گروهمون که می‌تونید نقاشی و موزیک های موردعلاقه‌تون رو به اشتراک بذارید https://t.me/+TMn5vRgxXpUzMzY8

The Burning Giraffe ¹⁹³⁷ Salvador Dali این اثر که دالی به آن علاقه زیادی داشت و نمادهایی از نقاشی‌های دیگرش در آن به کار برد، در زمان جنگ داخلی اسپانیا کشیده شده است. در مرکز تصویر زنی با فرم ونوس میلو با پوستی کنده شده و صورتی پر مو درحال پیدا کردن راه خود است. بدن او پر از کشوهای باز شده است که به گفته خود هنرمند این کشوها نماد فرآیند روانکاوی تا جستجوی درونی انسان‌هاست. منتقدان فمنیست باور دارند فیگور زن جلو آزاد تر در حرکت و هم بند های کمرش نسبت به فیگور عقبی است و هم موهای زنانه تری به دست آورده است. آن‌ها می‌گویند این راهی است که زنان به دنبال برابری می‌روند و تلاش می‌کنند حقیقت خود را کشف کنند. اما درباره آن بندهای عصا مانند در پشت کمرشان که بی توجه به نظریات روانشناسی فروید می‌گویند: آنان به وضوح ماهیت مردانه‌ای دارند که نشان دهنده یک سیستم مردسالار است که ادعا می‌کند زنان بدون آن درمانده خواهد شد و با این ادعا بر بدن زنان سلطه دارند. کشوهای روی بدن زن ماهیتی اسرار آمیز به بدنش می‌دهد که توسط مردان باز و جست و جو شده و زن اختیاری از خود ندارد‌. ادامه 🔳 Did Somebody Say Art?