جان‌پناه

" 𝐓𝐡𝐞 𝐒𝐢𝐥𝐞𝐧𝐭 𝐕𝐨𝐢𝐜𝐞 "__ 𝒄: '1898' 𝒃𝒚 𝑮𝒆𝒓𝒂𝒍𝒅 𝑴𝒐𝒊𝒓𝒂, |1867-1959, 𝑬𝒏𝒈𝒍𝒊𝒔𝒉.

She carried him within her words that every time she speaks his name it sounded like a song that's perfectly sang she sings his name and her lips loves to tell stories about him he was her world, her moon and all of the stars — the warmth in every cold night she lived in his promises, that until the end she will be his rest but now, whenever she looks at the nightsky she would recall not his face but his voice that told her the unspoken goodbye

کل روز رو خواب بودم. :)))))

امروز به اندازه تمام این یک هفته جهنمی‌ای که گذشت خوابیدم. حداقل مرگتون یک استراحتی برای ما داشت.

I FEEL SO HIGH SCHOOL.

من و سارا در حالی که امتحان و کلاس امروزمون کنسل شد: بریجرتون ببینیم؟

لومیر عزیزم، دختر مامان که حالا بزرگ شدی، بهت افتخار می‌کنم. :)) lumiereartschool.com سایت لومیر افتتاح شد. 🤎🕯️✨

زندگی من و رعنا این روزها به روایت تصویر:

فکر می‌کنم مهم‌ترین چیزی که باید این روزها بیشتر یادش بگیرم، تمایز بین آدمی که شخصی برام «بوده» و آدمی که الان «هست» هستش. کسی می‌تونه برام بی‌نظیرترین و همراه‌ترین و یاریگرترین و مهربون‌ترین آدم جهان بوده باشه؛ اما جمله با همین فعل به نقطه برسه. «بوده باشه». نه چیزی بیشتر. باید یاد بگیرم تمایز بذارم بین چیزی که اکنون و در لحظه حس می‌کنم، و حس امنیت و آرامشی که زمانی داشتم. و از روی حسی که زمانی از اون شخص می‌گرفتم، خودم رو مجبور به موندن در رابطه‌ای که دیگه وجود نداره، و پایبند حسی که دیگه نیست نکنم. شاید رها بودن و در لحظه به احساسم اعتماد کردن، مهم‌ترین چیزی هست که درس این ماهمه.